Kostaq Duka: Trishtimin ndaj me gjethet…

Kostaq Duka

Trishtimin ndaj me gjethet…

(Cikël me poezi)

Le të shkruajmë...

“le të shkruajmë! Kjo na ka mbetur” R.Gjoza

Kjo na ka mbetur

një fletë e bardhë,

një penë dhe një shpirt i trazuar....

Të tjerat na ikën, na lanë...

Kohë shumë s'kemi, as t'i gjejmë  e as t’i krijojmë.

Atëherë...

Mbi fletë magjinë të sjellim

herë liqen me fëshfërimë,

herë oqean gjithë dallgë tërsëllimë,

herë lëndinë gjithë pemë e hije ku ndizen e rriten  dashuritë..

Edhe pisllëqet e kësaj bote mbi fletë le të derdhen, le të nxijnë

fundja ato me jetën vijnë,

ata që nesër "guxim" do kenë fletët tona t'i shfletojnë,

le të thonë

ka pasur dhe të tillë që të vërtetën e sollën pa këmishë.

Tetor 2010

Trishtimin ndaj me gjethet

Kur nata  mblidhte rraqet

nën një tende gjigande të verdhë

me gjethet tek dridheshin lehtë

shkëmbeva ca fjalë trishtuese...

Gjethet për tokë e nëpër pemë si në kor rënkuan thellë......

Më mirë një shfrim trishtimi me gjethet

se me disa njerëz

që me dhimbjen njerëzore shpesh dëfrejnë.

Tetor 2010

Gozhda

Jetën e varëm për 50 vjet

në gozhdën e ndryshkur të shtetit.

Edhe pse thahej si lëkurë nëpër erë e varfëri

me një kokër qepë e pak raki gozhdës i thurrëm "lavdi."

Gozhda ra

dhe jeta mes erës kallkan u nder dhe u përplas udhëve të botës si një

gjethe e mjerë.

20 vjet herë në tokë e herë në qiell.

Në pritje të një moti të mirë....

Tutje në Atdhe

Liderat ngulin  e shkulin gozhdë

Në emër të kolltuk-demokracisë

Dy dyer në stacionin e fundit të jetës

Kjo shtëpi pleqsh

stacioni i fundit në marathonën e jetës.

Nga dera e madhe

Përcjellë nga dielli në perëndim

priten me lule e buzëqeshje.

Nga dera e hekurt e rëndë e nëntokës

nën ftohtësinë e yjeve të largët

vdekja,

mbështjellë nën pelerinë të zezë

tinëzisht pa zhurmë i merr.

Tetor 2010

Jam nga Europa

Më pyesin amerikanët :

Nga je ?

Nga Shqipëria u them.

Kur dikush mbi fytyrë ve pikpyetje

Mërzitur shtoi :  " Nga Europa...."

Tjetri

"Kompetent për Europën" vetullat mbledh

Dhe më sheh si specie të rrallë...

Atëhere shtoi:

Jam aty ku përmes detit vijnë psherëtimat e natës

Nga Italia

Dhe jehona e një buzuku nga Greqia....

Ai marroset krejt

Kujton se tallem e dua ta ve në lojë.

Atëhere bërtas :

Para se të shkosh në Mars

Të ftoi nga shtëpia ime mes Europës

Me të jemi mburrur gjithmonë edhe pse me zor po na çel portën.

Tetor, 2010