Kulturë
Vangjush Ziko: Duke pritur Magët
E diele, 22.01.2012, 05:56 PM
DUKE PRITUR MAGËT
Nga Vangjush Ziko
DUKE PRITUR MAGËT
Përjashta ndritin
dritat yje.
Qyteti,
Shpell 'e Betleemit.
Veç Magët s' duken që të hyjnë
Dhe as dhurata nuk po sjellin.
S' ka kërcënime të Herodit.
As foshnja therrur me hanxharë.
Vetëm muzik' e himne koresh
Dhe shatërvane fishekzjarrësh.
Dhe
ky trishtimi yn' i ëmbël
Si ëmbëlsi e zaharinës
Që e përtyp këndshëm mes dhëmbësh
Pastaj
ndjen thellë hidhërimin.
Përjashta ndritin tanët yje.
Qyteti,
shpell' e Betleemit.
Por Magët
S' duken që të hyjnë.
Kometa jonë
është
e rreme.
GRAZHDI
Ai nuk pati
as djep as shtrat.
Mbi kasht' e vunë
në atë grazhd.
Lopët,gamilet
që rrotull rrinin,
Me gjuhë kafshësh
Atë lëpinin.
Dhelat e tyre
Ai s' harron.
Nga qiejtë lart
grazhdin vështron.
Kafshë dhe njerëz
porsi dikur.
Ajo shkretirë.
Ai ahur.
Kryqin
ku shpirtin e tij e dha
derdhur e kanë
në bronx e ar.
Me gjakn' e Tij
kungatën pijnë.
Përpara korës
ndezin qirinë.
Të Tijat fjalë
psallme i thurrin.
Ndritin e mbushin
me 'to ahurin,
Ku kafsh' e njerëz
bashkë flenë...
Një lot i shket
dhe mbush Mesdhenë.
LUTJA E MËKATARËVE
Zot,
na dëgjo
pastaj gjyko
dhe na dëno.
Shpirtin
në ferr na hidh
dhe terr.
Nga terri
vijmë
që të gjithë.
Ty të harruam.
Faltoren tënde
ta rrënuam.
Iu falëm
viçit tonë të kuq.
E mbajtëm vetë
mbi tonin sup.
Si skllevër ecëm
në atë brazdë
me lluc' e bajgë.
Na laj
me ujin e bekuar
me Tëndet duar.
Në vend të zemrës
son' gënjeshtare,
të pabesë.
Na verë zemër të re gastare
larë me vesë.
Me vesën tënde
të dashurisë
dhe mirësisë
që jetën ndrit.
Zot,
Na dëno.
Dhe
na rilind.