Kulturë
Poezi nga Ejup Ceraja
E hene, 07.03.2011, 08:56 PM
Ejup CERAJA
1
Zemra peng në veri
(Prindërve të mi)
Shumë vite kanë kaluar
Plot tridhjetë e tetë
Që kur u ndatë nga ne
E s’takohemi më përjetë.
Po sa kishim mundësi
Varret t'ua vizitonim
Humbjet tuaja e dhembjet
Më lehtë i përballonim.
Po, ja që erdhën ditë
Të rënda shumëfishë
Pas luftës tmerruese
Qyteti u nda në dysh.
Qenka shumë e rëndë
Madje qenka jonjerëzore
Të mos kalosh në qytetin tënd
Në pjesën tjetër veriore.
Kudo nëpër botë
Urat lidhin miqësitë
Vetëm në qytetin tonë
Ato simbolizojnë ndasitë.
Kaluan qe gjashtë vjet
Zemra peng më ka mbet
Ta vizitoj njëherë varrin
E babait tim - Mehmet.
Ai dergjet në heshtje
Në anën e quajtur veri
Me varrin e nënës sime
Që i rri roje përbri…
Shumë herë hamendem
Që këmbë të nisëm
Ta vizitoj varrin e zemrës
Të nënës sime - Isëm.
Por ajo sikur më thotë:
“- Mos, ore im bir!
Do të kalojnë të gjitha
E në fund do bëhet mirë.
Si mund të qetësohet zemra
E nënës sate - vërtik
Nëse ti për të na bërë nder
E vë vetën në rrezik?
Këtë, bir, s'po ta them
Unë vetëm prej veti
Po këtë porosi e ka
Edhe babai yt – Mehmeti”.
Ah, prindër të dashur
S'e kam lehtë këtu
Fizikisht në këtë anë
E shpirtërisht atje te ju!
Pushoni ju të qetë
Nëna e baballarë
Do të bashkohet qyteti
Që kurrë s'ka qenë i ndarë.
Me kalimin e kohës
Shpesh më vjen në kujtesë:
- Si mund të jetojë trupi
I ndarë në dy pjesë?…
Do të bëjmë çmos
Po qetë e pa bujë
Të mos mbesni "refugjatë"
Në atdheun tu’j…
(20 qershor 2005)
Varfëria...
“E ul kokën t’i fsheh lotët,
Edhe zhytem thellë në vete,
Ku është fundi i mjerimit,
Dhe kuptimi i kësaj jete...?”
Agim Deva
Sigurisht mosha e kaluar
e ka bërë tek unë të vetën,
me shumë dhembje i shqetësuar
në pleqëri po e përballoj jetën.
Në një emision në TV të kësaj ane
se si të zhduket në Kosovë varfëria,
më tronditën lotët e një nëne
thua se mbi kokë më ra çatia.
Më vinin mendimet si tallaz deti,
në shpirt më kaploi ndjeshmëria:
- Kur do të marrë, thash më veti,
në Kosovën tonë fund varfëria?...
Zot i madh dhe i Madhërishëm
shtrije mbi ne mëshirën Tën’e,
largoi lotët e varfërisë
nga sytë e zemra e çdo nëne!...
Vjeshtë 2010
Korça “Vorio Epirote” e një konsulli
“Lumja ti, moj Korç’ o lule
Q’i le pas shoqet e tua,
Si trimi në ball’ u sule,
Ta paçim për jetë hua!”
(Naimi)
1
Konsulli Ikonomus deklaron si me “pahir”
mu në zemër të kulturës shqiptare,
se Korça është greke në Vorioepir...,
duke shtrembëruar historinë edhe kësaj radhe.
Se Korça është pjesë Vorioepirote
dhe si e tillë duhet t’i takojë Greqisë,
do të bindeni për këtë anë patriote
pas regjistrimit në Shqipëri të popullsisë.
2
Dhe konsulli shtoi më tutje
përmes parullave që i rrëfej,
u dha “zemër” si me ngutje:
“Kurajo, shpresë dhe betejë!”1)
Për çfarë e ka fjalën konsulli grek
në Korçën e krenarisë shqiptare,
nuk kërkon ndonjë koment tek
se nënkuptohet vetvetiu ashiqare.
Dhe, këtë deklaratë të papërshtatshme
për ne shqiptarët e kundërshtueshme,
Ministria e Punëve të Jashtme
e çuan mekur: “si të papranueshme”. 2)
Duhet, them, grekëve t’u përkujtohet
që ta kenë të qartë e të mësohen:
Korça, Gjirokastra e Çamëria jenë shqiptare
dhe assesi nuk mund të tjetërsohen...
1) Huazuar (cituar) drejtpërdrejt nga interneti,
2) Po aty.
Shkurt 2011)
2
Fëmijët në tenda dhe veriu
1
Mos fryj shumë
të lutemi, o veri,
se jemi hollë veshur
e mos po na ngri!
Mos u zemëro
ti shumë, o acar,
se jemi të vegjël
e nuk të bëjmë ballë!
Pra, mos fryjë shumë
që të na bësh furtunë,
se s’kemi të veshur
xhemper as gunë.
Kemi shumë arna
që na rrethojnë,
po kemi frikë
se s’do të na mbrojnë.
Edhe pse duart e nënës,
shumë me kujdes,
na i kanë qepur herët
ata në mëngjes.
Pra, të lutemi shumë
ty, o i nderuar veri,
na mëshiro në tenda
e mos na ngri!...
Nga njëri-tjetri
natën s’largohemi,
që sado pak disi
mes vete të ngrohemi.
Se, dashuritë e nënave
me lot e zemra të ngrata,
nuk po i ngrohkan tendat
vetëm me fjalë e urata.
2
Nëse deri në pranverë
do të kesh për ne mëshirë,
zotohemi të gjithë së toku
se do të bëhemi fëmijë të mirë.
(1999)
Facebook
Twitter
Google+
Digg
Artikuj te tjere
Gallery
