Dy poezi nga Sejdi Berisha

Sejdi BERISHA:

RRËFIM I PAFJALË

(Me rastin e përmbytjes së anijes turistike “Kosta Konkordia” në brigjet e Toskanës të Italisë)

Uji i kthjellët

Fsheh zjarrin e lamtumirës

Ndrydh ëndrrat e fëmijës

Zgjon nga gjumi

Nuk është ëndërr

Katërmijë frymë dihatin

Edhe sytë kërkojnë

Bukurinë e dritës

Por anija ngadalë loton

Për pamundësinë për shpëtim

2.

Nuk kam faj thotë uji

Duke spërkatur lotin me kripë

Moment i ëndrrave

Moment i lindjes dhe i shuarjes së diellit

Moment që nuk japë kohë as për lamtumirë

3.

Kush di të rrëfejë

Për këtë përrallë

Për këtë ëndërr të llahtarshme

Vetëm uji që heshtë

Di të flasë pa fjalë

Dhe anija me pamjen e saj

4.

Deti është histori

Që fsheh sekretin

Si lotin nëna

Atje poshtë nën ujë

U shtuan edhe do këngë të pakënduara

Atje poshtë në det

Ngelet ëndrra e etjes për jetë

5.

Atje poshtë në det

Më kujtohet

Diku rreth Brindizit

Lamtumirë

Pa dëshirë kanë pas thënë

Disa fëmijë

Shumë njerëz

Shqip tingëllonin ëndrrat e tyre

6.

Qan uji:

Unë s’jam fajtor

Që më doni aq shumë

Që iu dua tej mase

7.

Kështu e fshehin dhembjen e njëri-tjetrit

Edhe lumturinë

Edhe deti

Edhe njeriu

Kurse tani anija rri

Vetëm si kujtim ëndrrash

Si rrëfim i pafjalë

8.

Sa afër ishte toka

Sa larg ishte bregu

Për të prekur këmba në gjelbërim

KJO TOKË E PLASARITUR

(Një ditë në Tropojë)

Toka është sy

Majat e Shkëlzenit vrojtim

Valbona ujë loti historie

Një ditë në Tropojë

Sa një shekull është

Vetëm një ditë

Qëndro në Troppojë

Nëse do shumë për të mësuar

Nëse do për t’u shkrumbuar

Nëse do rrëfim jete për t’u bërë

Vetëm një ditë

Po qëndrove në Tropojë

Përjetësisht

Në shkronja do shndërrohesh

Në shkrepat e Shëlzenit

E, arkeologji në shtratin e Valbonës

Kjo tokë e plasaritur

Si bukë qerepi