Këze (Kozeta) Zylo: Buzëmjalta dashuri (Cikël poetik)

Këze (Kozeta) Zylo

Mirëmëngjes dashuri

Mirëmëngjes dashuri,

Që me ngjyra të ylberta,

Më ndjell pranë buzëve të tua,

Aty ku përulen gjithë Perënditë!

Ofshamat e shpirtit tënd,

Si ca tinguj dekadence,

Do të lëngëzojnë frymën,

Per të lagur mollën e përflakur,

Që s’ka afat skadence!

Puthjen që më dhe mbrëmë

Puthjen që më dhe mbrëmë,

Me fjalët e tua si i marrë,

I shkula prej gjoksit tënd,

Dhe si notë muzike,

Mbetën në pentagram.

Puthjen që më dhe mbrëmë,

Thellë shpirtit e çlirove,

Trete mall e fshive hije,

Strukur në zjarr djalërie!

Puthjen që më dhe mbrëmë!…

Cipa e shpirtit

Më prekin cipën e shpirtit të ëmblat fjalë,

Dhe timbri i zërit më vjen butësisht tani,

Dridhet zemra ime nëpër fantazi,

Për puthjen e zjarrtë mbetur tek ti!

Unë po shkoj të fle nën kupën e qiellit,

Dhe yjet do më lajnë me lotin e florinjtë,

Do të gdhihem me mëngjesin e artë të diellit,

Një ylber me ëndrra mbi shtrat do jenë shtrirë!

Në lëndinat e prillit

Në lëndinat e prillit,

Lule sapoçelurat,

M’i morën mend,

Ëndrrat e mia të ylberta,

Fërgëlloheshin,

Në zjarrminë e trupit tënd!

Mbështillmë me frymën tënde!

Mbështillmë i dashuri im, mbështillmë,

Me frymën tënde në natën me hënë,

Si dikur.

Kur portën me qemer e linim hapur,

Për të ardhur xixëllonjat!

Nuk e di seç m’u trazuan kujtimet sonte,

Ndoshta nga zëri i shiut,

Që si një iso e lehtë labe,

Më vjen ëmbëlsisht në shpirtin tim!

Në këtë mugëtirë vere,

Zgjas dorën tek dritarja,

Dhe hap paksa kanatën e saj,

Ca pikla të virgjëra shiu,

Lagin petalet e trëndafilta,

Që si akuarel i lëvizshëm,

Vallëzojnë brenda saj!

Zgjohu i dashuri im zgjohu,

Eja pushtomë me frymën tënde,

Unë sërish jam mes ëndrrash,

E në vegimet e erotizmit,

Më çmende!

PEMA BESNIKE

Gjurmët e puthjes pema jone i ka ruajtur

Te freskëta, të pastra, fshehur nën rrënjë

Thonë se kjo pemë ka shekuj që ndodhet

Si dashuria jonë, lisi i pangrënë.

Të gjitha gjethet, tinguj fëshfërime lëshonin

Marroseshin dhe ato nga dashuria jonë

Bashkohej bilbili me zërin e tij,

I dehur i teri nga puthja aromë.

Cdo vit tek pema, nën zbehtësinë e hënës

Rreth trungut loznim syllambyzi përherë

Sekretet na i ruante me romancën tonë

Si blerim dashurie, kthyer në pranverë.

Një furtunë e madhe pemën e rrëzoi

Rrëzoi gjithcka…dru e shtëpia

Po rrënjën me sekretin, dot s’e shkuli

Priste puthjen tonë, nëntë vjet nga uria.

BUZË MJALTA DASHURI

Buzë mjalta dashuri,

E dehur mbeta puthjeve të tua,

Si një lule më vesit agut tënd,

E aromën përhap lëndinave të zjarrta,

Nektarin e dashurisë pimë valëve të trupit,

E në ishujt e pashkelur,

Bëhemi Zot për atë vend!

New York, 

14 Shkurt, 2009