Kulturë
Vangjush Ziko: Balada e flakës shqiptare
E premte, 15.01.2010, 10:04 PM

Emigrantëve shqiptarë
kudo që jetojnë dhe punojnë
DY PORTAT E JETËS
Pasaportë.
Portë.
Dy fjalë që rimojnë.
Dy rima të puthura.
Në xhepin tonë
Dy pasaporta të strukura.
Dy dyer që na presin e përcjellin.
Dy porta që na ndjellin.
Njëra,
M 'e kuqja në botë.
Tjetra,
Blu si qielli vetë.
E para,
Lëndina e Lotëve.
Tjetra,
Ëndrra e jetës.
Kjo qenka bota!
Ëndrra dhe lotë.
Hyjmë e dalim në dy porta
Që të rrojmë.
LUFTË DHE PAQE
Lufta,
E vjetër sa bota.
Paqja,
Foshnjë e brishtë.
Sa bën të bëjë hopa!
Ngjizja e saj prishet.
Unë nuk jam në luftë,
Ushtar në Irak apo Afganistan.
Jam emigrant i urtë
Këtu ku dimri gjashtë muaj mban.
Jam ngrohtë.
Nuk ngrij.
Veç shpirti më ka ftohtë
Dhe psenë unë e di.
Jam në luftë,
Jo në paqe.
Askujt nuk i bëj lutje,
Nuk kam nevojë për pakte.
Luftën dhe paqen time
E nënshkruan vetëm zemra,
E buta si drithërima,
Si shqetësimi e rrepta.
Paqe,
Me mallin e trishtë.
Luftë,
Me ëndrrën e brishtë.
Lufta,
E vjetër sa njerëzimi.
Paqja,
E brishtë si emigrimi.
Zemër,
Ma ço prej folezës sate
Pëllumbin e bardhë të paqes!
NËNA
Mora n' ëndërr thirrje për në gjyq.
Një me aeroplan.Tjetra e thjeshtë.
Nuk është një thirrje, janë dy,
Dy toga të zeza hijerreptë.
Solonin e thirra avokat
Nga koha e parë e lashtësisë.
Mbromë! Jam me fat edhe pa fat,
Jam me shtetësinë e dyfishtë.
Buzëqeshi Soloni nën buzë
Dhe bëri dy togat që të heshtin.
Ajdeni t' jua ndaj unë përgjysmë,
Njëra gjysmën.Tjetra poshtë mezit.
U hodh toga erdhur që nga larg,
Gjysm' e zezë,gjysma ngjyrë gjaku:
Le ta mbajë tjetra, e pastë hak,
Nënës jepini të tijin vargun.
GJUHA IME
Anteu kishte tokën djep.
Herkuli në djep mbyti gjarpërin.
Vdekja mund të vijë nga s' e pret,
Mohimi i djepit është vetëvrasje.
Unë s' jam Ante edhe Herkul.
Kam mbi kokë vdekjen kukuvajkë.
Era e mërgimit po m' i shkul
Shpërgenjtë pakëz e nga pakëz.
Kur koka më ra mua përdhe,
Botën që më priti përshëndeta,
S' njhja nën' e babë ende mbi dhe'
Shqip jetës i klitha,tungjatjeta!
Veç gjuha që gjakun merr nga zemra,
Qumështin nga gjir' i mëmëdheut,
Në ëndrra na flet edhe në zhgjëndrra
Sekretn' e Herkulit dhe Anteut.
Mërgimi ma tha këtë sekret,
Ma mësoi ai sekretn' e lashtë.
Vdekja mund të vijë nga s' e pret,
Vdekj' e gjuhës është vetëvrasje.
BALADA E FLAKËS SHQIPTARE
Me flokët e dëborës që qëmton,
Nga qielli kanadez ngjyrë argjendi,
Mbi shtizë të flamurit u ul shpendi,
Simboli yn' i lashtë dykrenor.
Acari flokëbardhë magjistar,
Që rrotull gur' e drurë i ngurosi,
Folenë ngjyrë gjaku shqiptar
Në erë dykrenares ia shpalosi.
Shqiponja hapi krahët dhe u ul
Mes flakës që në shekuj vetëtitet.
Në qiellin ngjyrargjentë një flamur
I ri, në shtizë valëvitet.
Një dorë e stërnipit t' atij Plaku,
Që herë të parë botës ia shfaqi,
Një dorë e përmalluar emigranti
Në qiellin e mërgimit e përflaku.
Toronto,28 Nëntor 2008-Dhjetor 2009
VANGJUSH ZIKO
Komentoni
Artikuj te tjere
Sami Islami: ‘’Solidariteti’’
Cikël poetik nga Nehat Jahiu
Halit Bogaj: Fjala e keqe
Cikël poetik nga Engjëll Koliqi
Libri i ri nga Alma Papamihali "Shtegëtim pulëbardhe''
Demir Krasniqi: Kur shqiptarët vriteshin si lepuj - Vrasja e Xhemajl Tahirit
Lulzim Logu: Poezia befasuese e poeteve tropojane
Sabile Keçmezi- Basha: “Ali Hadri-Jeta dhe vepra”
Ziko Ll. Kapurani: Ngjarje në rrugë
Anila Kadija: Të vallëzosh në tokën Italiane me rritmin e lahutës dhe daulles, gajdes...
Halit Bogaj: Nga largësia
Hajdin Islami: Ka nisur me aktivitete të shumta manifestimi “Flaka e Janarit 2010”
Arsim Halili: Intervistë me poetin Ekrem Ajruli
Halit Bogaj: Anila Bisha
Kristaq Turtulli: Fragment nga romani "Vetmia e Zërave''
Demir Krasniqi: Hiti politik i duetit Sejdiu - Thaçi
Kalosh Çeliku: Ujkesha nuk e do burr? k?lyshin me zgjebe
Zef Mulaj: Ditari i shekullit tim
Sami Islami: ''Amerikë, dëgjoje zërin e Kosovës''
Eduard M. Dilo: Si shkruanin te paret tane