Poezi nga Bujar Tafa

Poezi shqipe nga Kosova

Bujar Tafa

Bujar Tafa u lind më 2 Janar 1976. Shkollimin fillor dhe të mesëm i kreu në Lipjan, kurse studimet universitare, pasuniversitare dhe të doktoraturës në Universitetin e Prishtinës. Është poet, kritik letrar dhe profesor universitar. Deri më tani ka botuar këto libra: Poezia e Agim Spahiut (Prishtinë 2008), Krijimtaria letrare e Mirko Gashit (Prishtinë 2008), Biografemat dhe ideografemat (Interpretim i librit poetik Lum Lumi, Prishtinë 2010), Parapoezi (Prishtinë 2014), Materia e zezë (Prishtinë 2016), Kontraste letrare (Recensione, Prishtinë, 2016), Mbreti im Dardan (Vëllim bilingv, shqip-rumanisht, Bukuresht 2017).

GJYSMA IME

 

Marr pjesën time e ndaj në dysh,

marr gjysmën tjetër e ndaj në dysh,

marr gjysmën e gjysmës së gjysmës së gjysmës

përsëri e ndaj në dysh.

 

Kështu vazhdoj me vite

përderisa gjysma ime

s’mbaron kurrë.

 

RRËFIMI IM

 

I.

Rrëfimi im kuptohet pas shiut

kur një humanoid me të voglin e tij

shëtisin në muze shkalleve të historisë.

 

II.

Herët u mësova ta zija buzëqeshjen,

ato çaste i shpalla parajsë.

Të kujtohet kur më bëre zog,

doje ta mbaja një gjeth

ta shëtis botën.

 

MIRAZH

 

Nuk mundem më të shkruaj.

Një spazmë lind nga hapësira,

një mirazh.

 

Thonë jetë,

dhe shikim.

 

Ndërsa e tëra është një ëndërr,

bashkë me shpirtin

që heq

dhe ëndërron

një pranverë.

 

LAJMI I DYTË HYJNOR

 

Shpallet lajmi i dytë hyjnor:

Urime për robërit.

Më nuk do t’ju vrasim.

 

Ju më nuk keni të drejtë as të vriteni.

 

Ne nuk mundemi pa ju.

Ne veç duam t’ju urrejmë.

Urime!

 

Qofshi të bekuar!

 

TË SHIKOJ

 

Të shikoj

si çmendesh, qesh, qan,

përqafon

lëkurën qumësht të bardhë.

 

E gjuha jote më e mira në botë,

asnjë fjalë s’e di

asnjë hiç

veç heshtje, shikim dhe dashuri.

 

Qiellore je

gjithsesi.

 

KËNGA MË E BUKUR

 

Nuk është se poezia më e bukur

nuk është shkruar kurrë.

Nuk është se kënga më e bukur

nuk është kënduar kurrë.

 

Unë...

 

Kam me të kujtu

në një pleqëri të thellë,

në një mbrëmje vere

kur të këndoj

Monamour, monamour...

 

Kur zërin tim të shterur ta marrë universi

ta përplasë në pafundësi, në paanë

derisa të ndeshet

me zërin tënd të thekshëm...

Oooh mo bre!

 

PËRTEJ

 

Atje përtej murit ka lule,

e unë si të bëhem lot,

e unë si të bëhem qeshje!

 

Atje përtej murit ka kopshte,

e unë si të bëhem këngë!

 

UNË NUK MENDOJ

 

Unë nuk mendoj,

sa herë mendoj unë vdes,

vdes dhe shkoj në ferr.

 

Unë sa herë mendoj

kam dhimbje.

 

E marr pak helm

dhe jam pa dhimbje

e nuk mendoj,

veç hesht, dëgjoj.

 

LUFTA

 

E në hapësirë

një copë pluhuri në gjithësi,

ku e gjetëm ne tërë atë zjarr,

ku i gjetëm ata gurë,

ato fjalë.

 

Po trimi nuk është i sëmurë,

veç pasionin e ka të fortë

edhe dorën të lehtë.

 

QYQJA

 

Kurrë s’kam parë as dy metra larg,

kurrë mllefin s’ma ndali as kënga,

as vaji.

 

Një qyqe në krye më rri.

Një qyqe,

e fortë, e zezë.

 

E lindur veç për mua.

 

TRADHTARI

 

Si fëmijë kam qenë tradhtar,

spiun.

Zoti m’ ka falë.

Si trembëdhjetëvjeçar

kam pasur shërbimin tim.

 

Pastaj dorë për dore me mësuesen

kam pirë konjak.

Pastaj kam vizituar kishë,

pastaj kullën e kafkave, në tokën armike.

 

Pastaj një fqinj u çua vampir.

Pastaj një mësues

u preku gjoksin vajzave të shkollës.

 

Pastaj unë u rrita.

 

QENJTË

 

1.

Në një tavolinë kam ngrënë me qenj

vampirë.

 

Kam parë egërsinë në sy,

kam bërë plane monstruoze

kur i thyem lodrat,

kur i shqyem rrobat

me vampirët që rrahin dhe puthin.

 

2.

Kam qarë, shumë kam qarë,

me lotët e mi

lahen çikat.

 

LAJMI HYJNOR

 

Bijtë e mi,

Ju lejohet të ushqeheni

Nga mishi i robërve tuaj.

 

E Maria vozitë veturë

Unë me krishtin ulemi pas

Baby on board

Ngatërrojmë imagjinatën,

Mirazhin, realen.

 

Bërtet ai, bërtas unë

Në rrotë t‘samës Disneylandi!

Në rrotë t’samës Big Bangu!

 

ZOTI E BEKOI POETIN

 

Zoti e bekoi poetin,

i dha një gjysmë lirie,

e privilegjoi me dashurinë e tij.

Poeti është i zgjedhuri i Zotit.

 

Është mbi të krishterë, mbi myslimanë,

mbi jahudi.

Poeti është kriminel,

president, pis, kapitalist.

I çmendur, gjeni, kryqtar, xhihadist,

parajsë, ferr, xehe, zog, pikë,

poezia nuk është veç estetikë, as etikë.

 

Ka mbaruar koha e matufëve kokëkatrorë.

Zoti e bekoi poetin,

poetin me një gjysmë lirie.

E poezia nuk është art i fjalës së bukur,

poezia është gjysmë liria e poetit.

 

Është dhurata e Zotit për robin e tij të llastuar.

Poezia të pret, të ther, të kall me dashuri, me tmerr.

Ajo nuk bën kalkulime shterpe.

Pro bono publika.

 

RRETHRROTULLIM

 

Nuk është toka, jo.

Ajo që sillet rreth diellit,

është koka ime.

 

Një herë në vit

ia kthej shpinën diellit,

hyj në dimrin polar.

Ushqej arinjtë

me peshq të vegjël, të pafajshëm.

Nuk është toka, jo.

 

Ajo gjëja bizare që sillet rreth

diellit është koka ime.

Ngarkuar me male, oqeane,

shkretëtira, trafik të dendur,

shkolla, spitale,

industri e rëndë, hormone,

stacione, kapilarë gjaku.

 

Një herë në vit

përmbush detyrën time vjetore.

Po kurrë në një vend

diellin e pafytyrë

nuk e shoh njëjtë.

 

NJËQIND VJET

 

Ja ndez një qiri dreqit

me kokën time njëtonëshe

piskas!

Një viktimë,

një vrasës,

një bisedë,

një qeshje,

një e qarë.

 

Kurrë s’u mësuam të qajmë si duhet

Rrafsh.

Rrafsh një luftë,

Rrafsh një jetë.

Fluturo qyqe e qaj pak,

një copë gjynah laje me gjak.

 

BURRI

 

Në kafene

jam ulur unë,

me të gjitha virtytet e mia burrërore

përballë të dashurës sime të bukur

sy qielli, mishngrënëse.

 

E dashura ime porosit mish,

e dashura ime e bukur, sy qielli,

kundërmon.

 

Unë burri i virtytshëm

mendoj për zgavrën

dhe për të dashurën time

mishngrënëse

 

ZOTAT ME TEKE

 

Mbaj mend legjendën

për teket e çuditshme

të zotave të vjetër,

për sakrificë fëmijësh.

 

Edhe astekët, majat,

qytetërimet parahistorike

patën çifutët e tyre, të krishterët,

myslimanët, zezakët e tyre.

 

Patën pushtuesit e tyre,

patën robërit e tyre,

patën zotat e tyre me teke.

 

Për këtë arsye unë të vrava,

për këtë arsye

ne i vramë shoqet e tua,

që zoti ynë

të mos zemërohet në ne.

 

SHËTITJE

 

Shëtisim me sandale

vogëlusheve ua lidhi flokët kaçel

vizitojmë shitore,

blejmë gjëra.

 

Sa shohim një gjeneral,

një vogëlushe m’ndahet nga tufa

kthehet ta marrë një ëndërr të bukur

nga një copë

e trurit të saj të përgjakur në asfalt.

 

GODITJA

 

Veç unë, ti e Zoti përmbi ne.

Armatosem mirë,

i godas me shkop librat,

ua thyej gjymtyrët.

 

Ikin librat nga unë,

nga goditjet e mia të pashpirta

dridhen librat,

shkunden librat,

bien heronjtë,

bien fjalët,

ikin diktatorët.

 

Bien tempujt.

Në libra mbesin vetëm fletët e bardha.

Çdo gjë e zezë bie poshtë.

Shkarravitet e zeza.

 

Ikin ligjet, kushtetutat,

liderët, ushtarët,

kurvat, shtetet.

Mbesim veç unë dhe ti

edhe Zoti përmbi ne.

 

MONOTONI

 

Heronj,

tradhtarë,

modë e lodhtë,

flirte të lodhëta,

gardërobë e lodhtë,

miq të njëjtë të lodhtë,

armiq të njëjtë të lodhtë,

kozmetikë e njëjtë e lodhtë,

e zezë e bardhë e njëjtë e lodhtë,

vrasje të lodhëta, maska të lodhëta,

dashuri të lodhëta, urrejtje të lodhëta.

Ku është shiu kozmik

ta laj fytyrën, të shpërfytyrohem me shi acid.

Nuk më duhet as fytyra, nuk më duhet as shpirti.

Lum i pafytyri!

 

MUZA

 

Do dhe,

do mërzi,

do trishtim.

 

N’tana anët Zi.

 

Gjethe të rëna në parmak

ngutu bre dil oj fjalë

puthe muzën pak!

 

VDEKJE PAQËSORE

 

Vdekja jonë do të jetë

aromë e lules,

puhi e mbrëmjes,

ëndërr e bukur,

buzëqeshje.

 

E bukura është një.

Besoni në Zot se

e mira është një.

 

Se unë nuk rri, eci.

Se unë nuk eci, kërcej.

Se unë nuk kërcej, fluturoj.

 

Jam drita,

lulja,

pranvera,

ëndrra,

syri.

 

Një milion vite më vonë

nuk do të deshifrohen më

fjalët tona.

Jam drita, jam era.

 

DINAMIKA

 

Po lëvizin më shumë se unë,

po flasin më shumë se unë,

po mendojnë më shumë se unë.

 

Për dreq!

Unë po vuaj më shumë se ata.

 

QYQET

 

Qe njëqind vjet i ushqej

jetimët,

e ata veç qajnë.

 

Ushqehen mirë,

pastaj qajnë.

 

Flenë mirë

dhe vetëm qajnë.

 

MIKU

 

Ne jemi budallenj.

Nuk e dimë as të bardhën as të zezën.

S’njohim vlera.

S’njohim kufij.

 

Shko vëlla në luftë,

vrit, e nëse nuk gjen armiq të denjë

dhuno çfarë të gjesh!

 

E nëse nuk shkon në luftë, leh!

 

Lehim si qen mik,

pastaj na duartrokasin.

 

PAK

 

Sa pak jetë kam

të buzëqesh,

të mbledh lule,

të ujis,

të dashuroj,

të marr frymë thellë,

t’i fshij lotët,

të buzëqesh.

 

T’i shtrihem barit,

t’i laj sytë,

të lutem.

Sa pak jetë kam

të të shoh,

të ëndërroj,

të të ndiej.

Sa pak jetë kam

të të dua!

 

NAAANË ÇOMË TE ZOTIII!

 

Ngrykë më merr përsëri nanë,

krijuesja ime e fundit,

më shtrëngon në gjoks,

e ndiej dashurinë hyjnore

derisa m’i fshin lotët

e më këndon ninullë,

shuj shuuuuuuuuj

djali jem

shuj shuuuuuuuuj.

 

Big bang

 

FITORJA

 

Fitoren nuk e mbaj mend.

Më kujtohet vetëm një plumb,

një harmonikë e kuqe

në oborr,

një fustan i shqyer,

një biçikletë

dhe një këpucë lufte në rrugë.

 

LUFTA

 

Kam ikur nga plumbi

si nga djalli.

 

Jam ulur me vëllezër

në drekë të Bajramit,

vëllezërit m’i vranë

unë vazhdova drekën,

urova fëmijët,

përqafova gruan.

 

Pikë gjaku

kurrë s’kam derdhur

as për fe

as për atdhe.

 

LIRIA

 

Ç’u marrosem pas teje,

s’e bëmë hesap shpirtin.

E ti një natë me njërin

një natë me tjetrin,

lavire!

 

BEHARI

(Poetit boshnjak Izet Sarajlic)

 

Kapedan Jovani nuk kërcen më tango,

pi verë të kuqe, gjak.

 

Balerinën e re mjellmë

mbrëmë e varrosën skaj murit

të mos e shohë dielli.

 

Kapedan Jovani

shkel lulet kur i sheh,

shtrëngon rripin

e me thikë copëton mish

mos me ardhë behari

n’Sarajevë.

 

FAT KOSOVE

 

Të kanë bërë si Krishtin vetë,

kryqe të shumta

ta rëndojnë shpinën.

Medet!

 

FUSHA E DARDHAVE

 

Fusha e dardhave duhet pastruar,

magjistricat ende ngatërrohen

me korba, mëllenja,

vështirë të ndahen.

 

N’Yskup, komiti Jordan

mbjell farën e keqe,

natën rri zgjuar e pjek rakinë.

 

MBRETI IM DARDAN

 

Jemi shtrirë për dhe katërqysh,

nip, babë, gjysh,

trung.

As dhe, as atdhe,

as hi, as gurë.

 

Rrasat na rëndojnë mbi kokë,

shtrirë për tokë.

 

Ushtarët e zinj

i prenë pemët,

vreshtat, dardhat.

Zhveshë na lanë

mbreti im Dardan.

 

Këtu është dielli,

këtu është era,

ku je ti baba mbret?

Më nuk shihen ushtarë,

heshta,

fusha jonë është e qetë.

 

Merr frymë pak

mbreti im plak!

 

TRIUMFI IM

 

Unë vuajtjen e kam mundur,

kënaqësi e kam bërë tmerrin.

Kënaqem kur e shoh vuajtjen time

të shkretë të vuajë

nga unë.

 

HIJA

 

Qenka një litar

një rrobë e bardhë

edhe do dhé

te një pemë që zgjatet

dhe lulon.

 

Dy sytë çelë,

dy sytë çelë s`i mbesin

te një pemë që zgjatet

dhe lulon.

 

PARA DHE PAS

 

Para dhe pas

një derë që hapet

e mbyllet

para dhe pas.

 

Një derë

dhe një korb

e një krrokatë

dhe një kuti

me një kapak,

e një derë që mbyllet

e hapet

para dhe pas.

 

GURI TE KOKA

 

S’ka mbetur gjë tjetër

veç një gur te koka

pa emër, pa mbiemër,

pa datë jete

i shtrihemi ëndrrës.

 

Dy sytë i hedh

bashkë me kokë

në tokë,

eci përmbys.

 

Këmbët krahë s’bëhen

kur s’ka mbetur më gjë

veç një gur te koka

dhe t’i shtrihemi ëndrrës.

 

DRU

 

Maskës sate

ja di fillin,

çiftohesh me erën

e lahesh me shiun.

 

Si s’t’u dhimb

bardhësia e borës

kur e piu

toka e zezë!

 

Hape krahët

e zgjate degë.

Krekosesh

mbi gjethet e tua

të rëna pa jetë.

 

Mbi fëmijët e tu

vetëm dru!

 

PARADOKS

 

Si ecën flutura

e si noton zogu n’ujë?

 

Peshqit si kalërojnë në qiell,

gjethet si sillen në vorbull?

 

Mos thoni

gjë s’kemi parë!

 

DRURI

 

Nuk dëshiron të shohësh,

të dëgjosh e ndjesh,

ta hapesh syrin dhe zemrën.

I lumi ti i lumi!

 

E në një vend një rob

copë u bë me një kafshë.

...

Për një të mirë e paç,

për një të mirë e paç!

 

TRADHTITË

 

Tradhtitë janë të bardha,

nuk them assesi të mira

veç më duket se janë të bardha

ashtu si vdekja,

ashtu si shpirti.

Si mendimi dhe fjala

e pathënë kurrë.

 

PËRRALLA

 

Një ditë

fëmijëve u thashë:

deti është i madh,

qielli nuk ka kufij

e gjuetari veç në përralla

qëllon drerin në vrapim.

 

POETËT MEMECË

 

Poetët më të mirë

janë memecët,

mjafton të jesh

nën lëkurën e tyre

të provosh ta thuash

atë që s’thuhet dot.

 

Poetët më të mirë

janë ata

që s’shkruajnë kurrë,

kur bëhen memecë,

shiko detin,

ëndrrën, dashurinë.

 

DASMA

 

Me qiellin, erën, yjet

jemi bashkë në festë,

edhe me aromën e luleve

kur në ëndrra kujtojmë

dasmën e engjëjve tanë.

 

Nga qielli nuk ikin engjëjt,

nuk ikim as ne.

Ne jemi pranvera e jetës,

pranvera është në ne.

Amin!

 

FENIKS

 

Toka e të vdekurve

s’e dashka përjetësinë.

Kurrë një yll

në tokë s’ra.

 

Njëherë ta shohim

veten në pasqyrë,

bisht para

bisht pas.

 

RELATIVE

Më falni

për mashtrimin e madh,
unë nuk jam unë.
 
Legjenda thotë se
unë pata një vëlla binjak.
Ai ishte unë,
unë isha ai.

U ngatërruam.
Kryesorja është se unë
nuk jam,
jam vëllai binjak
që pat
tjetër emër,
tjetër fat.

 

UDHËTIMI I FUNDIT

 

Rrugës për parajsë takoj shumë njerëz,

ëndërrushëm shkojnë qetësisht

drejt kënaqësisë absolute.

 

I shoh radhë-radhë

pafundësisht,

derisa më mbaron shikimi

në dheun sipër barit tim të verdhë.

 

SYTË

 

Cili univers do të përpijë shikimin

kur mijëra galaktika në lëvizje

vrimë e zezë i ha.

 

Cila është parajsa që i ngjan

buzëqeshjes sate, shpirtit tim.

 

Big Bangu yt

humb në vrimën e zezë

të syrit tim.