Shahin Ibrahimi: Malli i fëminisë

Shahin Ibrahimi

 

Malli i fëminisë

 

Me mall kujtojë fëmininë

Kur loznim zbathur e të qeshur,

Mësuar ishim me urinë

Dhe ?do pengesë që kemi ndeshur.

 

Nga ajo kohë mbeten kujtimet

Ne vetë jeta na ndryshoi,

Me shpirt i japim salutimet

Dhe jeta kurrë s`na varfëroi.

 

Me të kam ndarë copën e bukës

Tani i shmangem ta takoj,

Më dhimset pamja ime e rrugës

Me një lopatë në dorë kur shkoj.

 

Por ai një ditë më pa, ndaloi

Nga makina zbriti i shoqëruar,

Mu hodh në krah dhe më përqafoi

Dashurinë më dha të kohës shkuar.

 

I lumtur befas ndjeva veten

Mu duk sikur dielli zbriti në tokë,

Trishtimet atë ditë mu tretën

Dhe fati prap më ndrin mbi botë.

 

Sepse asgjë ska më vlerë

Se sa kujtimet e një jete,

Me shokun tim vëlla jam ndarë

Respekti është një botë më vete.

 

Loti  për fëmijët

 

Ah moj jeta lajkatare

Pse smë bën të buzëqesh?

Që të jem dhe unë krenare

?do të mirë ta ndajmë mes nesh .

 

Sa do doja me gjith zemër

Mes nesh të kishte dashuri,

Kur në mes, hyri një femër

Qielli befas zu të nxi.

 

Mendoj vall,e kanë mashtruar

Apo mos më ka tradhëtuar?

Jo, s`është për të lënduar

Ve? e ndjen, që ka gabuar

 

Të lyp ndihmë o Zot i madh

Mos më bëj të derdh më lot,

Trupi im po vdes, po mardh

Për fëmijët që si shoh dot.

 

Për ?do ditë mendoj për ta

Vetëm prindërit më rrinë pranë,

Si më parë jeta vazhdon

Por asgjë, s`është si më parë.

 

Jeta  ndërtohet si e don

Për një zemër dashurore,

Në vetmi trupi vajton

Ndarja është stinë dimërore.

 

Mallëngjim

 

I uritur ju drejtova një maketi

Të mirrja di?ka për të ngrënë

Djersë më dolën prej sikleti

Një palë sy komplot më bërë

 

Pa dashje ranë në tokë qindarkat

Dhe veten shqip nisa të shaj,

Nga pas banakut arkëtarja

Di?ka më tha me zënë e saj.

 

I ardhi keq për gjëndjen time

Ndaj deshi pak të më ndihmojë,

Më nguli sytë plot përdëllime

Ca sy të butë, që si harroj.

 

Ndërsa më vinte nëpër duar

Ca pak ushqime për të ngrënë,

Në shqip më pyeti e përmalluar

Dhe fytyra e saj mu bë si hënë.

 

Më trubulluan fjalët e saj

Në gjoksin tim një far u ndez,

Do doja shumë zemrën ta ndaja

Ta kisha pranë gjer në mëngjez.

 

I uritur ju drejtova një marketi

Ish mbsdite ditë e shtunë,

Djersë më dolën prej sikleti

Sytë e tu kurth më zunë.