Kulturë
Erik Johan Stagnelius: Mik, në çastin e shkatërrimit
E shtune, 30.03.2013, 11:47 AM
![]() |
Erik Johan Stagnelius |
Erik Johan Stagnelius (1793-1823)
Është një
prej poetëve më të dalluar në historinë e letërsisë suedeze, në të njëjtën kohë
duhet thënë se ai është enigmatik, jetoi në një farë izolimi, dhe mendimet për
figurën dhe jetën e tij ndër studiuesit nuk përputhen.
Poezia e
tij ka një gof, një forcë të rrallë emocionuese.
Më e
njohur nga vjershat e tij është ”Mik, në çastin e shkatërrimit”. Bëra një
interpretim shqip para 17 vitesh:
MIK, NË
ÇASTIN E SHKATËRRIMIT
Mik, në
çastin e shkatërrimit, kur në brendësi terri të mbulon
kur në
humnerë po zhduken mendja dhe kujtesa,
mendimi i
hutuar kërkon diçka midis hijës dhe dritës së vagëlluar,
zemra nuk
mund të psherëtijë, syri nuk mund të qajë;
kur nga
shpirti yt, i mbështjellë nga nata, po bien flatrat e zjarrta,
dhe kur
po ndihesh me frikë se përsëri do të zbritesh në hiç,
kush do
të të shpëtojë atëherë? - Kush është ky engjëll i mirë
i cili
brendësinë tënde prapë rregullon, hijeshon,
dhe në
botën tënde të humbur, duke rimëkëmbur altarin e rrezuar,
po ndez
aty flakën me dorë atërore? -
Vetëm ajo
qenie e fortë, që në natën pa fund e ngjalli serafin,
duke
nxitur diejt të vallëzojnë,
vetëm ajo
fjalë hyjnore, që u thirri botrave: "Bëhuni!" -
që edhe
sot me fuqi të gjallë i bëjnë të lëvizin me vrull.
Gëzohu,
pra, mik, dhe këndo në terrin dëshpërues:
Nata
është nëna e ditës, Kaosi komshiu i Zotit.
E
shqipëroi Ullmar Qvick më 26 janar 1996.
Teksti
origjinal suedisht:
Vän! I
förödelsens stund, när ditt inre av mörker betäckes,
När i ett
avgrundsdjup minne och aning förgå,
Tanken
famlar försagd bland skugggestalter och irrbloss,
Hjärtat
ej sucka kan, ögat ej gråta förmår;
När från
din nattomtöcknade själ eldvingarne falla,
Och du
till intet, med skräck, känner dig sjunka på nytt,
Säg, vem
räddar dig då?- Vem är den vänliga ängel,
Som åt
ditt inre ger ordning och skönhet igen,
Bygger på
nytt din störtade värld, uppreser det fallna
Altaret,
tändande där flamman med prästerlig hand? --
Endast
det mäktiga väsen, som först ur den eviga natten
Kysste
serafen till liv, solarna väckte till dans.
Endast
det heliga Ord, som ropte åt världarna: "Bliven!"
Och i
vars levande kraft världarna röras ännu.
Därföre
gläds, o vän, och sjung i bedrövelsens mörker:
Natten är dagens mor, Kaos är granne med Gud.
30 Mars 2013.