Poezi rumune nga George Roca

George Roca

 

HO?UL

 

În camera mea

nu a intrat

nici un ho?!

 

Nu lipse?te nimic!

 

Dece m? simt

totu?i

furat de amintiri?

 

HAJDUTI

 

Në dhomën time

Nuk ka hyrë

Asnjë hajdut!

 

Nuk mungon asgjë!

 

Megjithate

Përse po ndjehem

I vjedhur nga kujtimet?

 

C?PRIOARA NEBUN?

 

Culcat,

stau cu ochii închi?i

?i visez la poiana mea cu flori.

E atâta lini?te ?i armonie!

?i totu?i c?prioara nebun?

nu vrea s?-mi dea pace

încercând din nou

s? m? mângâie cu copita

pe albul ochilor mei obosi?i

de atâta privit spre spa?iul virtual.

 

DRENUSHA E ÇMENDUR

 

Rri mbështetur

Me sytë e mbyllur

Dhe ëndërroj n’luginën time me lule.

Është kaq qetësi dhe harmoni!

Dhe megjithatë drenusha e çmendur

Nuk po më lë të qetë

Duke u munduar përsëri

Të më përkëdhelë me kopita

Mbi bardhësinë e syve të mi të lodhur

Nga gjith’ato shikime kah hapsira virtuale.

 

ÎMBR??I?ARE

dac? te-a? întâlni
?i-as spune

s? te prefaci într-un avion

tu,

pentru a-mi face pe plac
?i-ai desface bra?ele

?i ai plana lin spre mine

 

eu…

m-a? preface în pas?re
?i apropiindu-m? de tine
ne-am împleti aripile

într-o îmbra?i?are de suflet ?i trup

mângâindu-ne tandru

pân? când am sim?i
simbioza iubirii noastre...

 

PËRQAFIME

 

Nëse do të të takoja

Do të të thoja

Të shndërrohesh në një avion

Ti,

Për të më pëlqyer

Do të t’i shpaloja krahët

E do të notoje drejt meje

 

Unë...

Do të bëhesha zog

Dhe duke t’u afruar

Do ti gërshetonim flatrat

Në një përqafim prej trupi e shpirti

Duke të përkëdhelur me ngazëllim

Derisa do ta ndjenim

Simbiozën e dashurisë sonë

 

M? BUCUR

în fiecare diminea??
când m? trezesc, m? bucur
m? bucur c? e soare
m? bucur c? e înnorat
m? bucur c? tr?iesc

bucur?-te omule
când te treze?ti diminea?a
vei avea o zi mai bun?
vei fi mai s?n?tos
vei fi mai în?eleg?tor
cu mediul înconjur?tor
vei fi mai bun cu tine
vei fi mai bun cu semenii t?i
vei fi mai iubit de cei din jur
te vor iubi oamenii
te vor iubi animalele
te vor iubi plantele
?i astfel
vei tr?i în armonie
cu Universul

 

PO GËZOHEM

 

Në çdo mëngjes

Kur zogjohem, gëzohem

Gëzohem se ka diell

Gëzohem se ka re

Gëzohem se jetoj

 

Gëzohu njeri

Kur zgjohesh në mëngjes

Do kesh një ditë më të mirë

Do jesh më i shëndoshë

Do jesh më i kuptueshëm

Me mjedisin që të rrethon

Do jesh më i mirë me ty

Do jesh më i dashur nga dashamirët

Do të të duan njerëzit

Do të të duan kafshët

Do të të duan pemët

Dhe kështusoj

Do jetosh në harmoni

Me Universin

 

S?RUTUL

 

M-am îndr?gostit de buzele tale!

Frumoase, ro?ii, voluptoase,

aidoma unei piersici altoite cu o cirea??.

 

Când am început s? te s?rut

gura ta avea gustul fructului pasiunii.

 

Totul era atât de activ ?i real

de parc? doi îngeri

f?ceau dragoste pe limba mea.

 

Atunci am în?eles

dece a p?c?tuit Adam!

 

PUTHJA

 

U dashurova me buzët e tua!

Të bukura, të kuqe, të epshme,

Porsi një pjeshkë e shartuar me një qershi.

 

Kur nisa të të puth

Goja jote kishte shijen e frytit të pasionit.

 

Gjithëçka ishte aq aktive dhe ireale

Thuajse dy engjëj

Çonin dashuri mbi gjuhën time.

 

Atëherë e kuptova

Përse ka mëkatuar Adami!

 

RO?U ?I NEGRU

 

Toreadorul

ro?u

la fa??

îmbr?cat

în tog? ro?ie

cu haine ro?ii

cu ciubote ro?ii

înfige suli?a neagr?

în taurul negru.

 

Inima hain?

a criminalului

este neagr?

precum

pielea

taurului

ucis.

 

KUQ E ZI

 

Toreadori

I kuq

Përballë

I veshur

Në togë të kuqe

Me tesha të kuqe

Me çiubotë të kuqe

E ngul shigjetën e zezë

Në demin e zi.

 

Zemra petku

I kriminelit

Është e zezë

Porsi

Lëkura

E demit

Të vrarë.

 

RO?U

 

Culoare ro?ie,

steag ro?u,

flamur? ro?ie,

ou? ro?ii.

Apoi,

ro?u cardinal,

ro?u sovietic,

ro?u chinezesc

?i... ro?u de buze.

 

De ce Doamne

în ultimul timp

v?d

numai ro?u

în fa?a ochilor?

Olé!

 

KUQ

 

Ngjyrë e kuqe,

Flamur i kuq,

Ve të kuqe.

Pastaj,

E kuqe kardinale,

E kuqe sovjetike,

E kuqe kineze

Dhe... buzë të kuqe.

 

Përse o Zot

Kohëve të fundit

Po shoh

Vetëm të kuq

Përpara syve?

Olé!

 

NEGRU ?I ALB

 

Am citit în albul ochilor t?i

c? nu m? iube?ti

nici cât negru sub unghie.

 

Cearcanele mele vine?ii,

fructul nop?ilor albe,

au devenit negre

plângând de

inim? albastr?.

 

BARDH’ E ZI

 

Lexova n’bardhësinë e syve tu

Se ti nuk po më do

As sa e zeza e thonjve.

 

Mollëzat e mia të enjtura,

U bënë të zeza

Duke vajtuar për

Zemrën e kaltërt.

(I shqipëroi: Baki Ymeri)