Jeton Kelmendi: Poezi nga Zhang Zhi (Diablo)

Përktheu nga anglishtja: Jeton KELMENDI

Biografia koncize e Diablos në art:

Zhang Zhi (Diablo) u lind me 1965, është një poet dhe kritikë i shquar në Kinë. Emri i tij origjinal është Zhang Zhi, ndërsa emri anglisht i tij është Arthur Zhang; emri tjetër artistik i tij është Wu Yuelou (Kulla Moonless); Ai është Litt D., nderi humanitar D., ishte lindur nw qytezën Fundhuang, Qarku Baxian, Provinca Sichuan; shtëpia e paraardhësve të tij është Distrikti Nan’an, Qyteti Chongqing. Ai ka punuan një shumë llojshmëri të karrierës. Është president i ri i Qendrës ndërkombëtare të përkthimeve dhe kërkimeve, editor ekzekutiv i Poetëve Botëror tripletë (multilinguistik), kryeredaktor i WORLD POETRY YEARBOOK (Versioni Anglisht), dhe anëtar i jashtëm i i Akademisë Ndërkombëtare të Letërsisë, Arteve dhe Shkencave. Që nga 1986, ai filloj të botoj punimet e tij në letërsi dhe përkthime. Pjesë nga poezitë e tij dhe proza janë përkthyer në mbi njëzet gjuhë të huaja siç janë: Anglisht, Gjermanisht, Japonisht, Rusisht, Greqisht, Spanjisht, Portugisht, Rumanisht, Danisht, Hungarisht, Bangla, Italisht, Suedisht, Koreanisht, Sllavik-Mongolian, Serbisht, Rubbinik, Arabisht, Sllovakisht dhe Bullgarisht etj. Poezitë e tija kanë fituar çmime në Greqi, Brazil, SHBA, Izrael, Francë, Itali, Austri dhe Liban. Botimet e tij përmbajnë: RECETA (Portugisht-Anglisht-Kinezisht); poezi të zgjedhura nga Diablo (Anglisht); poezi nga Zhang Zhi (Gjermanisht-Anglisht-Portugalisht); poezi të zgjedhura nga Diablo (Kinezisht-Anglisht) dhe vështrimet e serike për poetët bashkëkohor kinez. Ai është gjithashtu përpilues i katër përzgjedhjeve poetike ndërkombëtare Anglisht-Kinezisht. Përzgjedhës i Shekullit 20 të poezisë së re Kineze. Është përzgjedhës i katër përzgjedhjeve siç është përzgjedhja e poezisë kontemporane ndërkombëtare (Anglisht-Kinezisht) Përzgjedhjen e poetëve të rij kinez 5kinezisht-Anglisht), seria e librave të (World Poets) Poetëve Botëror dygjuhëshe, Fjalori Poetëve Ndërkombëtarë Kontemporan (shumëgjuhëshe) dhe Leximin Kinezisht-Anglisht: 300 Poezi të reja Kineze (1917-2011), etj.

Një poezi katërmbëdhjetë linja: Për gjashtëmbëdhjetë vjeçaren A Wen

 

Mësuar nga prindërit tu
ti fillo punën si prostituo

Kur ishe vetëm gjashtëmbëdhjetë, ti the

 

Presion nga jeta në realitet

Fillova të punoj si poet

Kur isha gjashtëmbëdhjetë, e thash

 

Akoma guximshëm cicat tua të vogla

Dhe poashtu unë i njohur si poet-
nuk mund ti kuptoni ndryshimet e mëdha në zemrën time

Ndërsa unë ndjej ta bëje të qartë djegien tuaj bukuri

 

Nuk ka shumë për të thënë ti po hapesh lirshëm në shtratin e vendit

Sa për të thënë rritu heshturazi në rreshtat e poezisë time

Zemra e kujt është lulëzuar prej frymës natës në Qershor

Sytë tut w zbrazët nuk do të mbajnë psherëtimën e zjarrtë.

 

14 Qershor 2002

 

Faza Finale

 

Kokrra e grurit të kristaltë

 

Pas rrëmujës se stuhishme të shiut

Fushave braktisur

Është prej zogjve

Zogjët paemer duke shpresuar

Çukitjes se pastër dhe qartë

 

O zemra ime, të privuar nga të gjitha përveç egjrit të grurit

Faza finale, kush po shkon ta sheh atë.

 

14 Maj, 1993

 

Dorë -prerja

 

Një rënie

Dy rënie

Tri rënie...

 

Kur në fund shohë

Gjak të kuq nxirë

Nga dora, heshturazi

Nxjerrur në sytë e vjeshtës

Zemra ime

Është hedhur në ngazëllim:

O Zoti im

Ju lutem më lejoni

Në qeshurimën e Diellit vendosur

Të vdes ngadalë në ketë mënyrë.

 

16 Tetor 2006

 

Në kujtim të pulës mbytur

 

Dje pasdite

Dola ta blej një pulë

Në tregun e fermerëve

Është lagështi gjithë rreth toka

Në ajër

Aromë perimesh të kalbura ra...

Pulat ishin vendosur në të

Një kafaz i madh me tela nga një trafinakt pulash

Pranë ishte një makinë prerje flokësh

Kur unë u afrova të kafazi

Ato dendur rrotull në tmerr

Caktova një që desha ta blejë

Pyeta atë qe të peshojë

Kur ai arriti.

Duart e tij të mbërthyer me disa pjesë të pendla

Në kafaz teli

Të ballafaquar me zhdukjen e pulës

Ishte një fakt i palëvizshëm

Konfirmoj

Një idiomë e njohur Kineze

-Dumb si një pulë druri

Pasi peshonte

Ai e mbante

Një thikë shkëlqyese

Duke i afruar qafës saj

Ta detyroj një prekje

Një valë e gjakut

Ishte një çast përmbajtur

Menjëherë

Pula

Ishte hedhur në makinë

Dhe pastaj

Ai zgjodhi një lugë të

Ujit valë deri poshtë-

Ajo bërtiti përsëri dhe përsëri

Kjo shqetësoj edhe ato pulat në kafaz

Një skenë ulëritëse...

Ankohem

Dobësuar në fund

Derisa u zhduk në erën e ftohët-

Ai kishte

Hapur tashmë

Matinen e tij të ndezur...

Pas një momenti

Një pulë zhveshur

Drejt nën hundën time

Ishte copëtuar në copa

Në të njëjtën kohë

Pulat në kafaz

Ishin qetësuar gjithashtu

Ato filluan çokasin në ushqim

Hedhur nga i zoti i tyre

Disa filluan ti hapin pendlat e tyre

Disa krrokatën

Disa luftonin për ushqim

Çfarë dhembshurie dhe lumturie ishte ajo

Sikur ato ti ndiqte fati

Nuk lidhen së bashku me to të gjithë

Vetëm tani çka kishte ndodhur

Poashtu duket të jetë një makth

Tani

Gjithçka ishte qetë përsëri...

 

10 Tetor 2012

 

 

Fundi i botës

 

Këto vite

I marr vetët tuaja neper botë

Si një politikan

Më shumë si një dot e vjetër në çështje dashurie.

 

Këto vite

Ju dhe bota po kënaqeni me njëri tjetrin

Si një palë e aktorit

Më shumë se një palë e homoseksualëve.

 

Oh, këto vite

Ti flenë së bashku me botën

Por ju nuk keni ditur asgjë rreth botës

Oh, këto vite

Kambanat Aeolian në qiell, janë si një i dehur

Çalon përgjatë tunelit të kohës.

 

Zgjim

Ti je lartë, e keqe, elegante dhe e zymtë

Si një Leopard bore, si një Hënë hënore

Magjistarja ime, Mon Aliza ime

Në melankolinë tuaj dhe sytë misterioz

Jam i gatshëm të jem prerja e thikës tënde

Jam i gatshëm të kthehem në një grumbull hiri

Jastekëzohem te kodra e gjelbër dhe lumenjtë e vetmuar

Duke dëgjuar pafjalët tua

M. do të qëndroj në ferr apo qiell

Të shoh si ju tërheq prapa buzë-prerja e buzëve tua të kuqe.

 

Jo, në qendrën e stuhisë së kohës

Unë, një poet i lirë

Në çast të rënies, do vdes pa një vend varrimi

Nëse refuzoj të rritem.

 

Gjuha e zogjve

 

Zogjtë qajnë s’mund të jenë më lartë se në qiell

Ashtu si qeniet njerëzore

Kurrë nw gjendje për ta parë qartë veten e tyre

Ato pupla, kockat dhe gjakun

Fshehur në konkretet

Jo më tej zgjuar.

 

Edhe nëse e them se bota është si një foto

Edhe në qoftë se e kam vu një shenj për të ble dëshmi

Edhe në qoftë se i mbaj duart e bebeve

Dhe i ngul sytë në një tiret të sapolindur

Edhe nëse çdo ditë lexojmë me zë

Emrin De Lukse, përralla zanash dhe gjuhë zogjsh.

 

Kush beson se që sonte në

Shqiponjat duhet fluturuar në rënie

Drita e yjeve kurrë gjysmake

Ose, fjolla-bore janë ndezur për ngrohtësi

 

Në ditët kur toka është mbuluam me lutje

Hëna ecën së bashku me kufomë.

 

A-l-a-s

 

 

Bota është valëzim në një dylbi

 

1.

Bota turbulluar nga

Plehra, spermë, mbetje bërthamore, heroinë dhe AIDS

Kurrë nuk mund të pastrohen.

 

2.

Shiko! Bota ka hyrë dhomës privilegjuar të KTV-s

Kush e di çfarë kafshe e bukur

Mëngjesin e vonshëm nën kërdhokullat e tij përsëri

Sonte, bota e mallkuar sigurisht do të luaj ashpër

-Kjo është poashtu në rregull

Nëse e imagjino skenën

Të jetë Lufta e Tretë Botërore.

 

3.

Lumenjtë shkojnë lindjes

Mungon perëndimi

Bota është si qengj i humbur

Duke qëndruar në një udhëkryq

Duke pyetur robotët që shkojnë në veri e jug

”kujt duhet ti përkulem, zotëri”?

 

4.

Bota është duartrokitu për politikanet me shputat e tyre

Politikanët lajnë botën në gjak.

 

5.

Bota s’mund ti sheh qartë fytyrat tona

Ndoshta nuk kemi fytyrë

Mund të jemi të paturpshëm që kurë nuk kemi fytyrë

Një artist i mallkuar kështu tha.

 

6.

Bota është përshëndetje me penisin e vet

Ulëritës në ndërtesën e OKB-së

”Ja kjo është e madhe”

Në fakt, mbrëmë

Kjo më ndoqi përshpirtshëm në ëndërr

”Zotëri, penisi im është i papërdorshëm (padobishëm)”.

 

7.

Bota është e pa-nxituar

Bota nuk është e frikësuar

Bota ka shkuar nën rrotat e historisë

Por asnjë gjak nuk po derdhet

Kush e ka parë ndonjëherë gjakun e vërtet.

 

8.

Duke lagur thikën, botën

Është nxjerrë me forcë nga mishi i vet

Ditën dhe natën. Mungesë

Është këngëtimi i një këngë të përjetshme

Në një rënie të gjakut.

”Gji-majmërisë kremë yndyrosëse e gjoksit, jo beli.

 

 

Fluturimi, tejkalon flatrat

 

Kur jeton, ai mbështillet në qiellin e ftohet

Lanë flatrat e tij në re

Hap sytë e tij të ndritshëm në ndjekje të meteoritës

Dhe pijet rrezatojnë kthjellët.

 

Kur jeton, ai drejton veshët te bota njerëzore

Merr ndjenjat tjera dashurore dhe dritë-hënën

Kurë jeton, me mprehtësinë e vetëtimës

Ia hedh pas qafës së natën...

 

Disa ditë, do të kthehem në

Një fluks i reve në qiell të gjerë

Nuk është më një rrufe, por unë

Kurrë nuk do të pendohem, qesja kurrë nuk ringjallet.

 

Kur jeton, ai fluturon

Cili është motivi i përjetshëm i shqiponjës.

 

 

Barka

 

Barka

Sido qe të jetë

Në fund mos të kesh

Një karakter gdhendur

Pa marrë parasysh se sa e thjeshtë mund tw jetë

Në ujëra

Në dorën tënde sot

A nuk je vetja jote

Ish shpata

Ka qenë prej kohës humbur.

 

Rrota gërryese e kohës

Ka pra

Mëshirë

Së bashku me

Të gjitha ujëzimet

Të gjithë totemet

Dhe gjithë emrat që kemi krijuar

Pastaj

Hedhim barkën dhe zhytem

Në rrugën me rënie

Tërhiqem maje shtize

Le ndryshk gjaku

Më pas

Kthehet në kokërr rërë në rënie

Ti përballojmë vdekjeve dhëmbë helmuese.

 

Në ketë moment

Në qiellin kaltërosh si pasqyra

Shqiponja është ne prehje

Luleditellet në breg

Avancim triumfal.