Gjon Neçaj: Eh, Jusuf Gërvalla!

Gjon NEÇAJ

EH,  JUSUF GERVALLA !

Nepër rrjedhat e historisë,

Rrodhi gjaku i Arbërit, e bulëzuan lulkuqet;

Bijtë e shqipes mrroleshin nën zymtësinë e kohës,

E prej qindra vjetësh nën flamurin kuq e zi,

Luftuan me pushkë e penë për fe e atdhe….

Jusufin e kish lindur Loke Ajshja me këmishë,

Në një cep të quajtur Arbëri;

Ndaj engjëllonte dhe dritëzonte në vargje e këngë,

Duke luajtur melodinë e përhershme të kushtrimit,

Për pak dritë, për diell, për liri.

Gjarpërinjtë  helmonin damarët e jetës;

Kosova kërkonte hisen e qiellit,

Jusuf Gërvalla me rilindasit kosovarë,

Luftonte me këngë e penë Bjeshkëve të Nemuna,

E liria nuk ish larg, por hienat vraponin,

Derisa frymën e fundit ia morën kreshnikut,

Në një ditë të ftohtë  me borë gjermane,

Ku çdo fije ishte e lyer me gjak, me gjak Jusufi,

Ku-ku biri im, ku-ku gjaku i gjakut tim !

Eh , Jusuf Gervalla !

Në hisen e pashuar të fisit Gërvalla,

Bulëzojnë shekujve filiza n’amshim…

BARDI I KENGEVE TE PERJETESISE…

I

Ishte dikund një Kosove zëmadhe,

Sajuar brenda Serbisë së trazuar,

E sundimtari i perandorisë orëdekun,

Jepte mesazhet  bashkim e vëllazëri;

Ndersa kjo copë botë ballkananse përmbysej përskaj dimrave,

E pranverave i propozohej  liri e demokraci….

Kosova zëmadhe me bijtë zulmëashper,

Një ditë ,

Pas motesh endërrime,

Trokitën me  lirinë, duke gatuar me gjakun e tyre te njomezuar

Dritë, vetëm dritë…

II.

Tahir Desku vraponte drejt dritës,

Sillte lirinë mbërthyer në vargje dhe pentagrame lufte,

E si Dioegjeni bardi i Lokemadhes zinte kohën e humbur…

Nuk pritej, ecte, ecte bohemi zemërplasur,

Shpirtmadh, i heshtur dhe tashmë sundimtar i përjetshëm

i LIRISE së përjetshme te Lokemadhes.

Vetëm dyzet e tetë pranvera,

Tahir Desku kishte rrumbullakosur atë vit,

Atë vit  zezone dymijë e pesë;

E shkruar në librat e shenjtë, mos e thashtë Zoti,

Se ai vertetë aksidentalisht paska vdekë….

Kishte ende hovin e riniseë,

Ndonëse i lodhur nga zezonat e së kaluarës,

Po lufta dhe jeta e kishin fisnikëruar,

E ndoshta ende palindur ai endërronte dritësine,

Teksa priste prej motesh në frontin e luftës,

Ditet e LIRISE…

III

Atë ditë tragjike një meteor zbriti nga qielli,

Nga qielli i ripërflakur i Kosovës,

Per t’u vendosur në piedestalin e pavdekësisë.

Tahir Desku me vargun dhe këngën në buzë,

Do mbetet lapidar i brezave në Kosovën e lirë,

Duke thurur vargje perjetësisht për të ardhmen,

Per ditët dhe vitet e perjetësisë….