Sabit Rrustemi: Tubë poezish me një dashuri

Sabit Rrustemi

 

Tubë poezish me një dashuri

 

 

E DIELA ZGJATË ËNDRRËN

 

E diela zgjatë ëndrrën

vonon agun

atë trokitje në dritare

 

jashtë shtëpisë

bryma tinzare e natës

dogji atë jeshil buzësh

 

u vonuam e dashur

një orë u vonuam

duke e  pritur atë puthje

në ëndërr

 

të dielën e shterrim solo

si kafenë e zezë

të një mëngjesi

 

31 tetor 2010

 

 

MA GJEJ

 

Ma gjej atë varg

atë imazh

ma gej  atë Po E zi

që flakë mërzi

 

veten tënde

ma gjej në mua

veten time në Ty

e m'i kthjell këta Sy

 

në dritë hëne e dielli

deri te ajo kupë  e kaltër

të prekim

e të prehemi

sall me dashuri

 

1 Nëntor 2010

 

 

TEK RRËNJA JOTE

 

dyshimi

për dallim nga krimbi,

nuk e gërryen atë ZemërMollë,

po atë LoçkëZemre

 

mos i jep rast

të  të futet në brendi

trupit jeshil

qerpikëve të zi

 

strehë e tij

mos u bë

moj peh’rri

 

se ajo zemërrëmollë

do gërryhet

do bëhet zi

 

ajo loçkëzemre

do rrudhet

do t’kurret

e do varet syve të mi

plot mërzi

 

as dyshimit

as krimbit

strehë

nuk do t’i bëhesh ti

 

verë e dimër

tek rrënja jote do rri

plagët të t’i mbyllë me dashuri

nëpër sythat me lule

të buloj përsëri

me frut të ri

 

Gjilan, 6 nëntor 2010

 

 

VJEN ME DIELL

 

e diela vjen sërish

me diell

lutje e vetmi

 

vjen dhe me të dridhshmen dashuri

fshehur diku

nën gji

 

vjen

e më gjen mua tek ty

ku rri

 

të gjen ty

nën këtë strehë zemre,

si zog vjeshte nën çati

të  t’mos lag ai shi

 

e diela vjen 

e më gjenë atje ku dua

ku me ëndje rri

 

tek ai Çepur i lashtë

nën një meditim të ri

i flakëruar me dashuri

 

14 Nëntor 2010

 

 

DITA JONË

 

I morëm mësysh ditës,

pa u parë në katër sy,

 

tërë natën prej dhimbjes u gri,

me mendjen tek ty,

 

vrërët agoi e mbuluar mërzi,

vetëm sa nuk është shprazur në shi...

 

dita jonë përherë merr mësysh ,

nëse mes nesh ka mëdysh !

 

17 Nëntor 2010

 

 

VJEN...

 

ai moment

bëhet monument

 

aty ku zemra lumnon

dashuri e paqtë

zë vend

një ëndërr të re

end

 

e dashur

falja pritjes

një biletë pa kthim

e kthehu tek unë

 

puthjes që shenjtëron

t' ia shkruajmë një urim

 

(20 Nëntor 2010)

 

 

NATËS QË  S’LAHET

 

Nata lahet në shi

ajo rrugë me mërzi

ankthi i pritjes

ato gjurmë kah vjen ti

 

po zërin ta vjedh era

simfonia e vjeshtës me shi 

me murmurima

 

stinë e vonë për vetëtima

se nuk shihen fytyrat tona

 

përshëndetja nuk shtypet

as në tastaturë

nuk belbëzon as në dritare

 

e dashur

rrebeshet e pritjes

vërshojnë bebëzave të mia

 

natës që s' lahet 

nga tërë ky shi

vetëtimë bëhen sytë e mi

 

(22 Nëntor 2010)

 

MONOLOG DIELLOR

 

ajo sillet njëzeekatër orë

rreth meje

ditë e natë

me mijëra vjet

 

në sistemin tim

e kam më të bukurin planet

 

ia kam dhënë të gjitha

të gjitha

 

ato që i fsheh në brendësi

dhe ato që i shihen në jashtësi

dhe të bukurit sy

 

oh,

po nuk di ç'i mungon tashti

pos meje

 

nga dhimbja

se mund ta shkrijë të tërën 

nuk ju futa nën qepalla

nën të shkriftin gji

për pa e krijuar një planet të ri

 

 

ajo më rrëshqiti faqesh

ra në tjetër dashuri

 

(23 Nëntor2010)

 

 

FESTIVE

…

nga rrënjë e emrit tënd

të njomë e plot shend

piptha të flamurtë

 bulojnë

e lëshojnë shtat

luleshqiponjat

me aromë

atdhedashurie

...

(28 Nëntor 2010)

 

 

NË MESNATË

 

Hyre qetas shpirtit tim

Si një ëndërr

Në mesnatë

 

nuk ndjeva zë

nuk ndjeva gjëmë

as fytyrën

nuk ta  pashë

 

brenda syve t'u isha

vetëm nuk të lashë

 

gjumin nuk ta prisha

asnjë fjalë s' ta thashë

 

veten time krejt ta dhashë

moj

ta dhashë

 

(1 dhjetor 2010)

 

 

NATA RREBELE

 

nata u bë rrebele

shtyp  portrete

pllakateve prej letre

e i ngjet nëpër mure

trungje

rrugëve

shesheve

hyrje daljeve

 

buzëqeshjet e ngrira

fshehur mes numrash

slloganesh

na ftojnë për t'i shpërgjumur

nga botë e heshtur

tek kanë mbetur

 

të dergjur

presin

të lagur

vjeshtave me mjegull

 

dita gdhinë

e vjen

dora tinzare

gishtërinjtë  shtrinë

 

 

e gris e gris e gris

kudo që rastis

 

(2 dhjetor 2010)

 

 

POPULLI ECËN I LAGUR

 

vërshojnë retë mbi gënjeshtra

vërshojnë gjerë e gjatë

tokës së mpirë shpresash

 me premtime boshe

 

gënjeshtarët nën ombrella

struken katesh të larta

 

po populli ecën rrugësh

këmbëlagur i qullur

se s’ka si struket xhepash

 

vetëm pritjeve thahet 

prej fjalëve

që pa prekur tokën

barten prej  ere

 

sa shi bie

e pritet me ra

këtë soj gënjeshtarësh

për me la e shpërla

 

(3 dhjetor 2010)

 

 

E FSHEHUR  N’THELLËSI

 

rrëzë Çepurit struken ëndrrat

nën kaçuba

vetullave të mia

thellë diku në gji

hirin e kujtesës shprushë

për zjarr të ri

 

 janë tharë çufurraket

 pritjeve nën diell

nën erë

nën shi e stuhi

 

e dora ime s' është aty

as buzët tua

e mëngjesit puhi

 

se si ndizen të shkretat

 si ëndrrat marrin flake

 e më kthejnë aty

ku tash jam dhe unë

je dhe ti

 

një ëndërr Çepuri

e fshehur n' thellësi

 

( 10 dhjetor 2010)

 

 

BESOJ

 

E diela e lutjeve

e diela e pritjeve

e diela e pendesës

kjo ditë e shërbesës

 

troket nesësr

si ditë e shpresës

maje Çepurit

me atë fytyrë diellore

e bukë nore

 

të pres

e nuk zbres pa ty

për dore

ëndrra ime

për një puthje

që mbeti pa prehje

e nuk pushoi

ende ku desh'

 

e diela ime 

me ty vjen

 

nuk ka rrugë tjetër

pritja ime

zgjatet deri nesër

 

11 dhjetor 2010

 

 

PËR DRITË TË LLAMPËS

 

për dritë t' llampës

i futën gishtërinjtë

duart

dhe kapën qetas

atë pjesë të vullnetshme 

për ta hedhur

atje ku s' binte

 

më pas

futën dhe këmbët 

qetas e pa drojë

sipas porosisë

spërkatën me egjër

njerëzit e shtëpisë

 

shpërgjumja ndodhi vonë

diku në mesnatë

 

kryemjeshtri i hajnisë

pa gojë la një popull

në qendër të Dardanisë

 

historia

aty ku përsëritet

nuk është mësuese e jetës

fituesi edhe njëherë

shpallet përmes gënjeshtrës

 

(13 dhjetor 2010)

 

 

(VARIANT)

 

Për dritë të llampës

futën gishtërinjtë

duart

dhe kapën qetas

atë pjesë të vullnetshme 

për ta hedhur

atje ku s' binte

 

më pas

futën dhe këmbët 

qetas e pa drojë

sipas porosisë

spërkatën me egjër

njerëzit e shtëpisë

 

shpërgjumja ndodhi vonë

pasi mjeshtëri i vjedhjes

cipricullak la të zonë

 

(13 dhjetor 2010)

 

 

MUNGOJNË

 

teshtinë Kosova

nga të kundërtat

zbresin gradat përjashta

temperaturat ngriten përmbrenda

dyert hapen

koridoreve të mbyllura

mungojnë shkallët për të zbritur

zonave të lira

 

 e mali harxhohet

muret nxihen

trarët e shtëpisë

 mushkëritë e njerëzisë

 

tabletat

si përkujdesje çasti

vetëm fshehin dhembjet

të kundërtat rikthejnë teshtimat

lutjet

bëje mirë  o zot

 

(15 dhjetor 2010)

 

 

KOKRRAT

 

Dimri ha kashtën

Leje ma kokrrat

 

Dilni

Përpushni

Ç’prisni

 

Mblidhni më

Ato dokrra

Kokrra...

 

Hajni e borë po reshë

Si brenda

Si jashtë shtëpisë

TROJËS ju shterr zëri

Ju mpi goja

Prej acarit

Veshtë na lanë

 

Ku me gjetë  lesh

Pojatën kush s’ e ruan

E ujqit

Bartën kopenë

 

Dimër i shtirë

Do vijë

Mbi ne do n’lurë

Do teshtijë

 

Dhe flokët do të na bien

Prej  kresë

Duke kruar

 

Dimrit ju sos kashta

Kokrra po ha

 

(16 dhjetor 2010)

 

 

UDHA E SOTIT

 

N' gushtohet njeri

në ditë të sotit

shtirë me ecë drejtë

...me metë n' kamë

përfundi akull

e naltë

nji qiell i vratë

 

 

e lehtë

e lehtë i qoftë udha

kush ka me udh'tu

gjatë

 

deri tek ai lis

me maje t' thatë

 

(20 dhjetor 2010)

 

 

THELLËSISË SATE

(maleve të Karadakut në dimër)

 

Heshtja e bardhë

si  paqe e ftohtë

ma mbulon trupin

të shtrirë nën lisa

mb rrënjë malesh

 

vetëm flokët

m' i shkund era

degëve krahëlehta

ka pak gjethe

shpresë pranvere

 

i vetëm ha veten

ditët që ikin

me ushtimë ere

zë a gjëmë s' ka

sall kur thyhem

prej jugu a ngrice

 

rri e pres

sot e mot

nuk shkulem dot

e kanë kot

 

vetëm yti lot

më djeg

dhe ai zot

fshehur në mua

 

prej dhimbjeve

shtrydhem

shpërthej në krua

buzëve tua

 

(21 dhjetor 2010)

 

 

BJERI TRUP

 

ka shumë shtigje

deri tek ajo maje

 

kahdo që t' i biesh

ecja jote do shihet

nuk ka se si fshihet

 

mali që patëm

më parë është prerë

tash po digjet

 

bjeri trup përpjetzës

diku gjunjaz

diku me duar

 

e di sëpaku

që arrive vetë

kurdo që ta prekësh atë majë

 

tagër s' i paguan askujt

 

dhe pusho pastaj

pusho e kënaqu

krejt i qetë

 

(22 dhjetor 2010)

 

 

ORËZEMRA

 

Orëzemra

në dymbëdhjetë dritare

trokiti

dymbëdhjetë herë

për t'u bërë një me ty

 

dhe u bë

 

mes zerosh

u shfaqe Ti

në pikë të natës

 

përmes puthjesh

ditë e re agoi

 

(24 dhjetor 2010)

 

ORËZEMRA

(variant)

 

orëzemra

në dymdhjetë dritare

trokiti

dymbëdhjetë herë

për t'u bërë

një me ty

 

dhe u bë

ditë e re

fytyres sate

për sytë e mi

 

nga Pika e Natës

në Pikë Ditë

prarohet  me dashuri

deri në zenit

 

 

SHPORRE DHIMBJEN

 

( Mikut tim, Abedin Gashit, që po sfidon një sëmundje të rëndë)

 

Rrallohet mali n’ Karadak

E tymi fjollë shkon n’ Obiliq

Meraku s’u shkul na ha ngapak

Kësaj bote për atdhe e miq

 

Ku je fshehur lum miku

Bëhu i gjallë me tëndin zë

Një verë e vjeshtë na iku

E dimri sall borës nuk sjell gjë

 

Hajde ma dil te ajo kështjellë

Dridhe atë Shtolberg sot e mot

Dhimbjen që po të mbështjellë

Shporre pashë të lumin zot

 

Se m’ ka marrë malli o burrë

Për ta pirë natën deri n’ mëngjes

Të ’ keqen me mbyllë në kurrë

Peng i fjalës për ty do mbes

 

Lëshoje atë zë o Gur i Gashit

Dejve t’u le të ndizet ai gjak

Stolise kullën me brirët e dashit

Midis Kosove a n’ Karadak

 

(24 dhjetor 2010)