Erik Johan Stagnelius: Mik, në çastin e shkatërrimit

Erik Johan Stagnelius

Erik Johan Stagnelius (1793-1823)

Është një prej poetëve më të dalluar në historinë e letërsisë suedeze, në të njëjtën kohë duhet thënë se ai është enigmatik, jetoi në një farë izolimi, dhe mendimet për figurën dhe jetën e tij ndër studiuesit nuk përputhen.

Poezia e tij ka një gof, një forcë të rrallë emocionuese.

Më e njohur nga vjershat e tij është ”Mik, në çastin e shkatërrimit”. Bëra një interpretim shqip para 17 vitesh:

MIK, NË ÇASTIN E SHKATËRRIMIT

Mik, në çastin e shkatërrimit, kur në brendësi terri të mbulon

kur në humnerë po zhduken mendja dhe kujtesa,

mendimi i hutuar kërkon diçka midis hijës dhe dritës së vagëlluar,

zemra nuk mund të psherëtijë, syri nuk mund të qajë;

kur nga shpirti yt, i mbështjellë nga nata, po bien flatrat e zjarrta,

dhe kur po ndihesh me frikë se përsëri do të zbritesh në hiç,

kush do të të shpëtojë atëherë? - Kush është ky engjëll i mirë

i cili brendësinë tënde prapë rregullon, hijeshon,

dhe në botën tënde të humbur, duke rimëkëmbur altarin e rrezuar,

po ndez aty flakën me dorë atërore? -

Vetëm ajo qenie e fortë, që në natën pa fund e ngjalli serafin,

duke nxitur diejt të vallëzojnë,

vetëm ajo fjalë hyjnore, që u thirri botrave: "Bëhuni!" -

që edhe sot me fuqi të gjallë i bëjnë të lëvizin me vrull.

Gëzohu, pra, mik, dhe këndo në terrin dëshpërues:

Nata është nëna e ditës, Kaosi komshiu i Zotit.

E shqipëroi Ullmar Qvick më 26 janar 1996.

Teksti origjinal suedisht:

Vän! I förödelsens stund, när ditt inre av mörker betäckes,

När i ett avgrundsdjup minne och aning förgå,

Tanken famlar försagd bland skugggestalter och irrbloss,

Hjärtat ej sucka kan, ögat ej gråta förmår;

När från din nattomtöcknade själ eldvingarne falla,

Och du till intet, med skräck, känner dig sjunka på nytt,

Säg, vem räddar dig då?- Vem är den vänliga ängel,

Som åt ditt inre ger ordning och skönhet igen,

Bygger på nytt din störtade värld, uppreser det fallna

Altaret, tändande där flamman med prästerlig hand? --

Endast det mäktiga väsen, som först ur den eviga natten

Kysste serafen till liv, solarna väckte till dans.

Endast det heliga Ord, som ropte åt världarna: "Bliven!"

Och i vars levande kraft världarna röras ännu.

Därföre gläds, o vän, och sjung i bedrövelsens mörker:

Natten är dagens mor, Kaos är granne med Gud.

30 Mars 2013.