Kulturë
Cikël poetik nga Luan Çipi
E hene, 01.03.2010, 09:39 PM
Luan ÇipiNËNA IME
Për nënën poetë kanë shkruar, penat në nektar kanë ngjyer,
Unë, ca vargje kam krijuar për Keken time të vyer:
Në shtëpi, mbi “Pashallarë”, po tunden pllakat mbi trarë
Gjëmon gazi dhe hareja: Kishte lindur Zeqirjeja.
S’e mban vendi Xhevrijenë Zonjën me qostekun ar,
Gjysh Fetahu dreth mustaqet “Zoti na e bëri mbarë”.
Familja plotë mirësi ishte e njohur në “Pllakë”
Pasuri e harmoni, punë shumë, fjalë pak.
Zeqirjeja, më e mira, ish kjo, nëna ime.
Kish dëshira, kish kërkesa, veças për mësime.
Plotë shëndet, nur e bukuri, të përfytyroj.
Skënderbenë edhe Ervehenë, nga ty po dëgjoj,
Shoh Tanën, me qenin vrarë, dhe fëmijët, që zunë e qanë.
Çirrej e kërkonte ndihmë, po hajdutët nuk e lanë,
Ndaj me melodinë e fyellit tingujt nisi në çdo anë:
“Tanë, moj, e zeza Tanë, ngrehu, moj, e zgjo babanë”.
Na tregoje për Naimin, Çajupin, rilindësit tanë
Legjenda, përralla dhe këngë, trima që për popull ranë.
Na mësoje të jetonim të ndershëm e paqësorë.
Si të donim njerëzit tanë, të lidhur, dorë për dorë.
Të ndihmonim gra e pleq, grusht, të mbledhur tok
Të respektonim fakirët, të sëmurë dhe ulok;
Të ishim kundër gënjeshtrës, vjedhjes dhe krimit
Kurvërisë dhe spiunazhit, tradhtisë dhe mashtrimit.
Vitet ikin, koha lum, që merr e lë pas,
Më pak gaz, halle shumë, trungje me thasë.
Çdo ditë të kujton Kamanin, të mençur, azgan,
Në ato vitet e lumtur, kur e kishe pranë.
Doli burrë tamam për ty: punëtor e plot vullnet
Kish shumë mall e dashuri, shpirt e zëmër det.
Shkuat vite të gëzuar, skish si ndodhte ndryshe,
S’pati fat të të shikoj, ty si katërgjyshe.
Kurrë Abeun se harrove, se harrojmë dhe ne,
Burrë mbi burrat qe, sa rroj, skish tjetër mbi dhe.
Prindërit tanë na ngulitën vullnetin për të punuar,
Besnikërinë, guximin vështirësitë për të kaluar.
Kush aq shpesh e shtroi tryezën, priti e përcolli?
Kush aq shumë punoi, ndërtoi, korri edhe mbolli?
Harmoni, si atje, nuk gjeje gjetiu,
Sytë Abeu dhe Kekea në këmbë, si veriu.
Ç’desh Kekea ky Kamani hidhej në kërkim,
Unitet. E gjithë familja kishte një mendim.
Jeta s’ishte shesh me lule, skish gjithnjë pranverë.
Nëna jonë ti s’u përkule, ishe lis në erë.
Sa shumë gurë vure në mure, sa mistri me llaç,
Sa të mira na dhuroje, kur nuk na the plaç.
Në Skelë të njohu Vlora, në Fier lagjja “Liri”,
Ti kudo ja bëre fora: Prish kasolle- bëj shtëpi.
Prapë, të njohu dhe Tirana, Fieri dhe Kota.
Sa e ëmbël nëna jonë, çuditej gjithë bota.
Pesë fëmijë që ti linde, i rrite me nder,
Me respekt ty të kujtojmë, vlerësim përherë.
Kush i harron netët pa gjumë, në gjunjë te babai
Te Pranvera, halle shumë, në Bulqizë, te vëllai?
Sa ne Fier, në Tiranë, kush kish më nevojë,
E të gjithëve ishte nëna: ndihmë dhe përvojë.
Kënaqësitë ti i gjete te fëmijët tanë
Novruzi edhe Bashkimi, Beni me Kamanë
Sona, Tushka,Yllka, Luli, Lina, Lela, Arta, Mira.
Ti përcolle te ata vlerat më të mira.
Po dhe një plejadë stërnipash do lindi, do rrojë
Kjo tradita jote e lashtë kurrë nuk do shterojë.
Nëna jonë, gjithë më e mirë, do jetojë me ne
Brez pas brezi do kujtohet, do ngelet e re.
Vlorë, Tetor 1977
Shpjegime:
Kekea - Kështu i thërrisnim Zeqirjesë, nënës tonë
Pashallarë - Rrugë ne lagjen Pllakë Gjirokastër
Xhevrieja - Gjyshja
Abeu - Kështu i thërrisnim Kamanit, babait tonë
Tana - Personazh i një tregimi të vargëzuar
BËHE MBRET, KUR VETE MIK
Kush hapi sytë në Vlorë.
E pati fat të marrë jetë,
sheh qëndisur, si me dorë:
male, kodra, fusha, det.
Qysh në djep ritet me këngë
“Për ata trimat e mirë”,
dhe në zemër lëshon rrënjë,
të lind e të vdesë i lirë.
Vlora është mrekulli
në katër anë horizonti,
tejpërtej një bukuri,
krijuar nga vetë Zoti!
*
O i bukuri Tragjas
së largu me ty po flas
se dhe “buza kur të plas”
ti mërzinë ta kthen në gaz.
Nostalgji të ngjall Dukati
për luftëra dhe trimëri.
Burra, gra të këtij fshati
Janë futur në histori.
Sa krenar qëndron Tërbaçi:
Bashkë rriten lis’ dhe gjembaçi,
gjithësi në unitet.
një harmoni e vërtetë.
Në Gjormë, Velçë dhe Lepenicë,
Kuç, Kallarat, Mesaplik,
në Vajzë dhe në Drashovicë
behe mbret, kur vete mik.
Ndër shekuj dallon Bolena,
ku dhe fëmijët në pelena,
për heronj këndojnë ninulla,
konakët ngjajnë si kulla.
Në Kaninë, dikush, u pyet
Ç’lidhje kini ju me mbret?
Krenar, ai nis e flet:
-Këtu, çdo mëhallë ka mbret.
Princ Aranit Golemnë,
Katër vezirë të vërtetë,
Dhëndër dhe bir, Skënderbenë,
Ismailin- mbret mbi mbret.
Kalon nëpër Topallti,
Myzeqeja, Kullsi, Himara
kodrat mbushur me ulli,
ushton culja dhe xumara.
Kur ngjite në Llogora
shikon larg në horizont
thua: mos nga qielli ra
mrekullia e pa zakontë,
që formon këtë kontrast
të pa parë në asnjë rast.
Mali lart, gjithë gjelbërim,
deti, poshtë, në pambarim?
Rri, shikon: det edhe gurë,
Zogjtë mbulojnë pishën flamur, .
dera, drerë, dhelpra, kunadhe,
qengja, keca hedhin valle!
Në Palermo, poshtë, kur zbret
te kish’ e Vasiliqisë,
valanidh, shqope dhe det,
vend qëndrim i perëndisë.
*
Hyni, djem, rini,mendoni!
Sa shumë gjak dhe sa shumë lot
Historinë e lashtë kujtoni!
Si Shqipëria s’ka n botë!
Fryn një fllad e një duhi
plakun e bëjnë më të ri,
të riut i japin mënd.
Si mund të lihet ky vend?
LUFTA DHE PAQJA
sipas porosise së mbesës, Anxhela.
Për luftën kam dëgjuar nga gjyshi im i plakur,
Po edhe kam parë në filma e gazeta.
Ajo ndihet me tmerr, në ekrane të përgjakur.
Në Irak, Afganistan e kudo, ku shuhet jeta.
Njeriu vret njeriun, si bishë e egërsuar
Rrafshohet, për një çast, shekullori mund,
Pallatet dhe fabrikat, ndër shekuj të ndërtuar.
Kudo flakë dhe gjak, përmbysje, që të tund.
Po kush, vallë, kush e shpiku këtë farsë ogurzezë?
Ca njerëz të pa ngopur me poste e pasuri,
Ca mostra, satanejë, lakmitarë, të pabesë,
Të etur për sherr, terror e mizori.
*
Po Paqja, ç’është Paqja: Dashuri e pafund,
Miqësi e mirëkuptim, frymëmarrje e plotë,
Mësim edhe punë, frymëzim që të shkund
Të rrosh e gëzosh gjithçka ka në botë.
Të shkosh mirë me shokët, ta duash Atdheun
Të respektosh mësuesen dhe prindërit e dashur
Të punosh me endje, ta zbukurosh dheun
Me qëndrim korrekt, “me zemër të hapur”.
Facebook
Twitter
Google+
Digg
Komentoni
Artikuj te tjere
Alfred Uçi: Ja si u përkthye në greqisht “Prometeu dhe Hamleti”
Lasgush Poradeci pret mjellmat e Ohrit
Gjon Keka: Kosova s'është diasporë, por atdhe kombëtar
Nuhi Veselaj: Drejt standardizimit të gjuhës shqipe (Hyrje)
Vladimir Bruçaj: Eagles - Hotel California
Kristaq Turtulli: Ç'është jeta e një njeriu
Mazllum Saneja: Poezi nga Ali Podrimja dhe piktura nga Jan M. Stuchly
Albert Shala: Shqipëri drithmë e stërlashtë (Cikël poetik)
Xhenc Bezhi: Si fabul
Demir Krasniqi: Aty është Kosova nënë
Halit Bogaj: Zeqir Gërvalla, përmbledhje poetike
Zef Mulaj: Studenti i akademisë së policisë
Shefqet Dibrani: Cikël poetik nga Sadik Krasniqi
Blerta Muqaku: Miss Baden-Württenbergu 2010
Sami Islami: Mos ma bani rrafsh!
Enver Visoka: Hëna e plotë prek në dritare
Cikël poetik nga Engjëll Koliqi
Përparim Hysi: Ditar poetik
Besiana Avdyli: Pergjigje nje miku
Albert Zholi: Flet shkrimtari Kujtim Dashi për botimin e ri “Pesë yje mbi mjerim”
Gallery
Karnavalet Ilire në Bozovcë dhe Tetovë - 2025
Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
