Afrim Caka: Fundrrinat morale dhe antikombëtare

FUNDRRINAT MORALE DHE ANTIKOMBËTARE

Nga Afrim Caka

Ju nxënës të kësaj shkolle na bëtë një provokim ndërgjegjës tonë!

Kjo foto e juaja është kulmi i së keqes!

Ç’janë këta njerëz me tru peshku!

Këta nxënës që abuzojnë me shtetin, kulturën, gjuhën dhe historinë tonë. Një greminë. Një greminë e pafund. A janë ndarë nxënësit e qytetit të Lypjanit nga e kaluara e tyre, posaqërishtë nga periudha robërisë neoosmane 540 vjeçare? Veprat e sundimit shumë vjeçar tregojnë madje se janë duke punuar për të ringjallur të kaluarën mesjetare anadollake, për ta zvarritur sa më shumë fatin Bashkimit Kombëtar dhe për ta mbajtur të arrestuar kujtesën historike të popullit shqiptar.

Rrezik!

Ne duhet t’i vejmë gishtin kokës.

O sot, o kurr! Vërtet, ka një gjë që s’shkon këtu në mesin tonë. Ëndrra e tyre mashtruese gogësin, ne duhet të bëhemi gati t’u themi largë duartë nga Dardania. Unë dua të konfirmoj se këto ofendime të flliqura të një përceptimi negativ dhe antikombëtar! Tani na mbetet të shqyrtojmë marrëdhënjet midis simptomëformimit dhe zhvillimit të frikës së gjakprishurve. Këtë sjellje e paligjëshme ne duhet ta demantojmë në menyrë të qytetëruar përpara opinjonit publik. Faqja e zezë do të bie mbi ju, shkerdhatë e qelbur...!

Duhet të themi, se kultur e jona nuk është arabe dhe duhet t’i diciplinojmë këta nxënës legena që donë të bëhen si arbët e djeshëm e të sotëm! Ç’pret nga ca injorantë që flasin në gjuhë të huaj, e të vetën e lënë pasë dore. Këta llojë njerzish duhet degdisur në shkretëtirat e Anadollit. Apo ndoshta mos është një formë rebelimi egër, një formë tradhtie ndaj një jete iliro-Dardane, për të kaluar në një jetë me vuajtje, shpifje, intriga, zhgënjime, padrejtësi e moskuptime? Kjo është një vetëvrasje e lidhur ngushtë me humbjen e motivit për të jetuar si shqiptar.

Feja e shqiptarit është shqiptaria!

Po artikolohen gjithnjë e më shpeshë idetë e këtyre injorantëve gjakhumbur, kriza e kësaj sëmundjeje ka prekur shumë qytete shqiptare të jetës së mbarë kulturore. Kjo është autopsia ca nxënësve shqiptarë rebel në Lypjan. Pas gjithë kësaj, një pyetje e pashmangëshme do t’ju bëjë, ashtu siç edhe duhet bërë, “nxënësve të rinjë mbi bankatë e shkollës, asnjë ndjeshmëri, për të thënë dhembshuris” shqiptare:

“Në këtë fundajë të njohur antikombëtare, në mes të shkollës, si është e mundur që këta nxënës jo vetëm nuk treguan ndaj popullit të cilit i përkisnin, por, përkundrazi, gjithë pezmin e tyre e drejtuan të ashtuquajturave mitetë kësaj mortaje dhe kundër kulturës shqiptare!”.

Kaotike në të parë, mashtrues, por t’ju nënshtruar një kulture turko-arabe të brendëshme të rreptë, kjo sjellje e gjymtuar, krejtësisht e re në krahasim me çdo fe tjetër mbi shqiptarët injorantë. Kjo në thelbë përfshin në faqet e kulturës tonë dramën e qyteteve, katundeve, të popullit tonë, madje edhe Shqiperis Etnike, duke krijuar një atmosferë tragjike e të rëndë. Dosja e pezmit të palodhur të këtyre nxënësve kundërshqiptar do të mbyllej kështu me gjykimin mizor:

“Po çfarë duhet të presim ne nga një grupë shqiptarësh të pabesë dhe injorantë!”

Dihet se luftën me këta armiqë, ne nuk duhet humbur. Përpara se të tingëllojë fataliste. Sepse nuk do të ishte e tepërt aspak që mbjellja e kësaj kulture afgane, ashtu si e çdo kulture tjetër, do të krahasohej me murtajën turke.

Mohimi i vlerës absolute shqiptare të jetës qysh në ngjizjen e saj me politikat fetare, me lutjet primitive apo tjera politikash anadollake, në fakt duhet të heqin dorë nga këto paqavure duke na sjellur një kultur tjetër vdekjeje. Hapi i parë për likujdimin e një populli është të fshini kujtesën e tij. Të shndërrohemi ne skllav! Në këtë menyrë çështja e rëndësishme të kësaj shkolle shqiptare, dhe madje fatet e mëdha kombëtare, binin në duarte e ca haxhallarëve e të nxënësve të rëndomtë e trutharë, të cilët sillnin në kryet të ndonjë xhamie hoxhallarë të prishur mendërishtë apo caktonin një vullnet të zi në prita ogurzeza dhe fatale për shtetin tonë…!

Tundu, tundu moj rini e mjerë! Tundu!

Megjithatë, në trurin tuaj janë të dyja: vdekja e një populli dhe tradhtia. Nxënës në Lypjanë… Ngjante si kulm i qyqarisë e i poshtërimit për disa nxënësa kokëtrashë. Për të tjerët mund të ishte edhe si servil e përulës dhe madhështeja e Dardanisë antike nga ana e ynë nuk do të binte.

Tradhti vdekjeje? E kush mund t’i bëjë padrejtësi shtetit dhe kombit. Dihet kush. Nxënësit e shkollës së Mesme të Gjimnazit “Ulpiana” në Lypjan. E keqja është se qunat trutharë bëjnë veprime të shëmtuara, që lidhen ngushtë me ndonjë hoxhë apo imam. Kështu ndodhë kur nxënësit dhe drejtori rrijnë në dy ndenjëse. Po, ku është “Drejtësia dhe Ministria e Arsimit”…!

Do të isha i lumtur sikur ju do ta prekshitë këtë konstatim në shkrimin tim.

Pres përgjigje sa do e dhimbëshme do të jetë ajo!