Kulturë
Rukije Rama, mësuesja që u bë personazhi real i veprës së Kadaresë
E shtune, 27.08.2011, 07:00 PM
Nga Gjon Neçaj
Rukie Rama në moshën rinore
Ajo është Mariana e dramës “Natë me hënë”. Kadareja u mbështet në historinë e Rukie Ramës, mësueses nga Tropoja, çikës që e akuzonin si “imorale” e që më pas u detyrua të bënte ekspertizën mjeko-ligjore për të vërtetuar se ishte e virgjër. Një mësuese e re i bënte sfidë një operativi të sigurimit, mik i ish-ministrit Feçorr Shehu. Ishte drejtoreshë shkolle në një nga fshatrat më kufitarë të Shqipërisë kur një operativ i sigurimit ia vuri syrin, por vajza nuk e përfilli. Kaq u desh që mbi mësuesen tropojane të binin breshëri akuzash. E akuzuan si agjente dhe madje operativi dëshmoi se vetë Rukia i ishte rrëfyer atij, teksa pretendonte ta kishte të dashur Rukien. Për vajzën ky turp nuk mund të mbahej. Kërkoi t’i bënin ekspertizën mjekësore. Sot, kur e kujton atë kohë, i vjen të qeshë me veten. “Kisha lexuar shumë, por për këtë punë nuk dija kurrgjë”. Ekspertiza i dha të drejtë Rukies. Ajo ishte e virgjër. Kur u arrestua, Rukies i sekuestruan të gjithë librat dhe ditarët që ajo kishte mbajtur qysh në shkollën pedagogjike në Shkodër. Thuhet se Kadare kishte kërkuar ditarët e Rukies për të ndërtuar dramën “Natë me Hënë” pa mundur t’i gjejë. Ato ditarë, pas 36 vjetësh, i kërkon dhe vetë Rukia. Thonë se e kanë gjetur njërin prej tyre. E ajo pret t’i vijë në dorë ajo fletore e vjetër ku
JETA IME
Rukije Rama në derën e qelisë pas 36 vitesh
Mosha: 60 vjeç
Vendlindja: Tropojë
Arsimimi: Shkolla Pedagogjike, Shkodër
Jeta e Rukijes është e ndarë në dysh. Koha e parë është e lumtur, me adoleshencën, mbarimin e shkollës padagogjike, punën si drejtoreshë shkolle, e më pas vullnetarizmin ku ajo është komandante e 108 çikave të Lekbibajve në hekurudhën Rrogozhinë-Fier në vitin 1967, porositë që i jepnin prindërit për t’u bërë dikushi në jetë, e menjëherë më pas, koha e dytë, e zymtë, e vranët, burgu, operativi, deshmitarët e rremë…
“Në burg, ish-nxënësit më shkruanin vazhdimisht. Ata i sfiduan sigurimsat, duke më postuar letra nga qytete të ndryshme të vendit. I shkruanin me një mënyrë të padeshifrueshme, duke përdorur rregullin e treshit, që unë ua kisha mësuar dikur”