Sevdail Hyseni: Kravata

Sevdail Hyseni

Satirike

Kravata

Njoh disa njerëz mësuar me kravatë,

Të lidhur rreth qafe, fort, ditë e natë.

Dikur i nderonin me epitetin “zotëri”,

Sot s’u bën mall as grave në shtëpi.

Disa prej tyre - e them pa pikë zori,

Askush s’i nderon, lumi seç i mori.

Humbën privilegjet, s’kanë pozicion,

Tani dhe kravata në qafë u rëndon.

I shihnin me sy si njerëz me “kulturë”,

Me këpucë të lustruara, sikur në maturë.

Me nder s’u ofron më kush kafe në bufe,

Veç faturat e rrymës - posi fletërrufe!

Daljen në pension e marrin si ngushëllim,

Siç thoshte Naimi - me pak mallëngjim:

Kur vjen pleqëria, s’të do as biri, as bija,

Edhe qeni, kur të sheh, ulet n’bisht e të lehë.

Kështu, kravata që dje i bënte “zotëri”,

Tani i shtrëngon për fyti me nostalgji.

Nga kjo humoreskë del një si mësim:

Kotësia e njeriut s’ka as fund, as fillim!

(Karikatura marrë nga interneti)