E diele, 16.02.2025, 04:09 PM (GMT)

Kulturë

Rina Turkeshi-Saiti: Vepër që të mahnitë me stilin specifik të përfeksionuar poetik

E diele, 22.01.2012, 05:39 PM


RRAHIM GANIU

,,KUR E SULMOVA TERRIN’’

Vepër me poezi

 

VEPËR QË TË MAHNITË ME STILIN SPECIFIK TË PERFEKSIONUAR POETIK

 

Shkruan Rina Turkeshi-Saiti

 

Pak para Vtit të Ri 2012 dual në dritë Libri me poezi ,,KUR E SULMOVA TERRIN’’.Autori Rrahim Ganiu në këtë libër prezentohet me 65 poezi të shkruara shumica në formë poemash.Redaktor dhe recensuses Zejadin Ismaili dhe Rina Turkeshi-Saiti.Botues vet autori teknikisht e pregaditi dhe botoi Shtëpia Botuese nga Shkupi,,AJGRAF’’.Botimin e këtij libri e ndihmoi Ministria e Kulturës pranë Qeverisë së R.Maqedonisë.

Ky libër me poezi specifike lirike që i kalon dyqind faqe, është vepra e shtatë nga sfera e poezisë së Rrahim Ganiut, dhe e nënta në përgjithësi. Ai vërtetë me plotë kuptimin e fjalës vazhdon me një intensitet të theksuar të na befasojë me vepra të reja nga shumë sfera të krijimtarisë e sidomos nga poezia.

Vëllimi poetik “Kur e sulmova terrim” është një surprizë e këndshme në letërsinë shqiptare dhe më gjerë. Nuk mund të them befasuese për nga cilësia, për shkak se autori të gjitha veprat që i ka botuar deri tani karakterizohen me cilësi të larta të shprehjes, formës dhe kuptimit poetik.

Libri “Kur e sulmova terrin” është një vepër që të mahnitë me stilin specifik të perfeksionuar të autorit i cili me shumë kujdes e përdor çdo fjalë dhe fjali. Vargjet këtu kanë një peshë të rëndë dhe me plotë qasje dramatike, mendime të lirshme të kodit filozofik dhe poetik, konfliktet e brendshme të dramës ekzistenciale njerëzore, lufta midis errësirës dhe shkëlqimit, midis të mirës dhe të keqes.

Vepra e shtatë me poezi e Rrahim Ganiut “Kur e sulmova terrin” është një përmbledhje mjaft e arrirë dhe dallohet nga pesë të parat ndonëse në bërthamë përshkohet me frymën e çështjes kombëtare, por tani në një aspekt tjetër, duke u proceduar për ecjen e popullit shqiptar drejt dritës, emancipimit, vetëdijes së lartë etj. Me një fjalë, kjo vepër është një metaforikë e shpirtit krijues, ku ndjehet fort lirika e theksuar meditative e lirisë kombëtare, siç do të shprehet autori:

 

Po unë kam me të vërtetë

diçka të pagjunjëzuar

diçka më të fortë se çeliku

më të fortë se guri

më të fortë se kodra

e paprekur

madhështinë e fisit në kohë

diçka që mbijeton fortunat

plagët e plasura

më besoni tani më ka ngelur

vetëm ëndrra

dhe kënga ime

Këtë e përcjellin emocione të forta të zërit të shqetësuar poetik.

Të gjitha mendimet poeti i ka shprehur me një forcë të theksuar të veçantë artistike, në një mënyrë specifike, si kod poetik i Rrahim Ganiut si poet i formuar me stilin e tij të shprehjes por njëkohësisht edhe si filozof dhe njohës i vërtetë i estetikës filozofike dhe historisë shqiptare.

Libri me poezi është me figura të dendura të pasura të them me të drejtë mahnitëse. Poeti në vargje lirike zbulon rrjedhën historike, krenarinë e fisit të popullit tonë, dashurinë për liri të vërtetë njerëzore që shqiptarit gjithmonë i mungoi. Po ai nuk e humbi dhe nuk e humb shpresën. Virtytet e njerëzve të etnisë autori i shikon të lidhura ngushtë me traditën. Por autori i thekson në mënyrë artistike të një niveli të lartë me atribute të theksuara moderne të kohës bashkëkohore. Libri me poezi “Kur e sulmova terrin” është një vepër e fuqishme e kohës, është poezi filozofike me plotë kuptimin e fjalës ku gjuha nuk shkrihet në mit e as riti në traditë, por secila me lidhjet e plota ruan identitetin e vet specifik.

Rrahim Ganiu në këtë libër me poezi me kujdes të veçantë e respekton kërkesën e tij imperative për realizimin e të bukurës dhe të madhërishmes dhe këto si duket në mënyrë spontane i ngre në parime simboliste të poemës që depërton në esencën e vet dhe më gjerë. Prandaj edhe konstatimi ynë shumë i drejtë dhe me vend se autori i poemës “Kur e sulmova terrin” sjellë vlera të reja që meritojnë respekt të veçantë.

 

SHKUP,2011

 

 

RRAHIM GANIU

 

Ç’TË BËJ ME PLAGËN E PLAGËS

 

1

Më ngelën kujtimet

Ëndrra e shpresa

Kopshti  i amshimit

Fama e mbretërve të mi

Ishulli i lavdisë

Plagët e babait tim

Në shekullin pa fat

Që nuk trashëgova asgjë

Veç  fatkeqësive

Të gjyshit e stërgjyshit

Që i trashëgoi babai im

E pastaj m’i la mua

E unë s’di ç’të bëj

Me plagën e plagës

2

O Zot pse ngela jetim

Duarlidhur në plëngun

tim

Si do ta duroj heshtjen

Në cilin breg e përrua

Do ta gjurmoj flakën time,

Si mund të shndërrohem

Në varr pa emër e pa gjurmë

Ku  më humbi emri

i gjakut

Si mund të ma grabisin

Legjendën time n’gur,

Si do ta gjej rrugën,

Drejt diellit si ta sfidoj

Gjunjëzimin

Si të dalë nga ky rrënim

Nuk marr përgjigje nga askush

3

Buka dhe shtrati im

Më shpien në udhëkryq

Shëtis i verbër me habi

E rrugës së gjatë me shumë

Labirinte të llahtarshme

E humba emrin tim të vërtetë

Të etnisë

Tani i zhytur në habi afër dorës

Së errët

Se di se kur mund të më prekë

Nga errësira ashtu siç tha

Mbreti, babai im

4

Më kot e punoj arën

Në fund vjeshte

Hambari i zbrazët

Cili Kakusi* pa mëshirë

E grabit mundin tim

Kush

Është gllabëruesi

E kaluara, e tanishmja

Më brejnë shpirtin me brejcë

Akrepi i orës sime rrëzohet pa zë

 

Kakusi është një figurë mitologjike, simbol i njeriut apo njerzëve që grabisin e gllabërojnë gjithçka.

Poezi nga libri më i ri i Rrahim Ganiut ,,KUR E SULMOVA TERRIN’’



(Vota: 0)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora