Kristaq Turtulli: Çdo vit në Shën Valentin

KRISTAQ TURTULLI

ÇDO VIT NË SHEN VALENTIN

Të kujtohet kur më pyesje

Pse festohet në muajin e shkurtër dita i dashurisë?

Ulur në stolin e thjeshtë,

Nën bli, mbuluar me borë?

Doja të thosha; dashuria është delikate,

Naive, ngrihet mbi ndjenjë e dhembje.

Por s’ më lije kohë, shtoje:

Të kaltra i kam sytë?

Thellësitë e oqeaneve janë hiç gjë.

Blu të errët i kishe,

Atje digjeshin meteorë.

Meteorët s’mundën të digjen, ngrijnë,

Më thoshe, shtoje:

Buzët i kam të mrekullueshme,

S’ka në botë me të shijshme...

Gjithë aroma e nektarit të luleve,

Mbledhur janë atje.

Shkurt ishte dhe kallama bore kishte.

Lëkurë bardhë, e brishtë,

Sa herë të prekja, drithërohesha.

Elektrizohesha, mallëngjehesha, humbisja.

Tani mallëngjehesh?

Çdo vit, në Shën Valentin, më mbërthen mallëngjimi.

Flokët e tu përshkënditen nga rrezet diellore.

Çdo mëngjes kur sytë hapja,

Rreth meje gjeja qindra ylbere.

Sigurisht, më kujtohet e ëmbla ime,

E brishtë, puhizë.

Pastaj hapje buzët si qershizë,

Më puthje...