Rezart Palluqi: Shekullin tim do ta sho me pasqyrën time!

Shekullin tim do ta sho me pasqyrën time!

Nga Rezart Palluqi

Brezi i vjetër i cili u edukua me letërsine dyfytyrëshe të diktaturës hoxhiste po na bën shantazh ta duam atë, pra letërsinë social-realiste , ta shohim atë si busullën ose Zotin e shekullit të ardhshëm.

Jo, zotërinj! Letërsia nuk i ngjan Zotit për një gjë! Ajo lind cdo shekull Zotin e tij!

Ju, brezi i vjetër, që keni nostalgji për shkrimtarët e kohës hoxhiste, që u rritet edhe pse të veshur me maskë me të, duajeni atë.

Letërsia është Zoti i pasqyrave të shumta. Dhe shekullin tim dua ta shoh me pasqyrën time. Amin, Letërsi!!

Ju brezi i vjetër, merreni pasqyrën letrare të shekullit tuaj me vete në varr, ose bëni ctë doni me të, por mos na detyroni ta shohim qiellin e shekullit tonë me të. Amin!!!

Dhe këtë do i këshilloj edhe letrarëve të shekullit të ardhshëm. Do ishte hipokrite që unë të detyroj letrarët e shekullit të ardhshëm të shohin shekullin e tyre me pasqyrën time. Atë do ta thyej, ose do ta marr në varr. Kështu e ka kjo punë!

Qielli, pasqyra më e madhe e universit, thyen cdo shekull, një copë pasqyrë prej trupit të tij, e ia hedh shkrimtarëve. Vetëm se pasqyrat e shekujve nuk i ngjajnë njëri-tjetrit.

Prandaj brezi i vjetër shkrimtarësh apo dashamirës të letërsisë! Mos na llomotitni dhe impononi pasqyrat tuaja letrare. E bëtë mirë që qeshët ose që qatë para tyre. E bëtë mirë ose jo, që qeshët ose qatë para pasqyrës me maskë. Punë e juaja.

Dhe mos u zemeroni apo më quani tradhtar ose smirëzinese ju akuzoj përse qeshët ose qatë para saj me maskë. Ose përse qeshët dhe u patë njëkohësisht në pasqyrë me kobrën hoxhiste.

Letërsia është Zoti i pasqyrave, dhe shekullin tim dua ta shoh me pasqyrën time, që sapo ma hodhi qielli sot në mengjes. Pikë qe s'e luan as edhe tërmeti më i fortë i tokës