Vangjush Saro: Përplasja

Vangjush SARO

Fabula

Përplasja

Anija e vogël, e pafaj,

mbi Molin e vjetër u përplas;

dhe kaq mjaftoi që paskëtaj,

të zbrazeshin shtëmbat plot maraz.

Dhe ndërsa zhurmonin dallgët e sherrit,

(të gjenin shkaqet, së paku një,)

mbrëmjes së ftohtë dhe të errët,

Mjegulla qeshte nën zë…

E mbytur…

Lopatat po e binin rrotull varkën,

(mes dallgëve që s’kishin sy për paqe)

ia linin njëra-tjetrës radhën

dhe grindeshin si budallaqe.

E në një çast që fjalën s’po e gjenin,

njëra voziti gjithë marraz dhe shpejt,

kështu që varka e mjerë gjeti vendin

në detin e heshtur dhe indiferent.

Dhe s’ishte për të qenë as moti.

Dikur dikush pyeti: “Po i zoti?”

I treti

Ndërkohë që mbrëmja e ëmbël troket

dhe Era e Bredhi po sqarojnë diçka,

një Korb i vonuar trazohet ndër fletë

dhe çirret si dreqi:

Krra-krra! Krra-krra!

Tani Erë e Bredh e humbasin fillin,

a thua se nuk janë më ata;

dhe s’ka dialog dhe shuhet idili;

dëgjohet veç Korbi:

Krra-krra! Krra-krra!…

Djerrina dhe Traktori

Djerrina diellit përvëlohej furrë;

dhe veç gjinkalla i këndonte me nge.

Heshtja ndehej përmbi shkurre e gurë

dhe mërzia, si  të ishte e ve.

Kur Traktori zuri të plugonte,

ajo thirri:

“Ej! Po më lëndon…”

Por ai ia preu: “Mjaft u kote,

se do flasim ndryshe kohë më vonë;

kur të gjelbërojë mërzia jote.”