Baki Ymeri: Daja në 80 vjetorin e pranverave

DAJA NË 80 VJETORIN E PRANVERAVE TË BUKURA SHQIPTARE

Më 3 qershor të këtij viti, legjenda e kulturës shqiptare në Suedi, Sadulla Zendeli-Daja, e mbushi një moshë të rrumbullaktë prej 80 pranverash të mbrujtura me një varg veprash që mbeten si një thesar i çmuar në raftet e bibliotekave tona letrare, leksikografike dhe atdhetare. Ata që e kanë njohur, që nga Tirana dhe Gostivari e deri në veri të kontinentin tonë, kanë konstatuar se Daja nuk është njeri, por flori. Vetëm heshtakët e dështakët me një të shkuar të dyshimtë ia kanë frikën këtij sokoli me biografi briliante. Është koha e ripërkujtimit të fakteve të realizuara me nderë e themel nga ky njeri që posedon admirimin e bashkatdhetarëve tanë gjithandej në botë. U lind në Sërmovë të Gostivarit, u shpërngul në trevat demokratike të Skandinavisë, studjoi në Universitetin e Upsalës, Sofjes dhe Borosit botoi mijëra fjalë shqip-suedisht fjalorë, gramatikë dhe libra në gjuhën shqipe, vetëm një nga to (Fjalori Shqip-Suedisht) duke patur 1.544 faqe me një peshë prej 2.260 kgr. Vlera e veprave, modestia dhe diskrecioni i autorit, e mbushin shtëpinë me gëzim. Për shumë vjet dhe edhe 100 të tjera, o mjeshtër i shquar i fjalës shqipe dhe mërgimit shqiptar! (Baki Ymeri)

 

Sadulla Zendeli –Daja

 

TETËDHJETË PRANVERA

 

Shpesh herë propozoj

Të iki nga mërgimi

I shqetsimeve të mia

Nga heshtjet e përkëdhelura

Me dritën e vendlindjes sime

E të vij pranë jush

Me thirrjet për ta dëbuar

Dëborën e dimrit të përjetshëm.

 

Shpesh herë ëndërroj

Engjëllin duke qëndruar

Në dritaren e hapur

Dhe një anije kozmike

Që ma sjell

Qiellin e Gostivarit

Mbi pullazin e shtëpisë sime.

 

Në mërgim ende

Po prehem me përkujtimin

E rikthimit në shtëpi

Me buzëqeshjen

E vjollcave të kalimit tim

Nëpër portën e bekuar

Të hyrjes në Parajsë.

 

Tetëdhejtë pranvera

I mbusha dje

Kurse sot

Ende s’e kam ndër mend

Të plakem para kohe

Dhe pres nëna të më vijë pranë

Me dritën e diellit

Të ma pëshpërisë orën e pacaktuar

Të ardhjes sime në botë.

 

E DIELA IME

 

Derdhen përrenjtë

E vendlindjes sime

Në Vardarin

E kujtimeve të rinisë

Porsi vera e kuqe

E dritës së shugurimit

Kur zhyteshim në ngjyrat

E rubinit të shenjtë

Më kujtohet potiri me vaj

I kishave të Rekës sonë

Faltoret e mbyllura

Tejmatanë kufirit

Në çdo ditë pune

Unë isha një shenjë

E diela ishe ti

Me kremtimin

E të gjitha ditëve.

 

DASHURI TË PAHARRUARA

 

Po prehem në qetësinë e vendlindjes

Po dëgjoj fëshfërimën e një simfonie

Po i dëboj mendimet e rinisë

Kur na ndiqnin e debonin

Nga trojet tona...

S’dua të harroj ku është lëndina

E kështjellave të rërës

Të shembura mbi durimin

E prindërve që më rritën

Me kafshatën e sigurua me djersë

Nëpër degë shoh një yll të urtë

Kujtoj dashuritë e dëshmuara

Shoshit retë nën kupën e qiellit

Që hidhen drejt një arushe

Tejmatanë luginave të Sërmnovës

Duke rendur të mahnitura...

Ikja e tyre po nxit jehona

Zërat përplasen në erë

Shirat fshihen nëpër trungje

Zogjtë qajnë duke kënduar.