Poezi nga Pilo Zyba

Pilo Zyba

NËNËS TIME

Një titull ka çdo vepër e shkruar,

Brënda mban gëzime, dashuri e dhimbje,

Ti, je titulli i romanit të bekuar

Që në vite shkroi e vogla familja ime.

Dt. 9. 5 . 2010

SA BORXHE TË KAM GRUA

- gruas sime -

Kaq vite e dashur, kaq vite

Kokën në kraharorin tënd mbështeta,

Atje gjeta prehje, pashë rite e mite,

Nuk di, kaq kohë ëndërrova a fjeta!?

Atje pashë burimin e ndjenjës të rrjedhë

Në vreshtat e shpirtit tim pa pushim,

Atje lulëzoj, këndoj dhe vjel

Një ndjenjë, një mall, një krijim.

Atje, atje mes rrahjes së zemrës

Shoh rruzullin, si rreh, si lëviz,

Qëndra e botës është zëmra e nënës,

E gruas, që botën e kthen në filiz.

Ah, e dashur si rrodhën vitet

Dhe unë poeti që vargje këndova,

Frymëzimet nga ndjenja jote i vadita,

Një varg, një vjershë nuk të dhurova!

Sa borxhe të kam e dashur se di,

Fjala, ledhatimi të lumtur më bëri,

Botës i dhurova një këngën - poezi

Ty tu dhurova si isha i tëri,

Dhe bota jote të lumtur më bëri!

9/5/2010 Monevasia greqi