Kulturë
Vladimir Muça: Cikël poetik për dashurinë
E enjte, 28.02.2013, 07:07 PM
CIKËL POETIK
PËR DASHURINË
2012
Nga
Vladimir Muça
Vallëzimi me maska i maturës
Lavjerrës
si manekin vallëzojnë shikimet
Gati të
fiken po lëshove prenë;
Si
buratin jo mirë i punuar
Kur
mjeshtri i lodhur s,ja ka ngenë.
Dhe si
dordolec,mjegull shikimi,
Zgjuarsia
në fijet si lëviz;
Dhe pak
,sallën e mbuloi verbimi,
Mendimi e
ndjenja me shpirtin ngjiz.
?do njeri
në kërkim të një roli
Duke
destiluar shije,shpresa kërkon;
Dijet e
marra në fytyrën e një zholi
E ngopin
mendjen që gjith?ka trillon.
Në inerci
,kudo mund të varësh
Kostumin
e vjetër e maska të reja,
Duke
nxituar të blesh buzëqeshjet
Si tek
gratë e martuara apo të veja.
Gjithnjë tre
Në
përvjetor të ndenja afër
Ti skuqeshe si prushi në vatër.
Të fola
si atëherë për dashuri
E
kuqe si lule u bëre ti.
Një
trëndafil dhe puthje të dhashë
Të dyja
lule jeni : të thashë
Ti pa u
menduar me sy më the
-Jo i
dashur,jemi tre.
Mbi peshë
Nga
mbipesha
U shembën
dhe trarët
Ku rrinin
varur kujtimet e dashurisë,
Puthjet e ?astit,
Tingujt e
zemrave,
S,kishin
më vend,
Njësh u
bënë.
Unë si
një bulldog i uritur
Lëpij
kockën e mbetur,
Vallë
,kaq shumë të kam dashur un,ty?!
Vargu im
Kur ti më
prisje në agjenci
Dhe haje
thonjtë në padurim
Mbi supe
të ra një pikë shi.
Ah!,jo
s,është shi,
Është
vargu im.
Mos u zemëro
Unë nuk e
mbaj mend ?,stinë ish atëherë;
Ti më thoje është vjeshtë
Se
mollët vinin erë.
Unë të
thoja se është pranverë
Se
pjeshkët lulonin si ngaherë.
Ti ngulje
këmbë,
Se mollët
në vend të puthjes m,i dhe,
E unë
grindem me ty
Se
vjeshta s,erdhi tek ne
Ti mos u
zemëro me mua e dashur
Dhe pse
grindemi ngaherë;
Ne na
ngatërron stinë e zemrës,
Stinë e
dashurisë është pranverë.
Hipoteka ime
Në
hipotekë asgjë s,trashëgova,
Ve? ca
hartosa si damarë shpirti ndritur;
Ku fle në
to era e pëshpëritjeve tona
Nga
puthjet kondensuar.
Në to
frymon gjithnjë pranverë
Me erën e
trumzës përmalluar,
Korentet
hazdisen shpirtrave tanë
Si në
mëngjese vagëlluar.
?do gjë
si qielli i hapët
Pakufij
në të padukshëm,
Fëmija i
palindur kotet
Në
lumturinë tonë të amëshuar.
Konservuar
Kam
ruajtur dardhat
Që
portieri Dem s,ti dha ty;
Do ti jap
në dimrin pleqëror,
Kur bora
të na bjerë mbi flokë.
Kam
ruajtur buzëqeshjen si diell,
Një skutë
të errët të të ndri?ojë
Ku mund
të kotesh në ëndërrim.
Për vete
mbajta një cep të buzëqeshjes tënde
Ndonëse
me gënjeshtër:
-për ty
s,dua t,ja di.
Fjalët më
janë fshehur qosheve të zemrës,
Shumë më
rëndojnë në pleqëri.
Në do t,i
zgjosh,
Merre
zemrën time!
Si hobe
hidhe diku larg,
Ajo
bumerang do të bëhet
E do zerë
vend në tëndin prak.
TANKA
***
Në
takimin e maturës
Në këto
vite pleqërie
Në
pëllëmbë më ulet një flutur,
Nen hijen
e saj
Një
ëndërr diku e humbur.
***
Më thosh
:nuk dëshiroj ti shoh
Si
?,menden lotët nën qepalla,
Kur malli
faqeve zë të bjerë.
Druaj se
zjarrin ma vjedhin vashat,
E
mbetem tek ty një shteg i mjerë.
***
Flokët e
thinjura protestojnë,
Kur
mërzia e afshit han veten,
Mbi
mendimin e shpërfillur në moshën e tretë,
Në librin
e jetës rikrijoj imazhin,
gjethet e
vyshkura në stinën e blertë.
***
Dita e
parë e dhëndërisë:
Strukur
shikimi
Nën velë
ndjenjash;
Stacioneve
të panjohur
Gjëmojnë fishkëllimat.