Vullnet Mato: Kur gjethon pylli

Vullnet Mato

KUR GJETHON PYLLI

Kur gjethon pylli

në pranverë,

duart bleroshe

zgjat drejt diellit, 

gishtat e gjelbër

shtrin nëpër erë

të ulen zogjtë

këngëtarë të qiellit.

Kur gjethon pylli

në pranverë,

thërret njerëzit

me fëshfëritje lehtas,

me këngë bilbilash

fëmijët ndjell,

të lozin pas drurëve

kukafshehtas.

Kur gjethon pylli

në pranverë

pleqve u dhuron

freskun e agut,

nga palca e drurit

oksigjenin nxjerr,

t’u shtojë në trup

rruazat e gjakut. 

Kur gjethon pylli

në pranverë,

djemve u jep

flatra te muskujt,

t’u vërsulen

vajzave si skifterë,

puthjet e ëmbla

t’u rrëmbejnë nga buzët. 

Kur gjethon pylli

në pranverë,

bën te vajzat

gjokset të gufojnë,

kopsat e bluzave

t’u shpërthejnë, 

derman nga djemtë

të kërkojnë.

Kur gjethon pylli

në pranverë,

çifteve u shtron

dyshek të butë,

të ngërthehen fshehtas

syve të tjerë,

në prehrin e tij

të bëhen një trup.