Cikël poetik nga Fahrije Kllokoqi

Fahrije Kllokoqi

C'FARE JE TI ?

Si ju jam, o njerzë..

Dhe nëse s'kam një dorë

e si ju nuk heci

unë jam njeri.

Dhe nëse nuk shohë si ti,

unë qajë e qeshë si ju

dhe të dashuroi di,

si ti ajo e ai tjetri.

E ti, o gojë vrerë i mjerë

që shiqon tjetrin ndryshe,

Pa hë ma thuajë njëherë,

cfarë je ti ?

-Spaska gjë më të vlerë,

se sa të jeshë NJERI.

PËR TY MIKE

Në sytë e tu shoh dhembje

rënduar t'paskan mbi supe

guri i sizifit.....

Në zemrën tënde

ofshama plasi mallin në mijera copa

si vazon e poqarit.....

Ëndrra të lëna përgjysëm

në sytë e tu

dritë në fundë tuneli,

dhe tre engjujë duke hequr

prangat e lumnisë.....

MOS QAJ

Mos më eja nën dritare mua

barin e blertë me këmbë mos e shkel

kam pushuar kaherë të të dua

dhe mos qajë, se nga dhembja asgjë nuk del.....

ËNDËRR MERGIMTARE

Një natë fillim maji

mblodha lule behari,

i vura në vazo të poqarit

pranë varrit t'shkrimtarit.

Mora plisin e Bacit

në odën e oxhakut,

dhe gjyshes i mora furken

pranë maxhës së bukës.

Mbi urën e gurit

mora besën e burrit,

kalova Qyqavicen

ta shoh më mirë Drenicen.

Në Prekaz shkova së pari

te varri i legjendarit

isha shumë krenare

për dy sytë e ballit.

Por e gjitha ishte ëndërr

në mendje të mergimtarës

sa shumë mall kisha

për aromën e nanës...