Kalosh Çeliku: Pazari i Grave

PAZARI GRAVE

NGA KALOSH ?ELIKU

Mëngjes. E ngarkova veten në shpinë përmes sokaqeve me gurë deri te Rrapi. Në një degë të tij sot kisha vendosur t`i varë armët. Nën hijen e tij do ta lidhja Gjokun. Armët do t’i varja në një degë. Dy qetë në zgjedhë, dhe një kalë përpara pllugut do ta lëroja arën ugare. E dija se më pret një luftë me djersë mes këtij bërlloku, që dita - ditës ma zë frymën. Vetëm, nuk e di pse ende nuk vinte Mikja Di të më jap gji nga ato dy shtama. Me siguri do të ma kthente fuqinë për luftë si Mujit e Halilit Tri Zanat e Malit, që shtatë ditë e shtatë netë të mos i zbres Gjokut nga shpina. Shpatën ta ngrej lartë në dorë për liri, rrotulloj në ajër për fushëbetejë. Shtatë ditë e shtatë netë të pi verë me shtama. Shtatë ditë e shtatë netë t`i shterë herdhet në këtë Shtëpi Publike. Shtatë ditë e shtatë netë ta vazhdoj luftën me penë nën Rrap…

Deven, kur e kanë pyetur

kur e ke pasur më së vështiri

në jetë?

Është përgjigjur:

kur më ka pri gomari.

E mua po të më pyesni

në këtë Shtëpi Publike

do t`ju përgjigjem:

kur më pri Trusakati.

Dhe, Maxhupi me dajre

t’i dalim zot Atdheut

me çifteli e poezi patetike…

Hi-hi-hiii... E kanë lidhur për Rrapi... Miken Di ia kanë përzënë në Lindje... Ferexhen ia kanë hudhur mbi kokë mbi varrin e Baba Shehut, në Baba Tomor... Natë e ditë kanë lenur lesh Arapi… E kanë vendosur, nën Rrap ta mbysin me verë...

- Heu, Dashnor Delia, pse fol kështu me vetëveten?!

- Hi-hii-hiii... Më mirë të flas me vetëveten, sesa me Rrospitë Meshkuj. E kam frikë Nusen me pashterkë të kuqe… Frikë... Frikë... Frikë... Nuk e di ti, sa është ajo e rrezikshme në shtrat… Gjithë natën e gjatë kur të dhunon mes librave, dhe mbi çati... Majë lisave…

- Dashnor Delia, ngreja këmbët në hava!...

- Hi - hi - hiii. E kam bërë moti planin e luftës. Vetëm, frikë kam, se: ajo e para do t`mi ngrejë mua bythët në ndonjë livadh me lule, rrëzë ?uke...

- Dashnor Delia, nuk e besoj, ti di t`a përdorish Penën... Trurin… Armën me Dy tyta...

- Hi-hi-hiii... E di. Vetëm, atë shtrigë nuk e zë plumbi.

- O Dashnor Delia, në mos e zëntë plumbi, do ta zë gjylja e topit.

- Hi-hi-hiii... E ke lehtë ti të flasësh ashtu, pasi ende nuk të ka shti në dorë... E kur të të shti në dorë, atëherë flasim si burrat pranë Oxhakut... Po, t`i lëmë këto marrëzira “artistike”, a do të ma qesish një kafe nën Rrap?

- Jo,  Dashnor Delia pa ia ngritur këmbët Nuses me pashterkë të kuqe në hava...

- E kam ditur moti. Mirë ta bënë Trusakati... Maxhupi me dajre… Nusja me pashterkë të kuqe, që pasmesnate dorë më dorë të hudhin mbi çatia… Majë lisave… Edhe, atë: në Tridhjetëvjetorin e Lidhjes të Shkrimtarëve Shqiptar, në Shkup. Vit, kur këlyshi me zgjebe me shokë neokomunistë, si anëtarë partiak komisioni për botime në Ministirnë e Kulturës, e la LSHSH -rë në Shkup, me zëvendës të Ministrisë Kulturës “shqiptar” (“Besa”), Sekretar shtetëror të BDI -së, anëtar komisioni për botime të LSDM -ës dhe BDI -së me  “vëllezërit” e shtetit të “përbashkët”, në pushtet pa sanjë projekt vjetor, si: “Lidhje e Shkrimtarëve Shqiptar Paralele”?!

- Dashnor Delia, ia qëllove me një plumb mu në ballë... Tashti e meriton një kafe... Porosite, he burrë nën Rrap!... Hije...

- Jo, nuk dua kafe nga ti, zoti shkrimtar.

- Dashnor Delia, pije një kafe!

- Jo, kafe ti pi me armiqtë, që gjithë ditën e gjithë natën bëjnë plane si të të vrasin, të të bëjnë atentat... Helmojnë… E di se, për ju e kam shkruar edhe një poezi...

- Jo, Dashnor Delia. Gjithëçka kam ditur për ty, o trim mbi trima, por jo edhe se shkruan poezi erotike në “Bit-Pazar”!

- Eh, zoti shkrimtar, këtu është gabimi historik... Hataja... Ti mendon, se: vetëm, ti di t`i shkruash Mikes poezi... E, nuk e çanë kokën për poezitë e mia rebele të dashurisë, që i shkruaj pasmesnate rrugëve të “Bit-Pazarit”, në Shkup...

- Vërtetë, ke të drejtë Dashnor Delia. Po, lexoma njërën!... Edhe ashtu, moti nuk kam lexuar ndonjë vlerë të arrirë artistike...

- Vetëm, me një kusht. Që, të mos i tregosh askujt, njeriu të gjallë, se: po mori vesh Nusja me pashterkë të kuqe, do të më shkep dajak gjithë natën mbi çati...

- Jo, or Dashnor Delia. Jo. Lexoje poezinë!

- Atëherë, hapi mirë veshët edhe sytë... Poezia është antologjike. Ndodhë, KritikZiu ta përfshijë në antologjinë e ardhshme të Pazarit Grave:

Gjithë ditën - natën

bëjnë plane për atentat:

me porosi të Kurv?s Parti.

E shajnë e vrasin

nëpër çajtore e redaksi:

herë si patriot, herë si tradhëtar.

Të nesërmen, nën Rrap

me të hanë e pin?.

Vallë, athua hoqën dorë

apo nuk kanë armë...

- Hi-hi-hiii... A, të pëlqeu vjersha?

- Nuk e di, Dashnor Delia... Nuk e di... Vendin në letërsi do t`ia caktojë KritikZiu. Ndodh? me k?t? poezi patriotike t? hysh edhe n? projektin e Qeveris?: “Makedonska knizhevnost” (Letërsia maqedonase), në Maqedoninë e Veriut.

- E kam ditur se, nuk merr vesh nga vjershat. E, sa i përket KritikZiut, ai duhet t’i ketë herdhet na, si vorba deri në fund të këmbëve në përpilimin e antologjisë. Fatkeqësisht, herdhet e tij janë sa të gjelit... E kupton tashti, ku qëndron arti... Vlerat e arrira artistike... Ja, edhe arsyeja pse gjithëmonë t`i kanë ndërsyer Tun Batunët… K?lysh?t me zgjebe... Buçat e Katundit…

- Hi-hii-hiii... Jo, i kutpton vlerat artistike Maxhupi me dajre. Fakiri me Arush?n e tij asht e l?kur? p?r dore, q? vinte n? Katund t? na shes? vlera artistike. E ne si f?mij?, turr te porta, ta fusim n? l?m? me gjith? partalla (lecka).

Maxhupi me të dyja duart i biente dajres. Dhe, Arusha k?rcente, hiqte valle n? mes t? L?m?s. Ne u bienim duarve shuplak?, k?naqeshim me vallen e Arush?s. Maxhupi me dajre i p?rdridhte byth?t. N? fund, na e shtrinte dajren para nesh, t’ia paguajm? artin. Dhe, ne ia mbushnim dajren me para metalike.

Maxhupi me dajre e merrte Arush?n p?r dore, dilte n? rrug?. Ecte duke i r?n? dajres me Arush? p?r dore lëmë më lëmë. Dhe, hynte n? tjet?r shtëpi. E shiste artin e tij me para, dajre dhe arushë nëpër Katund.

E kujtova k?t? ngjarje t? f?mij?ris?. Shkaku, se: sot, nuk e kemi k?t? Maxhup me dajre me Arush?n e tij p?r dore n?p?r Katund. Po, e kemi sojin e Maxhupit politikan, q? edhe ky p?rpiqet t? shes? art, vlera artistike. E shtri dajren e arnuar p?rpara spektator?ve, po f?mij?t e soç?m nuk i josh m? arti i tij politik, nuk ia mbushin dajren me para. Koha e soçme e ka maxhupin e vet modern, jo me dajre, por me trumbeta. Edhe Arush?n nazemadhe me rruza përqafe, q? na e heq vallen si dikur n? mes t? Sheshit para këmbëve të Kalit bardhë të shokut Tito. P?r dallim nga ai Maxhupi i djesh?m me dajre, ky Maxhupi i soç?m me trumbeta shkruan edhe vjersha sakatike n? preh?rin e partive politike... Edhe, e heq vallen me dajre para këmbëve të Kalit Skënderbeut.

Hi-hii-hiii...