Afrim Caka?: Masakrimi i politikës shqiptare

ÇORODITJA DHE MASAKRIMI I POLITIKËS SHQIPTARE

Nga Afrim Caka?

Gjithë kombet gëzojnë, ti Kosovë pse s’gëzon?

Ç’të gjeti moj Kosovë?

Oh, ç’na gjeti! – po ankohet populli, mes vorbullës së injorancës. Kjo krijesë është po aq barbare sa edhe vetë votuesit! Këta trutharë kanë zemër prej gjarpëri! Këta votues e përmbushen me kënaqësi amanetin e shkjaut e të cërnagorit. Ju e përmbushet detyrën tuaj dhe i pagëzuat tokat shqiptare në ate malazeze. I humbët përgjithmonë 12 mijë hektarë! Çfarë paradoksi! Mbrojtësit e cërnagorit shkatrruan shtëpinë e vetë, kurse ne të gjorët po mundohemi të ngremë përseri në këmbë! Mos harroni! Tani, rradhën e ka serbia…! Ju do të vdisni një ditë, dhe këtë votim dhe pagëzim s’keni për ta marrë vesh kurrë. E shikoni, o ju të mjerë se çfarë çorbe i keni gatuar vetes? Diçka si punë kuzhine, që tërheq pas vetes një popull të tërë e të sëmuar!

Pse votuesit përkrahinë këtë politik nënshtruese dhe i japin legjimitet…?

Sillen në mënyrë sikur çdo gjë duhet udhëhequr nga arsyetimi i tyre: e po ç’të bëjmë, simptoma e tyre ekziston dhe nuk mund të eliminohet; nuk duhet të pajtohemi me këtë gjendje dhe ne të nxjerrim prej saj mësimet e dështimeve të mundshme politike.

Këtu ndodh përshtatja e një pjese të botës së tyre mafioze me Unin e huaj e të shkjaut. Dua t’i referohem gjithpushtetshmerisë që këta ia kanë dhënë vetes, përveq të mirave dhe luksit tepër të madh korruptiv dhe krimit të organizuar. Në realitet të gjithë të sëmurët nervor sillen sikur janë në livadhë të babes. Tani më duhet të kthehemi në një ekzaminim më të hollsishëm të sëmuarëve qeveritar. Do të jetë detyra e popullit të rebelohet për ti vërë fre këtyre njerëzve të sëmuarë për të mirën e kombit. Zyrtarët e lartë shqiptarë, pa asnjë dinjitet dhe pa pendim, vazhdojnëta zhvendosin politën shqiptare sa herë që serbo-malazeztë kënte një gjë të till, palët negociatore do të ishin më të qetë…. Më saktë, ndryshe nga atëdheu që kishte veç një mundësi: “vdekjen e pashmangëshme”, kombi i ka të dyja mundësitë: vdekjen ose pavdekësinë. Nisur nga kjo, mund të thuhej se shqiptari dhe kombi nuk e kërkonin njëri - tjetrin! Kjo e para, thënë ndryshe shqiptari është një sorrogat, kur dihej se arsyeja se kombi kishte nevojë për të. Këto marëdhënie shqiptar – komb, më qart se gjithçka e jepte vënie e tradhtisë përballë tyre me vdekjen pse jo edhe me robërinë. Kjo është si pasoj e robërisë së hershme turke, 600 vjet më parë? Apo një nga ato gjymtimet, sakatimet e trashegueme nga vetë osmanet? Këtë topi se luan…?

Vetëdija kombëtare nuk gjen shtrirje tek disa qeveritarë. Veprimtaria e atdhetarëve shqiptarë për kombin, flamurin, për shkollën shqipe dhe për zhvillimin sikurse edhe të popujve të tjerë është një nga përcaktorët e rëndësishëm të shëndrrimit të vetëdijes së popullit shqiptar në vetëdije kombëtare, e cila me bashkimin e të gjitha trojeve shqiptare në një të përbashkët, që u përkufizua më 1878 në Prizren nga shqiptarët e të gjitha viseve, shënon qartësisht dijen e përbashkët të shqiptarëve për një zhvillim kombëtar në shtetin e përbashkët. Dija për integrimin dhe bashkimin politik të shqiptarëve, përkatësisht përmbajtja e vetëdijes, e sajuar edhe nga dijet politike dhe marrëdhëniet politike të mëvetësisë shtetërore e të lidhjes shtetërore me të tjerët, kanë qenë të lidhura me personalitete dhe kanë pasur shtrirje të pamjaftueshme ndër shqiptarët gjatë “Lidhjes Shqiptare të Przrenit”. A po? Ne nuk e dim që qeveritarët tanë janë të verbër?

Këta qeveritar iu qasën armikut butësisht, me servilizëm, pa u acaruar në mendime me shkjaun, me një politik të çoroditur, duke na dërguar te buza e gërminës. Në këtë menyrë, ne nuk jemi në gjendje ta kuptojmë deri në fund sjelljen e tij apo e këtij ministri, pa i qartësuar sjelljet e tyre se çfarë të fshehtë ndjekin këta injoranta dhe antikombëtar, po kështu, ne nuk mund t’i vlerësojmë, parandalojmë sjelljet e mbrapshta të klaneve politike, mallkimeve apo të shitësve të kombit që kanë prirje rrënuese dhe antishqiptare.

Është, pa dyshim, e rëndë dhe i padurueshëm për gjakprishurit ky shkrim, për çmendurinë e shqiptarëve, për verbërinë e tyre, për zgjimin e vonuar, për robërin, për moskuptimin në mesë kombit shqiptar dhe fesë turko-arabe. Cila është e para apo e dyta…! Kombi apo feja…! Kosova s’mund të dilte nga kthetrat e mosqenies, duke e fshehë të vërtetën trishtuese me pasoja tragjike e të pafalshme. Ne, këtë fshehje vazhduam ta vuanim ne, populli. Dhe kjo mos rënie në sy kishte një shkak të thell, shpërlarja e trurit, harresa dhe mos këthimi i kokës pas. Këta parazitë NEGROIDË, njëra ndër këto aftësi është kujtesa, funksioni i së cilës përcaktohet nga domosdoshmeria për atdheun. Pa kujtime për të kaluarën do të ishte e pamundur të marrësh masa përkujdesi për të ardhmen e vendit që e lindi dhe e rriti. Si duket një pjesë e madhe e trushpërlarëve, me sa duket, kanë një “shtrembërim” të tillë në vetëdije…

Sot kjo strukturë e vetëdijes dhe e Unit, e ngritur mbi marrëdhëniet politike, ekonomike e shtetërore janë të nivelit të më ulët, duke pasur një fuqi të kufizuar për të penguar faktorët e brendshëm dhe të jashtëm çintegrues dhe rrënues. Për këtë shkak edhe nevoja e lidhjeve të gjera shoqërore e politike kishte ngelur prapa nevojave të tjera për ta bërë shtetin me themele të forta demokratike. Faktorët e brendshëm dhe synimet ekspansioniste për të plaçkitur dhe shitur çdo gjë, kanë shtypur rëndë angazhimin e veprimin e përbashkët për integrimin dhe bashkimin e ngritur mbi dijen për zhvillimin në vendin dhe në shtetin e përbashkët. Kështu populli u shtyp me masa korruptive dhe me krim të organizuar që e pengoj veprimet konkrete për integrimin e bashkimin kombëtar dhe u bënë orvatje serioze për të vënë mjegull mbi dijen për origjinën, historinë, kulturën, gjuhën dhe mendësinë e përbashkët shqiptare.

Ky shtetë është ende gjysmë i pushtuar, gjysmë i lire. Tani u coptua!

Veç desha të di, po pju pyes për herë të fundit: përse e vratë Kosovën? Një Kosovë në korrupsion? Si është e mundur, thoshin të gjithë. Ç’do të thotë bota? Qytetarë, përse trembeni, vazhdonin të ishin midis saj si dhitë e zeza apo të marrin rrugën e kurbetit. E zgjodhën këtë të dytën…! Arratinë në masë…! Ndryshe nga ç’pritej, rrugëtimi i tyre dhe i familjeve të tyre nuk u bë fshehtas, as me koçi qiellore, por haptas dhe nëpër tokë. Me sa dukej, hajdutët, nga njëra anë, donte të tregonin se s’çante kryet për këtë milet dhe për rebelimin e mundshëm të popullit, siç kishte kërcnuar qeveria, nga ana tjetër, shpresonte se ky çnderim e sidomos shpërfillja e përgjithshme do ta thyenin dhe e thyen shpirtërisht Kosovën dhe tërë miletin e saj.

Këta pushtetar e lanë shqiptarët pa vision për ardhmerinë e tyre të përbashkët, pa projektin e tyre historik, siç është program kombëtar. M’u kujtua një thënie e një filozofi gjerman, që me sa më kujtohet, quhej Niçe: “I pari shtetit krijon gjëra të reja dhe e do virtytin e ri, kurse i keqi e do të vjetrën dhe dhe do që të gjitha të mbetën me të vjetrën!”. Për këto shkaqe, te shqiptarët shfaqet me vonesë pjekuria e vetëdijes kambëtare…

Kjo ëshë pjesa e parë e rrugës së formimit të vetëdijes kombëtare shqiptare. Zhvillimi i vetëdijes kombëtare te shqiptarët është i ngjashëm me procesin e zhvillimit të vetëdijes kombëtare te popujt e tjerë, mirëpo dallohen disa veçori: - gurra e njëjtë e energjisë sociale, etnike dhe historike e zhvillimit të vetëdijes kombëtare te shqiptarët e të gjitha viseve.