Kulturë
Poezi rumune nga Ion Bogdan
E enjte, 04.06.2015, 07:09 PM
Ion Bogdan
Poeti Ion Bogdan debutoi më 1965 në revistën “Familia”. Vepra të botuara me poezi për të rritur dhe fëmijë: “Kaprolli i bardhë”, 1976; “Mileniumi i përkohshëm”, 1996; “Hapsirë e mundshme”, 2002; “Lugina e Tokës”, 2010; “Toto Ciri-Biri”, 2011; “Miqësisht”,2011; “Elegji shtëpiake”, 2012; “Pema me lojëra”, 2013. Për disa vëllime si dhe në disa festivale poetike është nderuar me çmime të rëndësishme letrare. Kontribute konkrete për bashkëpunim me disa revista për art e kulturë, Është poashtu koautor i disa antologjive.
POETUL
Poetul e în lume Stea de Veghe
în clipe de grea cump?n? venind
precum o flac?r? f?r? de seam?n
s? lumineze inim? ?i gând
în casa lumii aripa-i semea??
zvone?te zborul nalt ?i pur de mâine
iar dac? din P?mânt î?i face strâmt? cas?
de veghe Steaua Lui de-a pururea r?mâne
POETI
Një Yll Vegimi është poeti në botë
në çaste të rënda peshore që vjen
porsi një flakë e pashembëllt
që ndriçon zemra e mendime
në shtëpinë e botës flatër e shquar
lajmëron flatrimin e nesërm të lartë e puro
kurse në Tokë e bën shtëpinë e shtrembër
nga vegimi Ylli i Tij përjetë mbetet
NOSTALGIE
Iubirea doarme ?i-i pustiu târziul
od?ilor cu sufletul de lân?
se-aude ne?tiutul cuvios umblând
cineva poart? umbrele de mân?
de s-ar trezi deodat? ?i fierbinte
unde tânjind spre taine nop?ile ne cresc
perfect rotund ?i gol ca adev?rul
s-ar cuveni albastrul ulciorului ceresc
? dar cine poate s? se mai amâne?
învolburând prin sânge se discern
cuvintele pe-altarul altor piscuri
?i poate c? e azi
poate e mâine
NOSTALGJI
Dashuria dremit e shkretë është vonesa
e odave me shpirtin prej mëndafshi
dëgjohet padija me besim duke shëtitur
dikush i mban hijet në dorë
sikur të zgjohej një herë e i nxehtë
duke u tretur n’fshehtësi netët na rriten
perfekt të rrumbullakta të zbrazta si e vërteta
që do t’i përshtatej kaltërsisë së enës qiellore
? por kush do mundë të mënjanohet?
duke u përvëluar nëpër gjak shoshiten
fjalët mbi altarin e lartësive tjera
dhe ndoshta pse është sot
ndoshta është nesër
DILUVIU
Mun?ii ?i-au urnit temeliile satul
începe s? se scufunde
exist? o obsesie nel?murit? ?i apele
?ip?t necuprins ne înl?n?uie
totul tr?ie?te prin evadare din sine
totul ne obsedeaz? ne obsedeaz?
nest?pânire sunt ochii e sângele
atât de str?in ?i f?r? cunoa?tere
mun?ii ?i-au urnit temeliile cerul
începe s? se scufunde
existen?a nu mai pare decât
simplu motiv
RREBESH
Malet i kanë zhvendosur themelet fshati
nis të fundoset
ekziston një bezdisje e pavendosur dhe ujërat
britmë e papërfshirë na zinxhiros
gjithçka jeton përmes arratisjes nga vetëvetja
gjithçka na obsedon na obsedon
panënshtrim janë sytë është gjaku
aq i huaj dhe i panjohur
malet i kanë zhvendosur themelet qielli
nis të fundoset
ekzistenca nuk duket veçse
motiv i thjeshtë