Kerko: a
John Winston Lennon ka lindur në 9 tetor 1940 në Liverpul. Prindërit Julia Stanley dhe Alfred Lennon, që ishin martuar dy vjet më parë, ndahen në prill të vitit 1942, por pas tre vitesh Alfred rikthehet për të marrë djalin dhe për t’u transferuar në Zelandën e Re. Dëshira e John, ishte të qëndronte me nënën e tij, e cila u larguar përgjithmonë nga jeta në moshë të re, për shkak të një aksidenti rrugor. Kështu ai u rrit në një ambient ku i mungonte dashuria prindërore, gjë që ndikoi shumë në krijimin e karakterit të tij, ndër të tjera për të kjo ishte një pyetje që e mundonte për përgjigjen gjatë gjithë jetës së tij...
Presidenti Bush në intervistën e dhanun nji gazetari shqiptar, para pak ditësh, thonte se shqiptarët i kujtojnë “myslimanë që jetojnë në paqë” – e deri këtu nuk mund të mos jemi dakort me zotin president...
E kisha humbur shpresën dhe s’kisha më besim mbi vehten. Qëllimet, njëri pas t’jatrit, met’u hasur me praktikën më ç’krinin si dbora në verë. Më s’kish udhë për mua. E kisha kupëtuar që jeta është një ëndër, e bukur apo e shëmtuar, po vetëm ëndër. Nga kjo isha dhënë i itëri pas të pirit se vetëm alkooli i fortë m’a zbavitte jetën, m’a zbukuronte ëndrën dhe zemra më gjente...
Është mjaft interesant të njohësh pëlqimin, preferencën që ka një popull për filmat. Kjo njohje, është e rëndësishme nën shumë pikëpamje, dhe se prej njohjes së shijes të nji publiku kinema-dashës pëftohet, shumë herë suksesi i një filmi.Përfytyroni pakëz se sa rëndësi ka për një prodhues kinematografik njohja e shijes së publikut, së publikut të tijë...
Një popull nuk rron dot pa ideal, pa një shtytje, pa një qëllim që e bën të ecë, të punojë, të përpiqet dhe të përparojë. Njeriu lind natyrisht aktiv: lëvizja dhe tundja i janë të nevojshme; i sëmuri që mbërthehet në shtrat, i burgosuri që dënohet me të mos dalë jashtë odës, bien në mërzitje dhe në melankoli. Burgimi në vete është një nga më të rëndët e mundimeve...
Në ka një gjë, për të cilënë shqipëtarëtë duhetë të kujdesen me të teprë, ajo pa dyshim është dituria. Gjithë katundet e gjithë pshatratë a dy tre pshatra t’afërta bashkë duhetë të kenë shkolla të para edhe qytetetë të kenë nga më shumë se një, pas madhërisë së tyre. Gjithë djemt’ e vashatë që më 7 vjeç e gjer më 13 do të jenë të shtrënguarë të venë domosdo në shkollë edhe ata prindërë...
Në këtë punë të “lekave” ka disa gjëra që s’jam i zoti t’i marr vesh as pakë. Fjala vjen, na thonë se, me të shtypur të “lekave”, Shteti do t’i afirmojë sovranitetin e tij faqe botës. Nga kjo kuptohet që, në mendje të Shqipëtarëve çdo Shtet duhet të ketë kart-monedhë, dhe që këtë privilegj të bukur (ah sa të bukur) e kanë vetëm Shtetet indipendente. Po ky mendim është plotësisht i lajthitur...
Një ditë ndodhesha në Korfuz, hyra në një library greko-franceze pranë Spianadhës për të blerë disa libra. Në vitrinën e pasur e të bukur të librarisë zotëronte në mes një libërz elegant: “Eloge de la Berise” nga Louis Latzarus. Është një nga seria e librave “shpirto”, që boton shtëpia editore franceze Hachette për të lëvduar disa vese të njeriut, si paditurinë, të rremen, shëmtimin, çrregullimin, pakujdesinë, etj...
Ideali i njeriut të mësuar është në ditët tona specializimi në një degë. Disa vjet shkollë të mesme, pakë vjet në universitet, një periudhë studimi të ethëshëm për të kaluar provimet, dhe me të vënë diplomën në xhep, puna merr fund për shumicën tonë. U bëmë specialistë, mësuam një zanat, siguruam një mjet jetese dhe qëllimi u arrijt. Kush u ba nëpunës, kush çeli një zyrë private, kush një klinikë, kush një dyqan...
Rëndësia më e madhe po i jepet sot nëpër fletoret dhe pothuajse kudo, krizës ekonomike; pastaj vjen arsimi dhe më në fund shëndetsia. Por ky klasifikim për gjendjen e kombit tonë, është i paarësyeshëm. Prandaj, me qenë se ideja është bërë fakt (gjë që vërtetohet nga përpjestimi i kundërt i buxhetit shtetëror), po marrim lejën ta komentojmë:...
Sa për okcidentalizmën shqiptare âsht fort zor me bâ fjalë nër ne; sepse shqiptarët e sotshëm – (përjashtimet e vërtetojnë rregullën!) – gjinden aq larg nga okcidentalizma e vërtetë sa do të na duheshin gjuhënat e meleq-ve apo edhe burizanat e Jeriho-s që të na kuptonte pak a shumë bota arbnore...
Shqipëria jonë e sotme është një Botë kaotike e vogël. Në rrembat tona rrjedhin shumë hidhërime dhe helme, gjurmë të prishjes, të robërisë, të një tronditjeje historiko-shoqërore të pakapshme. Trazimi dhe anarkia, që mbretërojnë sot në gjuhën tonë, nuk janë veçse vetëm një pjesë, një pamje, një fazë e prishjes sonë historiko-shoqërore
Në vitin 1959 u botua në Tiranë vëllimi i parë i Historisë së Shqipërisë, i cili, së bashku me vëllimin e dytë, që doli më 1965, përbën veprën e parë shkencore përgjithësuese për Historinë e Shqipërisë, të hartuar nga një grup autorësh. Historia e lashtë (Ilirët) përbënte pjesën e parë të vëllimit të parë të botimit të vitit 1959....
Hera e fundit qe balerini dhe fituesi i edicionit te trete te spektaklit “Amici”, Leon Cino, ishte ne Tirane, do te diskutohej shume gjate ne media. Shume gazeta aluduan se Cino, i cili erdhi si i ftuar ne spektaklin veror “Shtojzovallet” qe organizohej ne “Top Channel”, pati nje lidhje me prezantuesen e ketij spektakli, bukuroshen Xhemi...
Shkas per kete shkrim ne keto dite, u be biseda ime e shkurter me Artisten e Popullit, Vace Zela, qe jeton ne Bazel te Zvicres. Nuk e di, por kur dal ne shetitjen e mbremjes, pas nje dite te lodhshme, tek parku "Gesendorf" ne Gjeneve, prane apartamentit ku banoj, apo edhe buze liqenit Leman, degjoj me vemendje zerin melodioz te Vaces...
Historia e shoqërisë njerëzore fillon që në kohën kur nga kopeja e majmunëve antropoidë u formuan grupet e para të njerëzve primigjenë. Kjo ndarje e njeriut nga bota e kafshëve u krye nëpërmjet një procesi shumë të gjatë, të ndërlikuar dhe të papërsëritshëm...
Është një etapë e detyruar. Të gjithë pak a shumë praktikojmë këto lloj puthjesh. Por fakti që këto janë puthje klasike nuk do të thotë t'i lëmë pas dore. Në qoftë se janë kaq të njohura dhe të praktikueshme sepse janë sensuale? Atëherë le të shfrytëzojmë rastin?!...
Filmi hyri në Shqipëri në vitet 1911-12. Shfaqjet e para publike u dhanë në qytetet Shkodër e Korçë. Sallat e para të kinemave si institucione publike u ngritën me iniciativë private pas Luftës I Botërore, në qytetet Vlorë, Korçë, Tiranë, Shkodër, Berat...
Burimet historike dëshmojnë se në epokën e hekurit territori i Shqipërisë banohej nga ilirët, një nga popullsitë e mëdha të Evropës së atëhershme, që shtrihej në gjithë pjesën perëndimore të Gadishullit Ballkanik. Rreth fundit të shekullit XII ose fillimit të shekullit XI para erës sonë në territorin e tyre shfaqen për të parën herë objekte prej hekuri...
Kur lindi Aleksandri i madh, e ëma Olimbia, bije e fisit te Mollosve qe jane shtrire ne ato kohe te sterlashta ne krahinat e Jugut të Ilirisë deri ne gjirin e Vlorës… Ajo ia dha te birin e sapo lindur nje gruaje te njohur prej saj që ajo ti jepte gji, pasi siç dihet, disa nga grate, kur lindin fëmijën, ne pergjithsi kane probleme me gjirin dhe ne oret e para femijes i jep gji nje tjeter grua qe ka lindur ne ato dite te afrëta…
Faqe 3285/3314: « :: ...
3282 3283 3284 3285 3286 3287 3288 ...
:: »
