Poezi nga Engjëllushe Cane Paja

Engjëllushe Cane Paja

Mirë se erdhe!

Mirëse erdhe Viti i Ri

Gëzuar miq e mike kudo jeni

Perëndia ju faltë mirësi

Paqa e dashuria, qofshin refreni…

Horizonti le të jetë Perëndim

Veç kuota në ngjitje paçi në jetë

Trup e shpirt paçin veç shërim

Ëndrra më e bukura u bëftë e vërtetë.

Përherë të kemi gëzim e shpresë

Buzëqeshje të bukura çdo ditë

Stinët që ende s’kanë trokitur në jetë

Ardshin të ndritshme porsi rubin…

Armeni, fshati im i bukur

O vatani im i bukur,

Zoti ty të ka bekuar,

Malet fushat gjelbërojnë,

Kopsht’ e pemë lulëzuar.

Bilbili këngës ja thotë.

Vjosë e  Shushicë iso mbajnë.

Tokë e djegur me barot

Qëndrestare skaj më skaj.

Vatani është ëndërr plot kujtime,

Nostalgji, dashuri, mall veç për ty,

Këtu iku me vrap fëmijëria ime

Ti përherë më pret plot me dashuri.

Prindërve,vëllezërve u prehen eshtrat aty.

Në tokë dhe në ajër enden kujtimet

Stinë të mbushura me shumë nostalgji

Në zemër mbetet kujtesa, premtimet…

Armeni, vendlindja ime

Ndriçon porsi margaritar

Ne bijat e tua, me ty ndihemi krenar

Tek ti pimë qumësht nga gjiri

Nga nënat tona prej floriri…

Zemra me ty bëhet bashkë

A duket gjaku nëpër deje?

Mallin që kam për ty,

Mallin që rrjedh prej meje,

Nuk e shuan lumi as deti

Ti për mua je Princi, je Mbreti.

Për ty ka gëzim dhe Zoti

Je si bahçe me lule,fushat rrethuar,

Me lumenj e e male, klima jote,

Ujë i ftoht si bora, ilaç për sëmundje,

Në kurbet s’gjej dot burim,

Që të shuaj mallin tim,

Vatani im perëndeshë e bukur.

Djemtë si yje,vajzat porsi flutur.

Sot jam nënë, gjyshe, s’duroj dot,

Shpirti këto vargje zemre m’i thotë,

Sa të lodhur në këtë botë

Herë të qeshur, herë me brengë e lotë…

Hajdeni nëna edhe një herë,

Të ndriçojnë ato dyer,

Ato shkallë lyer me gëlqerë.

Shtëpitë mbushur plot me njerëz,

Plot shaka e muhabet.

Sa shumë mallë dhe kujtime

Dot s’i nxëka pena ime

Nuk i nxë fjala e vargu

Këtu ku janë kulmi dhe pragu

O Armeni gjithë lezete

Pak nga pak ti seç na trete

Këtu larg, në të huajin dhe

Balsam shpirti për mua je…

Ti japim jetës o njeri, pak mirënjohje e dashuri…

Ikim në heshtje, me celularë në dorë

Në këmbë apo me makinë

Sikur ndjekim pas një meteorë

Kemi humbur në rrugë njerëzinë.

Kemi humbur njëri tjetrin, vetveten,

Në shtigjet e rrjeteve sociale

Me selfie e barazojmë jetën

Shkrepjet e celularit i bëjmë male.

Sot dielli nuk të ngroh,

Edhe hëna sikur s’ndriçon

Ëndrrat e njerëzve të braktisura,

Dhe jeta ikën e shkon.

Çfarë po ndodh me ne vallë?

Ka ardhur kohë e vështirë…

Jemi të gjallë e nuk takohemi,

Në mes të ditës, si në errësirë.

Njëri –tjetrin s’do ta njohin,

As djali im as vajza jote.

Tej ekranit asgjë s’shohin

Robotë të kësaj epoke.

Robotë e të huaj me njëri tjetrin,

Ka ngrirë emocioni njerëzorë.

Imazhin tonë në klikime ndjekim,

Jetojmë në tokë e ndjekim meteor…

Dikur ishte krejt ndryshe

Dasmat, muzika rrinin zgjuar,

Të gjithë të dashur,përkrah njëri -tjetrit,

S’ishim të largët, as të huaj…