Kulturë
Poezi nga Neki Lulaj
E diele, 06.05.2012, 03:32 PM
Neki Lulaj
BUKURI E BEKUAR
Plisi i bardhë
Bukuri e bekuar
Sa gjysëm globi
I vjetër
Dymijë vjeçar
Durimi
Më bën nderë
Plisi i bardhë
Mbi kokë dëshmon
Se jemi bij shqipesh
Të rrahur nga erërat
Pa u dorëzuar kurrë
Plisi i bardhë majë malesh
Në krahëror zemër të zjarrtë
Në shpirt prush e flakë
Llavë e pa tharë
Kala me mure pa myshk
Kurrë mendimi nuk na u ndryshk
KALA FJALËSH
Kala fjalësh të murosura
Në muret e Rozafës
Gurë e gëlqere bashkë
Rrite shtatin
Në themele legjendash
I ruan koha për mord
Ecën zanat
Këmbë zbathura
Që t’i dalin zot
Mbi bebzat e çdo guri
Ka një sekret qe askush s’e di
Është qëndresa e shekujve
Që ruhet me xhelozi
Këta gurë të xhevahirtë
Fjalët e shpirti tim
E këto rrasa
Kanë dhembje plagë e gjak
Para furtunave kurrë s’u kërrusën
Duart me shigjeta e syrin çark
SHI VERE
Shi e diell mbi vendlindje
Reze të praruara me argjend
Zogu i bardhë mbi një degë -
Gemb i këngës së pakëputur
Natyra veshur me njëmijë ngjyra
Brushë e piktorit që ndjen
Mendja e ndritur
E Demush Avdimetajt
Dora e artë mbi fletë i fluturon
Dhe piktura shkëlqen
Qielli i murosur me re të dendura
Shi i freskët breshërimë e gjallëri
Kur përpëliten fletët e blirit
Atdheu im kremton një shekull liri
E zogbardhi me sqep ari
Piktori me zjarr të praruar
Nuk lejon asnjë befasi
Shpirtin ëndrrat e zemrën
Dhe trojet tona pa i bashkuar
PËR BASHKIM
Mbi mllefin e ndasisisë
E mbi djersën e stuhisë
Mbi këmbanat që s´pushuan kurrë
Emrin Bashkim gjith e shkruam
Pëmbi eshtrat që kurrë s’u tretën
Guacat qenë ata mbetën
E me stomakun e uritur
Buzët e çara nga etja të mbytur
Mbi Kullat e rrënuara
E themelet e pa lëshuara
Me fenerët potë me dritë
Këtu ngelëm eshtra e granit
Mbi Liqenin ngjyrë ndritur
Mbi kenetën diell mykur
Mbi natyrën yll praruar
E mbi lumin hënë e mashtruar
Mbi mullirin që misrin bluan
Mbi lumin qe etjen e shuan
Mbi rezet që agimin e shkëlqejnë
E mbi retë qe myshkun e brejnë
Nëpër shtigjet plot me prita
Nëpër shekujt me brinjët e thyera
Nëpër mote dhe dekada
Pritëm llambën ta ndezë Nëna
Mbi oxhakun plot me gaca
E tangarin plot me hi
Një dritë qiriu na ndezi Hëna
E na bashkoi Bunë e Dri
LUGINA E BEKUAR
Nëpër faqet e kohës
Armiku i xhindosur
Kur dëgjon për Arbër
Gjak e hi dhe varr
Në sy na ka si halë
Mbi bukën e përditshme të dijes
Kore misri me durim e kushtrim
Mbi traditën diell i shëndritur
Mbi krahët e shpresës bashkim
Nje ditë do të rrënohet hipokrizia
Dhe të gjitha kultet e padrejtësisë
Mbi tingujt e këmbanave lajmtare
Do të shëndrrisë rrezja e lirisë
Në faqet e bardha plot shkëndija
Presheva nuse e bashkimit do të agojë
Herët a vonë do të jehojë një jehonë
Mbi liqenin e nën qiellin e bashkimit
Do te nusërohet Arbëria e jonë
Mbi retë e ngritura mbi fier e myshk
Përmbi furtunat dhe djersët e stuhisë
Do të përdhosen muret e ndarjes
Presheva do t’i hapë portat e ardhmërisë
Përmbi pragjet e zemrës
E mbi idealet e pa fjetura
Me afshin e zjarrit të bekuar
Sërish do t’i bashkojmë trojet e vjetra