Sokol Demaku: Flamuri i Arditit - një histori e jetës

Nga Sokol Demaku

Është muaj shkurt, muaji i festave tona, muaj i ardhmërisë sonë.Ne këto ditë ishim në një shkollë fillore ketu në Suedi, më përsë afermi në Fjärdinskolan të qyteti Borås, cili shtrihet në Suedinë përendimore afër qytetit të dytë me të madh suedez Göteborg. Në këtë shkollë vijojnë mësimit mbi 50 fëmijë shqiptar duke filluar nga klara parashkollore deir ne klasëne gjashtë. Ne ishim mysafire në klaseat parashkollore ku takuam mësuesn me një përvojë shumëvjeqare ne punë më fimijë Sonja Persson. Pytja yne e parë ishte nga isnpirimi për një punë kaq solide dhe me shumë suksese më fëmijë ardhacak në këtë shkollë?

Ajo qeshë dhe shprehet me plotë gojën se është e impreisonuar nga fëmijët e kombësive të cilët vijojnë mësimet në këtë shkollë sidomos ka fjalë miradie per fëmijët shqiptar që janë në numër të madhe në këtë vatër arsimi. Ajo thotë se në tetor të vitit të kaluar ishte në Shqipëri në nje vizite një javore ne nje shkolle fillore në qytetin Durrës me përshtypje fantastike nga atje dhe besoj se së shpejti do jemi edhe në Kosove ne një vizite në nje shkolle fillore dhe do fillojm bashkepunimin edhe me Kosovën.

Ajo këtë mengjes në orën e parë të mësimit nxënësve te saj u lexoj tregimin për një ish nxënës të saj shqiptar i cili tregim zgjoj kurreshtjen e fëmijë si atyre shqiptar por edhe të nacionaliteteve tjera.

Ne po u sjellim këtu tregimin e mësues Sonja në origjinal në sudisht por edhe të pershtaur në gjuhën shqipe në mënyrë që ta kuptoni edhe ju këtë.

Kjo është një deshmi se ne vendet ku cdo gjë funksionon për së mbari, ku njeriu ka respektin për njeriun mund të ketë gjëra të mira, gjëra të bukura të cilat të bëjnë të ndihesh krenar dhe të mendosh se ndoshta je në shtëpinë tende. Por edhe ne vet duhet të jemi në ball të ketyre gjërave pozitive për ne, për vendin tonë, për fëmijet tanë, por si duket ne bëjmë pak në këtë drejtim e më shumë krysisht ata të cilët janë në rrjedhën e këtyre ngjarje. Kjo ështënjë deshmi se në ketë vatër arsimi edhe i huaji mund ta ndjej vetën sikur në shtëpi të vet thot mësuesja Sonja dhe shton se këtu janë duke u berë përgatitje edhe për nje festë tjetër jo vetem për pavarësine Kosovës por edhe për fest¨åene Ditës së gjuhës ku fëmijët shqiptar së bashku me moshatarët e tyre nga gjuhët tjera do të paraqiten me një program të posaqëm ku do prezentojnë gjuhën e tyre të ëmbël shqipe.

Por këtu unë do të përqendrohem në ate cka unë vërejta sot në orën mësimore në klasën parashkollore ku zhvillon mësimin mësuja Sonja.

                              ARDITS FLAGGA-EN LIVSBERÄTTELSE

Inledningsvis måste jag medge att det är ett givande och intressant yrke att arbete med elever i

olika åldersstadier, dvs. mellan 6 och 17 år.

En helt vanlig dag börjar med förberedelserna till de olika undervisningarna som kommer att

äga rum under dagen. Med förskolebarn arbetar jag huvudsakligen med talandet, med hjälp av

bilder ska de illustrera vardagligt förekommande händelser. Förutom detta arbetar jag med

olika texter om de olika religiösa högtiderna. Vid ett tillfälle den 23 november 2006 hade jag

som uppgift att försöka känna igen olika flaggor. Som vanligt satt jag, tillsammans med mina

elever vid ett runt bord, där diskussioner skulle föras. På detta bord hade jag placerad olika

flaggor från olika länder i världen. Så börjar våra diskussioner:

- Vad är detta för flaggor, frågade jag.

- Det är flaggor som vi har målat, svarade en av mina elever, Ardit.

- Men jag ser inte vår albanska flagga, fortsätter jag- var är den, vet du det Ardit?

- Ardit, som nylige hade fyllt 6 år, svarar: Den finns ännu inte här, för att Kosovo är fortfarande inte självständig, därför kan vi inte ha en egen flagga.

- Jag svara emot: men vi använder ju redan nu en flagga!

- Ardit argumenterar genom och svara så: Ja, men när Kosovo blir självständig, måste den ha

en egen flagga, för att även Danmark var ju ett tag svenskt, men nu har de en egen flagga, därför måste Kosova också ha en.

Detta förvånade mig maximalt, att en sexåring kan yttra sig på detta viset var något som jag

inte alls hade förväntat mig. Så jag fortsätter med diskussionen: Var har du hör detta Ardit?

Han svarar, genom att gestikulera sin egen längd med sin ena hand, när jag var fem år

berättade min lärare att Danmark också tillhörde Sverige, men när den blev självständig fick

den sin egen flagga. Men hur vill du då att den nya flaggan ska se ut för Kosovo, eftersom den

nuvarande inte kan Kosovo ha, frågade jag fortsättningsvis, samtidigt som jag gav honom ett

blad där han skulle måla den.

Ardit svarar: Den ska ha ett stort K, som betecknar Kosovo och sen ska den också vara röd

och svart. Så fortsätter han måla sin bild av Kosovos flagga, där även de nationella

symbolerna skulle återspeglas, i detta falla röd och svart, se bilderna i bilaga 1.

Anledningen till att jag tar med denna historia i min livsberättelse är att det finns få elever

som kan förvåna mig. Ardit gjorde det, dels genom hans tankesätt, vilket är ovanligt för en

sexåring i mina ögon, dels genom att det inte var första gången i min lärare karriär som jag

fick ändra riktning och avhålla mig från mina planer och förberedelser till undervisningen.

Hur skulle jag annars reagera? Denna händelse kom sedan till att bidra till en tävling om hur

Kosovos flagga kommer att se ut.

Avslutningsvis vill jag även påpeka att lärareyrket har varit och kommer att vara en stor del

av mitt liv. Jag lever för mitt yrke, det har kommit att bli min hobby och vad är bättre än att

arbeta med sin hobby.

FLAMURI I ARDITIT – NJË HISTORI E JETËS

Fillimisht dua të them se puna me fëmijë pra puna e mësuesit është një profesion i dobishëm dhe është një punë interesante për të punuar me nxënësit të moshave të ndryshme ndërmjet 6 dhe 17 vjeç.

Një ditë e zakonshme në shkollë fillon me përgatitjen e mësimeve të ndryshme që do të të bëhen gjatë ditës. Me fëmijët parashkollor unë punoj kryesisht me të folur, me ndihmën e imazheve që ilustrojnë ngjarjet e përditshme ku përveç kësaj punoj  me tekste të ndryshme të cilat janë  të  lidhura me festa të ndryshme fetare dhe kombëtare nga vendet nga të cilat gravitojnë fëmija ketu.

Në një rast më 23 nëntor 2006, unë kisha si detyrë të njihja të gjithë flamujt e shteteve. Si zakonisht  isha ulur me nxënësit e mi në një tryezë të rrumbullakët, ku të gjithë së bashku do diskutojm për këtë. Në këtë tryezë kisha vendosur flamujt nga vende të ndryshme të botës. Për të filluar diskutimin tonë unë parashtroja pytjen:

- Cilat janë këta flamuj që kam vendosur këtu  para,  pyeta.

- Ka mundësi që të jen flamujt që ne kemi vizatuar u përgjigj një nga nxënësit e mi, i quajtur Ardit.

- Por Ardit shprehet unë nuk e shoh flamurin tonë shqiptarë, e unë iu drejtova, cili është ai e din Ardit?

- Arditi, i cila vetëm sa kishte mbushur moshën 6 vjeç pergjigjet: Jo nuk është ende këtu flmauri ynë, se Kosova  nuk është  ende e pavarur, prandaj nuk mund të ketë flamurin e vet.

- Unë i përgjigjem: por ju përdorni edhe tani një flamur!

- Ardit duke argumentuar përgjigjet: Po, por kur Kosova të bëhet e pavarur, ajo duhet të ketë flamurin e vet, sepse që edhe Danimarka ka qenë një kohë suedeze, por tani ata kanë flamurin e tyre, prandaj duhet që edhe Kosova ta ketë flamurin e saj.

Ky me këtë me habiti mua shumë se që një gjashtë vjeçar mund të shprehet në këtë mënyrë, kjo ishte diçka që unë nuk e kam  pritur.

Kështu që unë do të vazhdojë me diskutimin tim dhe do pyes Arditin: Ku keni dëgjuar jukëtë Ardit?

Ai përgjigjet duke bërë me gjeste duke bërë me dorën e tij dhe thot, kur unë isha pesë vjeç mësuesja ime në kopsht na ka tregue se Danimarka i takonte Suedisë, por kur u ajo është bërë e pavarur nga atëhre ajo ka flamurin e vet. Por unë pyes përseri ate dhe i them  se si do ti që të duket flamuri i ri i Kosovës, pasi ate të tanishmin nuk mund ta ketë Kosova?  Ndërsa ndërkohë unë i dha atij një lëtër ku ai do të vizatoj se si ai dëshiron të duket flamuri i arshëm i shteti më të ri në botë Kosovës.

Arditi Përgjigjet: Ai Flamur do të ketë një K të madhe, pastaj do jetë me ngjyrë të kuqe dhe të zezë. Kështu ai vazhdon të vizatoj  dhe ngjyrosë flamurin e Kosovës, ku ai don të ketë pra në te simbolet kombëtare shqiptare, simbolet që do pasqyrojnë në këtë rast ngjyratë kuq e zi.

Arsyeja që unë të sjellë këtë histori të jetës sime është se ka pak nxënës që mund të sjellin të papritura. Ardit bëri atë nëpërmjet rrugës së  tij të të menduarit, e cila është e pazakontë për një gjashtë vjeçar në sytë e mi, dhe pjesërisht për shkak se kjo nuk ishte hera e parë në karrierën time të mësimdhënies që unë të ndryshoj planet e mia dhe përgatitjet e mia për mësimdhënie.

Si do të reagoja?

Kjo ngjarje bëri rrugën e saj për të kontribuar në një garë se si Flamuri i Kosovës do të duket në të ardhmen.

Së fundi unë do të nxjerr në pah se profesioni mësuesit ka qenë dhe do të jetë një pjesë e madhe e jetës sime. Unë jetoj për profesionin tim, ky është bërë hobi im dhe çfarë është më mirë në jetë sesa që njeriu të punojë me hobin e tij.