Faleminderit

Agim Gashi: Një kurorë rrespekti për Aziz Kelmendin

E shtune, 02.01.2010, 07:45 PM

Një kurorë rrespekti për Aziz Kelmendin

Agim Gashi

KANGË PËR AZIZ KELMENDIN

Oficerët në kambë janë çu,
Aziz Kelmendin e kanë rrethu´,
E rrethojnë kët´ djalë të ri
Për m´e vra,po, në tradhti.
Kështu dha urdhën gjenerali:
N´Paraqin me u vra shqiptari!

Në mes të natës e rrethojnë,
Kështu mendu´n që ta nënçmojnë,
Për m´e vra këtë djalë bujar,
Pse ish trim e ish shqiptar.
Kështu dha urdhën gjenerali :
N´Paraqin me u vra shqiptari !

Në çdo mënyrë e torturu´n,
Porse trimin s´e nënshtru´n,
Nana shqipe e kish le-
Mos me pasë frikë për atdhe.
Për këtë urdhnon gjenerali:
N´Paraqin me u vra shqiptari!

Aziz Kelmendi, sot t´kendojmë,
Për Kosovë ke ra dëshmor,
Shembull t´mirë ke lanë ndër ne,
Si vdes trimi për atdhe.
I tregove gjeneralit,
Se je bir e bir shqiptarit.

Shtator 1987-Burgu i Mitrovices

NGJARJA
Në orët e mëngjesit ,pikërisht në orën 3 të të datës 3 shtator 1987,oficerët e shërbimit të AJ “KOS”inskenuan një nga masakrat më të tmerrshme pas luftës së dytë botërore në Kazermën ushtarake të Paraqinit(në Serbi),duke vrarë në gjumë(në dhomat nr.41 e 42) 4 ushtarë të nacionaliteteve të ndryshme ndërsa u plagosen 6 të tjerë.

Të vrarit ishin:
1.Safet Durakoviq
2.Sergjan Simiq
3.Goran Beliq dhe
4.Nazim Gjanoviq

Të plagosurit ishin:
1.Ante Jezhiç
2.Nexhip Mehmetoviq
3.Andrej Preshern
4.Petar Gjekiç
5.Huso Kovaçeviç dhe
6.Nazif Axhoviç

Aziz Sadik Kelmendi u lind më 15 janar 1967 në Karaçicë të Lipjanit. Më 1986 mobilizohet në ushtrinë Jugosllave në Leskovc të Serbisë. Emri i Aziz Kelmendit lidhet me inskenimin e Masakres së Paraqinit të bërë nga sigurimi Jugosllav, në shenjë të krijimtit të urrejtjes mes popujve të federates Jugosllve kundër popullit shqiptar. Për Azizin u tha se ditën e fundit të lirimit nga armata kishte vrarë dhe plagosur disa ushtarë të nacionaliteteve të ndryshme. Megjithëse dhoma ishte plotë nuk doli asnjë dëshmitarë, prandaj u akuzua Azizi dhe u vra pas shpine në të njëjtën ditë më 3 shtartor 1987 jashtë kazerme.

Ndonëse situata e përgjithshme në Kosovë asokohe ishte jostabile,skenaristët e këtij inskenimi makabër për të fshehur krimin e kryer nga vet ata,përcaktojnë “kryesin e këtij akti kriminal”ushtarin shqiptar Aziz Kelmendin nga fshati Arban(ish Dushanovë)e Prizrenit!!!Në mëngjesin e asaj dite e rrëmbejnë nga gjumi ushtarin AZIZ KELMENDI,e nxjerrin jashtë kazermës dhe disa metra larg saj(në mal)e pushkatojnë. Ndërkohë oficerët e KOS-it përmes alarmit lansojnë gënjeshtrën se gjoja ky ushtar u vra”gjatë arratisjes pas krimit të kryer në kazermë”!!!!

Ushtarë shqiptarë të vrarë gjatë shërbimit në AJ prej viti 1981-1991
1. Sami Ali Gashi, i lindur në Pejë, u martirizua më 6.7.1981 në Vërshac (Serbi).
2. Besim Xhemajl Bajraktari, Gjakovë, u martirizua, më 5.8.1981 në Banja Llukë. (BH)
3. Shaban Sadik Prushi, Lipjan, u martirizua, më 2.9.1981 në Split. (Kroaci)
4. Halil Habib Hajrullahu, Gjakovë, u martirizua, më 22.9.1981 në Banja Llukë (BH) 1982.
5. Sami Shani Krasniqi, Dragash, u martirizua, më 12. 3.1982 në N. Mesto (Sloveni).
6. Abedin Selman Balaj, Besianë, u martirizua, më 7.4.1982 në Sinj (Kroaci).
7. Rasim Ramadan Zekaj, Preshevë, u martirizua, më 11. 4.1982 në Split (Kroaci).
8. Hasan Talat Sezeri, Drenas, u martirizua, më 5.51982 në Mostar. (BH)
9. Nazmi Abdullah Muja, Mitrovicë, u martirizua, më 4.6.1982 në Dobrinjë.
10. Izeir Rr. Sadiku, Gostivar, u martirizua, më 15.7.1982 në Krivollakë (Kroaci).
11. Musë Ramadan Haxhaj, Therandë, u martirizua, më 20.12.1982 në Split (Kroaci).
12. Latif Mehmet Zeqiri, Burim, u martirizua, më 4.6.1982 në Lubjanë (Sloveni).
13. Adem Binak Osmanaj, Shkup, u martirizua, më 30.5.1983 në Lubjanë (Sloveni).
14. Enver Selman Elezaj, Shkup, u martirizua, më 4.6.1993 në Split (Kroaci).
15. Mustafë A. Pantina, Klinë, u martirizua, më 1.8.1983 në Derventa të (BH).
16. Murat Muharrem Jusufi, Shkup, u martirizua, më 4.6.1983 në Lublanë (Sloveni).
17. Naser Sh. Gashi, Skënderaj, u martirizua, më 10.6.1984 në Tollmin. (Kroaci).
18. Agron Haxhi Ferizi, Deçan, u martirizua, më 23.8.1984 në Baçka Topolla (Kroaci).
19. Abedin S. Balaj, Karraticë, Drenas, u martirizua, më 12.3.1985 në Postonjë (Sloveni).
20. Ejup Fejzë Sahiti, Papaz (Ferizaj), u martirizua, më 1985 Valevë (Serbi).
21. Fadil Xhafer Gashi.?
22. Fadil Selim Bërdynaj, Radoc (Pejë), u martirizua, më 24.6.1985 ?
23. Mujë T. Maqaj, u martirizua, më 16.6.1985 në Benkovc (Kroaci). 24. Rexhep Ismet Balaj?
25. Inajet Isrefi, Strugë, u martirizua, më 12.6.1986 Novi Sad (Vojvodinë).
26. Haki Rexhep Shatri, Tomoc (Istog), u martirizua, më 3.2.1986 në Sarajevë. (BH)
27. Sami Daut Shabani, Zastok (Ferizaj), u martirizua, më 9.1.1986 në Zagreb. (Kroaci)
28. Erdohan A. Morina, Prizren, u martirizua, më 2.12.1986 ?
29. Bedri N. Bajgora, Vushtri, u martirizua, më 14.1.1987 në Nish (Serbi).
30. Mustafë Mumin Ramadani, Bozoc (Tetovë), u martirizua, më 27.4.1987 në Strumicë (Maqedoni).
31. Qani Muharrem Shabani, Rahovec, u martirizua, më 5.11.1987 në Pulë (Kroaci).
32. Ibrahim Jusuf Kastrati, Turjak (Rahovec), u martirizua, më 22.9.1987 në Pozharevc (Sërbi).
33. Miftar Sylë Tali, B.Bokës (Gjakovë), u martirizua, më 22.4.1987 në Kutina.
34. Aziz S. Kelmendi, Karaçicë, u martirizua,( në rrethana ende te pasqaruara plotësisht) më 3.9.1987 në Paraqin. (Serbi).
35. Raif Adem Isufi, Kotorr, u martirizua, më 5.12.1987 në Bohinsko B (Sloveni).
36. Tafil Zahir Hyseni.
37. Nehat Xh.Gashi, Orrëberdë, u martirizua, më 15.5.1988 në Ribnice.
38. Naim Ramadani Ajgeri, Prizren, u martirizua, më 1988 në Beograd (Serbi).
39. Afrim Muhamet Lushtaku, Prekaz i Ulët, u martirizua, më 28.6.1988 në Kranj (Sloveni).
40. Osman Hajdar Ismajli, Gerbic (Medvexhë), u martirizua, më 28.6.1988 në Titograd (Mali i ZI).
41. Enver Shaban Ramadani, Brojë, u martirizua, më 16.1.1989 në Viroviticë (Kroaci).
42. Xhavit Alush Berisha
43. Hilmi Shaqir Litaj, Klinë, u martirizua, më 4.9.1989 në Doboj. (BH).
44. Vehadin Xhemshit Hajrizaj, Kuklibeg, u martirizua, më 26.4.1990 në Divule.
45. Jetullah Haxhi Desku, Siçevë, u martirizua, më 18.5.1990 në Suboticë (Vojvodinë).
46. Xhevdet Hajredin Aruçi, Rezallë, u martirizua, më 26.6.1990 në Tuzëll (BH).
47. Enver Hasi, ? Tetovë, ? ?
48. Fatmir A. Tafaj, Grejkovc, u martirizua, më 25.08.1990 në Velika Goricë. (Slloveni)
49. Rexhep I. Blakaj, Jabllanicë ? ?
50. Izet Sadri Bushi, Pustenik, u martirizua, më 1.1.1991 në Qupri (Sërbi).
51. Lulzim F. Rexhepi, Viroviticë, u martirizua, më 16.1.1991 në Viroviticë (Kroaci)
52. Samedin P. Krasniqi, Tërpezë, u martirizua, më 31.8.1991 në Shibenik (Kroaci)
53. Enver S. Maksutaj, Orrobërdë, u martirizua, më 15.9.1991 në Gjakovo (Kroaci)
54. Selman Sh. Metaj, Shushicë, u martirizua, më 15.9.1991 në Pakovë.
55. Agim S. Gllareva, Verbovc, u martirizua, më 16.9.1991 në Zvor (Kroaci)
56. Tahir A. Gashi, Verbovc, u martirizua, më 18.9.1991 në Osijek. (Kroaci)
57. Bashkim S. Krasniqi, ?, u martirizua, më 24.9.1991 në Shibenik (Kroaci).
58. Ejup S. Bedrolli, u martirizua, më 29.9.1991 në Bjellovar (Kroaci) 59. Skënder D. Kryeziu, Çaparc, u martirizua, më 16.9.1991 në Sinj. (Kroaci).
60. Haki D. Morina, Gllarevë, u martirizua, më 24.10.1991 në Trebinje (Kroaci).
61. Burim Sh. Behramaj, Mitrovicë, u martirizua, më 25.10.1991 në Beograd. (Serbi).
62. Vesel D. Duraku, Damja, u martirizua, më 15.12.1991 në Turanj.
63. Ali S. Sahiti, Komogllavë, u martirizua, më 19.12.1991 në Sllunj. (Kroaci)
64. Setar M. Ramadani, Pejë, u martirizua, më 28.9.1991 në Trebinje. (Kroaci).
65. Ejup E. Gashi, Bellaqevc i Madh, u martirizua, më 21.11.1991 në Llastovë. (Kroaci).
66. Abedin S. Krasniqi, Bellaqevc i Madh, u martirizua, më 3.11.1991 në Beograd. (Serbi). 67. Rasim R. Istrefi, Kovaçicë, u martirizua, më 20.12.1991 në Karllovc. (Kroaci).
68. Xhevdet Z. Musliukaj, Mitrovicë, u martirizua, më 23.12.1991, në Utenje.
69. Raif J. Miftari( kapiten), Medvegjë, u martirizua, më 27.4.1991 në Zhivicë. 70. Fatmir Krasniqi,
71. Rasim Isrefi,
72. Xhevdet Musliukaj,
73. Muharrem Robelli,
74. Nesim Dana, nga Gjakova i vrarë nga AJ në vitin 1981.
75. Fadil Talla, nga Podujeva i vrarë nga AJ në vitin 1990.
(Të dhënat janë marrë nga KMLDNJ, në Prishtinë).

Gazeta serbe "Politika" e datës 04.09.1987 përceq tjerash shkruante:

“Në periudhën e viteve 1981-1987 në APJ janë zbuluar 216 grupe të organizuara ilegale në të cilat ishin kyçur 1435 pjesëtarë të APJ-së të kombësisë shqiptare. Është vërtetuar se disa grupe, përveç indoktrinimit, të forcimit dhe të masovizimit të radhëve të tyre, kanë planifikuar, kanë shprehur gatishmëri, kanë propaganduar, kurse disa edhe kanë përgatitur aksione më ekstreme në njësi, vrasje të eprorëve ushtarakë, helmimin e ushqimit dhe të ujit, diversione, sabotime, thyerje të depove dhe vjedhjen e armëve, ekscese grupore nacionaliste nëpër njësi, kurse grupet më ekstreme kanë shqyrtuar variantet e rebelimit të armatosur dhe shkuarjen në Kosovë me gatishmëri luftarake për t'iu bashkuar fazës së armatosur të kundërrevulucionit, me të cilën llogaritet.”

Biografia

Aziz Kelmendi lindi më 15 janar të vitit 1967, në fshatin Karaçicë të Lipjanit në një familje bujare dhe me traditë atdhetaro-kombëtare. Ishte fëmija i katërt (nga pesë fëmijët, 3 djem dhe 2 vajza) i baba Sadik Hajriz Kelmendit dhe nënës Salë Rrahman Krapi nga Nekoci i Gllogovcit. Në vitin 197O-të Sadik H. Kelmendi me familjen e tij shpërngulet në fshatin Medvec të komunës së Lipjanit. Gjashtë klasat e para të shkollës fillore Azizi kryen në Magurë me sukses shembullor. Megjithëkëtë sërish në vitin 1980 kjo familje shpërngulet në Dardani ish Dushanovë të Prizrenit, ku Azizi do t'i vazhdoi edhe 2 vite shkollim,klasën e 7-të dhe të tetë tëcilat njështu i mbaron me sukses shembullor. Më pastaj Aziz Kelmendi regjistrohet në gjimnazin e Prizrenit,aty do të dallohet dhe shpërblehet si nxënësi më i mirë në shkollë.

Vlenë theksuar se si gjimnazist i vitit të tretë pason burgosja e Azizit me preteks të dyshimit se po angazhohej në veprimtari ilegale. Arrestimin e tij policia e kishte ndërrmarrë në fshatin Vërmicë. Sistemi i ndytë komunist me klyshtë e tyre shqiptarë bëri që drejtoria e gjimnazit t'ia ndalon shkollimin e mëtejm. Mirëpo Aziz Kelmendi ishte sa largpamës aq edhe i etyr për shkollim, me intervenime të llojllojshne bëri që vitin e katërt të regjistrohej në Gjimnaz të Lipjanit duke e kryer me plot sukses të shkëlqyeshëm.

Student në shërbim ushtarak

Vitin shkollor '85/'86-të Aziz Kelmendi do të regjistrohet në Fakultetin Juridik të Universitetit të Prishtinës, kreu vitin e parë të studimeve në afat por në shtator të 1986 i vie ftesa për të shërbyer në Armatën Fashisto-barbare të Jugosllavisë,e dërguan në Komandën e Garnizonit të Leskovcit dhe pas gjashtë muajsh shërbimi, e transferojnë në garnizonin ushtarak të Paraqinit. Sikurse të gjithë shqiptarëve që nga komunat e tyre iu përcilleshin karakteristikat se kush janë,nga vijnë dhe cfarë duhet bëre meta, e njejta karakteristikë nga Komuna e Prizrenit iu shkruhet edhe Azizit por e tij ishte karakteristike e një njeriu të dyshimtë dhe shumë të rrezikshëm për t'u vë në mbikqyerje dhe përcjellje të përhershme. Pasi që karakteristika e tij nuk përkonte me realitetin, soldateska fashiste serbe kishte përgatitur një skenar tejet monstruoz për vrasjen e ushtarëve në kazermën e Paraqinit!

Barbarët për me mbjellë gjerat negative për shqiptarët në opinionin vendor dhenderkombetar po pritshin në një çast sa më të përshtatshëm. Azizi ishte shumë vigjilent,kishte parandjenja se diçka po përgatitej ngase edhe eprorët e thërrisnin atyre ditëve ne mbiemër si Kelmendoviç Aziz, e provokonin duke u munduar ta lodhin ne aspekte fizike dhe psiqike me metodat e ndyta komunisto-fashiste sic dinin barbarët! I kishin ngelur vetëm edhe shtatë ditë shërbim por shtatë ditët ishin sikurse shtatë vite për Aziz Kelmendin.

3 SHTATORI 1987-NATA KOBZEZË

Nata kobzezë dhe skenari i parapërgaditur po afrohej,ajo padyshim se ishte nata e Masakrës së Paraqinit, 3 shtatori në ora 3 pas mesnatës, ora ogurzezë për ushtarët e fjetur e totalisht të pafajshëm. Hapen dyert e dhomave të fjetjes nr. 41 e 42, dhe mbi ushtarët hapet zjarr nga armët automatike. Si rezultat i ktij epilogu të llahtarshëm ngelin katër ushtarë të vrarë dhe gjashtë të plagosur. Ushtarët e vrarë ishin: Safet Dudakoviq, Hasim Qenanoviq ,Goran Begiq dhe Sërgjan Simiq . Dëshmitarët që u plagosën dhe i shpëtuan vdekjes thanë se nuk ishte Azizi me flokë të zeza ai që hapi zjarr, por një oficer biond. Eprorët barbarë Azizin e kishin likuiduar që më parë. Alarmi në të gjitha anët, boritë e ndihmës së shpejtë, rrëmujë e panik i vërtetë dhe të vërtetën nuk e dinte askush tjetër pos eprorëve-autorëve.

Vizita e prindërve në kazermë

Megjithëkëtë, në ora gjashtë të mëngjesit të 3 shtatorit në Kazermë nga Gjermania kishin arritur me veturë prindërit e Azizit për t'a sjellur rrobat civile djalit të tyre dhe për një vizitë familjare, te porta e komandës së Garnizonit , përpara iu del një epror duke i sharë edhe pse ata nuk dinin gjë,më pastaj baba Sadiku do t'i shef ushtarët e vrarë dhe së fundi ia tregojnë edhe djalin Azizin se gjoja pasi i ka vrarë ushtarët,ai ka tentuar të ikë dhe në pamundësi bëri vetvrasje!!! Xhaxha Sadiku iu kishte thënë troq se djali i tij kurr s'do të bënte një gjë të tillë dhe¨prapa kësaj skene jeni ju vet! Nëna e Azisit Sala, më vonë e kuptoi lajmin e zi për vrasjen e të birit! Ajo bashkë me bashkeshortin, nën përcjellje ushtarake nisën për ta varrosur birin e tyre në Prizren.

Mediat shtetërore të kohës

Ish Radiotelevizioni i Prishtinës RTP-ja, pastaj e përditshmja "Rilindja" me komentet e saja tejet të pabaza dhe absurde, e përjavshmja e rinisë- “ Zëri “, gazeta e studentëve “ Bota e re”, e cila edhe bënte intervista me studentët e fakulteteve se si e kishin përjetuar këte rast "të turpshëm" që ua solli shqiptarëve “ terroristi” Aziz Kelmendi!. Por "nëse nuk ndëgjon nënën atëherë ndëgjoje njerken" ishte një fjalë popullore, Serbet kanë vra edhe fmiun e vet për t'u munduar ta bindin opinionin boteror se ja cka bëjne shqitarët edhe në fëmijë djepi, i njejtë ishte edhe rasti në fjalë për të cilin u desht të vriteshin me dhjetra shqiptarë -ushtarë të tjerë në jugosllavinë fashiste e pastaj për t'u ndalur turpi i mediave tona kunder vellezerve të (tyre)tanë shqiptarë që përfundimisht kuptuan dhe do të ndalen ne vitet e 90-ta.

Varrimi i Azis Kelmendit

Varrimi i Dëshmorit tonë do të bëhet në prani të 50 pjesemarresve, në prani te forcave policore dhe spiunëve të kombit tonë me 4 shtator në ora 18 në Kodren e kuqe ku 10 ditë më vonë afër tij do të varroset edhe ushtari tjeter Ibrahim Kastrati . Fshati ishte i manipuluar, nga aktivistët kolaboracionistë, nga ata të Komitetit dhe të Lidhjes socialiste, të cilët shkuan aq larg, sa e përpunonin popullin psikologjikisht, që familjen Kelmendi ta lëçitnin dhe ta dëbonin nga fshati! Demonstratat e vitit 1989 sjellin edhe 2 dëshmorë pran varrit të Azizit, Afrim Bytyçi e Muhamet Ymeri, si dhe arsimtari i vrarë në burgun e Prizrenit, Xhemajli Berisha të cilin Aziz Kelmendi e kishte shok të idealit. Pastaj më 3 shtator do të varroset po aty edhe ushtari, Samedin Krasniqi ( 1991 ) dhe dëshmori i vrarë nga policia, më 19 prill 1992 Alush Kryeziu së bashku me shtatë dëshmorët e lirisë.

Ngushëllimet(e pamja) nga populli e tradita dhe burgu i familjarëve

Ngushllimet respektivisht e pamja për Azizin ishte ndaluar, si pasoj e rastit do të arrestohet babai i tij Sadiku, arrestohen edhe dy vllezërit e Azizit Hajrizi e Idrizi . Më 5 shtator shtëpia e Sadik Kelmendit që nga agimi i hershëm ishte e rrethuar nga të gjitha anët nga forcat ushtarako-policore. Në çdo shtëpi, në çdo dritare ishin pozicionuar tytat e pushkëve automatike. Përmbyset çdo gjë, konfiskohet çdo gjë e Azizit, babai Sadiku dërgohet në burgun e Nishit, nënë Sala në burgun e Mitrovicës, bijtë e arrestuar në Prizren kurse motra Melihate përjashtohet nga shkolla. Që të gjitha këto ishin të turpshme dhe mbi të gjitha tubimet për ta përjashtuar apo lëçitur familjen Kelmendi. Po veprohej më zi se sa vepronte Gestapoja në kohën e vet. Sadik Kelmendin e torturojnë aq shumë në mënyrën më të egër. Po më e tmerrshmja për të ishte kur e dërguan në Gjykatën Ushtarake në Beograd, ku po bëhej gjykimi para prindërve të ushtarëve të vrarë. E pati shumë vështirë, kur gishti i gjeneralëve kriminelë u drejtua kah Sadik Kelmendi në shenjë akuze si baba “ i kriminelit Aziz Kelmendi “!!! Po edhe aty qëndroi, edhe aty mundi bishën barbare serbijane, dhe nuk pranoi se më 3 shtator kishte ardhur me porosi të birit që ta nxirrte ilegalisht nga Jugosllavia. Sprovat e tundimet barbare vazhduan edhe me ushtarët tjerë shqiptarë si Abdylxhemil Alimani ngaTetova i cili nuk pranoi asgjë nga aktakuza, Riza Xhakli nga Ferizaj , Afrim Mehmeti nga Firaja-Ferizaj , Pajazit Aliu nga Pakashtica , Shefqet Paçarizi nga Dragobili dhe Enver Behluli nga Gostivari.

Pajazit Aliu rrëfen: shtatë ditë radhazi i japin të hajë me dhunë vetëm krip dhe gjalp. Shtatë ditë e shtatë net pa asnjë pikë ujë, gjaku po i rridhte për hunde e për goje, vetëm që ta thyenin shpirtin e trimit dhe të nënshkruaj versionin e rrejshëm të oficerëve katilë të KOS-it, të cilët thoshin se Aziz Kelmendi e ka bërë masakrën JO- iu tha- VDEKJE PO- TRADHTI KURRË!! Kështu vepruan edhe shokët tjerë të Azizit të ndjerë.

Për fund, ne duhet ecur drejt të ardhmes por duke mësuar nga e kaluara me një bindje se shkau serbijan ishte, eshte dhe do të mbetet përherë bishë barbare kundër shqipetarëve prandaj me ta nuk ka gjuhë komunikimi njerëzor por vetëm gjuhë tytash!

Lavdi të gjithë ushtarëve shqiptarë të vrarë nga dora e zezë serbo-sllave në Armatën e ish Jugosllavisë komunisto-fashiste për ne shqiptarët.

Biografi e shkruar nga Ramadan Latifaj

(Vota: 5 . Mesatare: 4.5/5)