E shtune, 27.04.2024, 03:33 AM (GMT+1)

Kulturë

Vangjush Ziko: Nostalgji

E shtune, 24.07.2010, 09:43 PM


Vangjush Ziko

 

NOSTALGJI

 

 

SHTËPIA

 

Shtëpia nuk desh të më priste,

Derën e ndryshkur nuk desh të më hapi.

Dhe dyshemeja zu të kërciste

Sikur hajduti hidhte hapin.

 

Nga mur'i çarë bulk'i thinjur

M'i tundi rreptë dy mustaqet.

Pasqyr' e vjetër,e ciflosur

Më puthi ftohtë në dy faqet.

 

Levenx'e kuqe me xhami

U ndez si prushi i dremitur,

Boroja zgjati një shami

Ku lot'i vjetër ishte mpiksur.

 

E fshiva lotin tim të ri

Dhe psherëtimën e mbështolla

Dhe heshta unë si qiri

Që digjet heshtur para ikonës.

 

 

ZJARRI VATRËS

 

Më foli zjarri megadalë

Me gjuhë flakësh edhe tymi

Dhe m'i përktheu ato fjalë

Grykshkallisuri gjymi.

 

Dhe pastërma zjarri më poqi

Nga mish' i ftujës së qëmotshme.

Pa më mbështolli me rrathët buti

Ku ver' e vjetër ëndërronte.

 

Tymi i hidhur m' u duk i ëmbël

Si Odiseut,endacakut.

M' i ledhatoi flokët në tëmbëlth

Siren' e fshehur pas oxhakut.

 

Sirena gjyshe,gjyshk'e shtrenjtë,

Që nga mërgimi mua më thirri,

Edhe në djepin e legjendës

Mua të thinjurin më nanurisi.

 

 

ALBUMI

 

E fhsiva pluhurin me pëllëmbë,

Pluhurin e artë të kujtimeve.

S'pandeva kaqe të më dhembë

Muskul i thinjur i zemrës sime.

 

Rini e bukur më buzëqeshi

Me syt'e saj ëndërrimtarë.

Dhe zemra ime një çast heshti

Ta ndjente vetë frymëmarrjen.

 

Të mbushej gjoksi im me flladin

Që thinjët lehtë m'i përkëdheli,

M'i numëroi thinjat e ballit

Dhe ves'e ndritur në to mbeti.

 

Pëllëmbën time nuk e ngre,

S'dua ta fshij vlagën e saj.

E mbyll albumin.Më një anë e le.

Dua të qesh edhe të qaj.

 

Dua të qaj edhe të qesh,

Në pyll kujtimesh unë të humb,

Dhe pleqërisë që më përqesh,

T'ia hap si zemrën këtë album.

 

Harron plakushka grindavece,

Siç e harron mbrëmja agimin,

Se ata yj që natën feksin,

N'atë mëngjes kanë burimin.

 

 

NOSTALGJI

 

Ka rrënjë fija e barit.

Ka rrënjë gonxhja e lules.

Ka rrënjë lisi dhe selvia.

Unë kam rrënjët e kujtimeve të mia.

E di saksinë ku mbiu fara e tyre

(Një vazo shkëmbi nga rrufeja thyer).

Dheun dhe plehun aq të shëndetshëm

(Hir'i stërgjyshve të mi të ndershëm).

Kroin dhe ujin që u ka rrjedhur

(Djersa e prindërve që është derdhur)...

Fotosinteza është e imja.

Dhe klorofili.Edhe limfa.

Dhe ato gjethe që bëjnë hije

Nga fëminia tek pleqëria.

 

Vangjush Ziko

Korçë-Toronto,2010



(Vota: 1)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora