Nuk ka asnjë provë se Lee Harvey Oswald të ketë vrarë Presidentin amerikan John  F. Kennedy dhe ai ishte një viktimë 100% e CIA-s

Nga Klajd Kapinova

Studiues të ndryshëm prej disa dekadash, duke analizuar me shumë kujdes “Dosjet e JFK” tregojnë me në fund saktësisht rezultatin e shumë pritur arkivor, se ato zbulojnë hapur se ishin pikërisht zyrtarët e CIA-s që gënjyen me ndërgjegje mbi “atentatorit” Lee Harvey Oswald, se ai ka “vrarë” Presidentin demokrat John F. Kennedy.

Seanca e parë e Task Forcës së Dhomës së Përfaqësuesve për Deklasifikimin e Sekreteve Federale vjen pesë dekada pasi hetimi i Komisionit Warren arriti në përfundimin se Lee Harvey Oswald, një ish-marinist 24-vjeçar, veproi i vetëm duke qëlluar për vdekje Kenedin ndërsa autokolona e tij përfundoi një rrugë parade në qendër të Dallasit më 23 nëntor 196.

Përfaqësuesja republikane Anna Paulina Luna nga Florida, e cila kryeson grupin e punës, tha muajin e kaluar se dëshiron të punojë me shkrimtarë dhe studiues për të ndihmuar në zgjidhjen e “një prej dosjeve më të mëdha të çështjeve të ftohta në historinë e SHBA”.

Studiuesit dhe historianët, nuk e kanë parë vrasjen si një rast të ftohtë, duke i parë si të forta provat për Oswald si një person i vetëm i armatosur.

Filmi “JFK” i Stone u nominua për tetë çmime Oscar, përfshirë filmin më të mirë, dhe fitoi dy. Ai fitoi më shumë se 200 milionë dollarë, por u vu gjithashtu nga pyetjet rreth faktit të tij.[1]

Hetimi i fundit zyrtar i Kongresit për vrasjen e Kenedit përfundoi në vitin 1978, kur një komitet i Dhomës së Përfaqësuesve nxorri një raport që konkludonte se Bashkimi Sovjetik, Kuba, krimi i organizuar, CIA dhe FBI nuk ishin të përfshirë, por Kennedy “ndoshta u vra si rezultat i një komploti”.

Në vitin 1976, një komitet i Senatit tha se nuk kishte zbuluar prova të mjaftueshme “për të justifikuar një përfundim se kishte një komplot”.

Komisioni Warren, i emëruar nga pasardhësi i Kenedit, Presidenti Lyndon B. Johnson, arriti në përfundimin se Oswald “qëlloi” në autokolonën e Kenedit nga një pozicion snajperi në katin e gjashtë të Depozitimit të Librave të Shkollës së Teksasit, ku Oswald punonte.

Policia arrestoi Oswald brenda 90 minutave, dhe dy ditë më vonë, Jack Ruby, një pronar klubi nate, qëlloi Oswald gjatë një transmetimi të transferimit të burgut në televizion drejtpërdrejt.

Për seancën dëgjimore, Grupi i Punës i Kongresit Amerikan ftoi gjithashtu Jefferson Morley dhe James DiEugenio[2], të cilët të dy kanë shkruar libra duke argumentuar për komplotet pas atentatit. Morley është redaktor i blogut “JFK Facts” dhe nënkryetar i Fondacionit Mary Ferrell, një depo për dosjet që lidhen me atentatin. Ai e ka vlerësuar kongresmenen republikane Paulina Lunën si të hapur ndaj informacioneve të reja rreth vrasjes.

Lëshimi i muajit të kaluar i shumë dokumenteve sekrete dhe topsekrete të Presidentit Donald J. Trump 2.0, për vrasjen e Presidentit John F. Kennedy, zbuloi se “tre zyrtarë të lartë të CIA-s gënjejnë” hetuesit për ndërgjegjësimin e agjencisë për atentatorin Lee Harvey Oswald, sipas studiuesve të zellshëm, që kanë studiuar tragjedinë për dekada.

Kështu Jefferson Morley, një gazetar dhe autor i pavarur librash, Fondacioni i të cilit drejton bazën më të madhe të të dhënave në internet të të dhënave të JFK-së, u dëshmoi anëtarëve të Task Forcës së Mbikëqyrjes së Dhomës së Përfaqësuesve për Deklasifikimin e Sekreteve Federale se dosjet e bëra publike më 18 mars tregojnë se frikacakët “mashtruan Komisionin Warren”.

Midis dokumenteve ishin 9 (nëntë) Memorandume kritike për James Jesus Angleton, Shef për një kohë të gjatë i Departamentit të Kundërzbulimit të CIA-s, i cili ishte një nga treshja që errësoi me ndërgjegje veprimet e agjencisë si përpara Komisionit Presidencial të vitit 1964, ashtu edhe para hetuesve të Kongresit.

Morley, 66 vjeç, vuri në dukje se Angleton drejtonte një program të madh përgjimi postash nga një zyrë postare në New York dhe më pas gënjeu se kishte shënjestruar Oswald, si pjesë e programit, kur u mor në pyetje nga Komisioni i Përzgjedhur i Dhomës së Përfaqësuesve për Vrasjet e vitit 1978.

Letrat e Oswald u kapën në drejtimin e Angleton, duke filluar në nëntor 1959, javë pasi “vrasësi” i ardhshëm kishte dezertuar në Bashkimin Sovjetik.

Richard Helms, një zyrtar i lartë i CIA-s në kohën e vrasjes, i cili më vonë u bë Drejtor i Agjencisë, gënjeu gjithashtu Komisionin Warren kur dëshmoi në maj 1964 se agjencia kishte njohuri ndoshta minimale për Oswald përpara vrasjes, sipas Morley.

Morley vuri në dukje se CIA drejtonte një program të gjerë përgjimi postash nga një zyrë postare në New York, por gënjeu se kishte shënjestruar vrasësin e Kenedit, Lee Harvey Oswald, si pjesë e programit.[3]

Dhe George Joannides, një oficer i fshehtë i CIA-s me bazë në Maiami kur Presidenti John F. Kennedy u qëllua, i tha Komisionit të Përzgjedhur të Dhomës për Vrasjet, se ai nuk kishte njohuri për një program agjencie të koduar AMSPELL, i cili financonte një grup studentësh kubanë anti-Fidel Castro (diktator në Havanë), të cilët dolën publikisht pas vrasjes me pretendime që Lee Harvey Oswald qëlloi kundër JFK-së ose madje edhe kundër Presidentit të ndjerë JFK-së.

Memorandumet e reja, ishin “një nga zbulimet më domethënëse që doli”, për deklasifikimin e marsit të vitit 2025, sipas Morley, i cili shtoi se publikimet e mbetura veçanërisht dosjet e personelit të Joannides, i cili vdiq në 1990, mund të japin të dhëna të mëtejshme.

“Tre bën një model,” tha Morley, “një model i keqpërdorimit (dhe) i sjelljes së keqe institucionale.”[4]

“Modeli i ri i fakteve JFK çon në një përfundim të ri,” shtoi ai. “Helms, Angleton dhe Joannides ishin përgjegjës ose bashkëpunëtorë në vdekjen e JFK, qoftë nga neglizhenca kriminale ose nga veprimet e fshehta.”

Gerald Posner,[5] autor i librit më të shitur të vitit 1993 “Rasti i mbyllur: Lee Harvey Oswald dhe vrasja e JFK”, u pajtua me vlerësimin e tre zyrtarëve të CIA-s, por nuk u pajtua me përfundimin e Morley.

“Unë gjithmonë kam pretenduar se zyrtarët e lartë të CIA-s kanë gënjyer Komisionin Warren, si pjesë e një mbulimi të reputacionit të tij burokratik,” postoi Posner në X, përpara se të shtonte se provat e mbulimit të ndonjë roli në vdekjen e Kenedit nuk ishin aty.

Marrëdhëniet kryesore: Qeveria federale e SHBA-së, ka një histori të moskomunikimit me popullin amerikan

Anëtarët arritën në përfundimin se më shumë transparencë, në lidhje me dosjet e JFK-së, do të ndihmojë në rivendosjen e besimit në institucionet amerikane dhe do të ndihmojë në parandalimin e përsëritjes së një ngjarjeje të tillë.

Marrëdhëniet kryesore: Qeveria federale e SHBA-së, ka një histori të moskomunikimit me popullin amerikan, në lidhje me vrasjen e Presidentit John F. Kennedy, e cila ka mbjellë mosbesim në institucionet amerikane.

Përfaqësuesja Nancy Mace (R-S.C.), detajoi se si komuniteti i inteligjencës amerikane ka një model, për të mos qenë të sinqertë me popullin amerikan dhe si ndikon kjo në besimin në institucionet tona. Ajo vlerësoi Presidentin Trump, për angazhimin e administratës së tij ndaj transparencës.

Rep. Mace: “Populli amerikan meriton transparencë, jo vetëm në dosjet e JFK, MLK, listën Epstein, të gjitha gjërat (…) Unë i jam mirënjohës Presidentit Trump që e mbajti premtimin e tij për transparencë (…) Sunshine, fjalë për fjalë, është ilaçi më i mirë. Ata sapo kanë parë gjatë viteve të fundit, pavarësisht nga politika e tyre, ne pamë një letër nga ana e Bijve të inteligjencës. Ne e pamë kandidatin presidencial të spiunuar nga opozita politike. kohë.”

Rep. Eli Crane (R-Ariz.) e pyeti zotin Morley për informacionin më domethënës të lëshuar sipas urdhrit ekzekutiv të Presidentit Trump për të deklasifikuar dosjet e JFK.

Rep. Crane: “Cili është informacioni më interesant që gjetët në këtë publikim më të ri të dokumenteve mbi vrasjen e Presidentit Kennedy?”

Z. Morley: “Nëntë memorandumet rreth James Angleton që u deklasifikuan plotësisht më 18 mars janë koleksioni më i rëndësishëm që kam parë deri më tani. Ka shumë informacione që kanë dalë. Jim përmendi se memorandumi i Arthur Schlesinger që me të vërtetë shtron skenën për tjetërsimin midis Shtëpisë së Bardhë Kennedy dhe CIA-s që zgjati për pjesën tjetër të presidencës së Kennedy-t. dhe memorandumi i Schlesinger janë gjërat më të rëndësishme që kam parë deri tani.”

Rep. Brandon Gill (R-Texas), vuri në dukje se si mungesa e transparencës ka rezultuar në mosbesim në institucionet amerikane dhe vuri në dyshim nëse ne mund të marrim faktet e plota për vrasjen e Presidentit Kennedy.

Rep. Gill: “Sipas Pew Research, besimi në qeverinë federale ka rënë nga 74% në 1958 në 22% në 2025. Kjo është një trajektore që është krejtësisht e paqëndrueshme dhe në terma afatgjatë, e papajtueshme me vetëqeverisjen demokratike. Fatkeqësisht, shumë prej asaj rënieje të justifikuar 6 vjet më parë ndodhi ne ende nuk i kemi të gjitha faktet për atë që ndodhi atë ditë.”

Z. Morley: “Ne kemi një qëndrim të ri nga ana e qeverisë. Kemi urdhrin ekzekutiv të Presidentit Trump, i cili forcon mandatet ekzistuese të Aktit të Regjistrimeve JFK. Kështu që unë mendoj se nëse Task Forca dhe publiku dhe Kongresi ushtronin presion dhe kërkojnë këtë material, ne mund ta marrim atë dhe mund të arrijmë një sqarim vendimtar për shkaqet e vrasjes së Presidentit Kennedy.”

Tre agjentet e CIA-s: Helms, Angleton dhe Joannides ishin përgjegjës e bashkëpunëtorë në vdekjen e JFK-së

Modeli i ri i fakteve të JFK-së, çon në një përfundim të ri: Helms, Angleton dhe Joannides ishin përgjegjës ose bashkëpunëtorë në vdekjen e JFK-së, qoftë nga neglizhenca kriminale ose nga veprime të fshehta," tha Morley.

“I humbur në të gjitha këto është Oswald. Ata që besojnë në një komplot madhështor preferojnë të mos flasin shumë për të. Kjo për shkak se sa më shumë dihet për Oswald, aq më shumë ka gjasa të kuptojë se si atentati ishte për të thjesht një krim i mundësisë që ndodh një herë në jetë”, shtoi Posner.

Në seancën dëgjimore të grupit punues të Dhomës së Përfaqësuesve, u paraqit edhe regjisori i Hollivudit, Oliver Stone, autor i filmit të 1991 “JFK” dha opinione të reja rreth vrasjes, blerje të reja kulturore dhe çoi në miratimin e ligjit sipas të cilit Presidenti Trump urdhëroi hapjen e të gjitha të dhënave të mbetura në lidhje me vrasjen.

“Komisioni Warren i vitit 1964, siç doli, na solli në bazën e dytë me shumë të panjohura. Dhe gjithçka u çmend më shumë ... dhe ajo që ndodhi atë ditë të tmerrshme nuk ishte e kjartë, se kush dreqin e bëri këtë, vrau presidentin në mesditë (ditën për diell) në Dealey Plaza në Dallas,” tha Stone në fjalën e tij hyrëse.

“Le të rihetojmë gjurmët e gishtërinjve të inteligjencës në të gjithë Lee Harvey Oswald nga viti 1959 deri në 1960, vdekja e tij e dhunshme në 1963 dhe më e rëndësishmja, kjo CIA, gjurmët e baltës së së cilës janë në të gjithë ato.” shtoi Stone.

As Morley dhe as Stone nuk thanë se Lee Harvey Oswald ishte vrasësi

Dje në Kongresin Amerikan kur dëshmuan para anëtarëve të Task Forcës së Mbikëqyrjes së Dhomës së Përfaqësuesve për Deklasifikimin e Sekreteve Federale se dosjet e bëra publike, as Morley dhe as Stone nuk thanë se Oswald ishte vrasësi, ku i pari e quajti atë “një agjent ndikimi që u manipulua nga CIA” dhe i dyti duke treguar çështjet e supozuara të provave me plagën në kokë të Kenedit nga plumbi dhe pushkën që u gjet nga Depozita e Librave të Shkollës së Teksasit.

“Ka shqetësime dhe mospërputhje të sinqerta, në lidhje me shtyrjen e Komisionit Warren, përpara një narrative pa të gjitha faktet dhe sipas dëshmive të dëshmitarëve të ndryshëm, duke lënë anash provat,” shtoi Rep. Anna Paulina (R-Fla.), kryetare e Komisionit Task Forcës së Mbikëqyrjes së Dhomës së Përfaqësuesve për Deklasifikimin e Sekreteve Federale se dosjet e bëra publike.[6] [7]

Deklarata e Jefferson Morley për seancën dëgjimore, Task Forca e Dhomës së Përfaqësuesve për Deklasifikimin e Sekreteve Federale: Dosjet e JFK-së 1 Prill 2025

Faleminderit të gjithë anëtarëve të Task Forcës së Dhomës për deklasifikimin e dokumentëve të JFK.

Jam i nderuar të dëshmoj para jush.

Është një përgjegjësi solemne të raportosh mbi zbulimet e reja, që dalin nga dosjet më të reja të JFK.

Është një çështje e rëndë të pohohet se oficerët e CIA-s ishin bashkëpunëtorë në vdekjen e një presidenti të SHBA-së, kështu që unë dua që kontrolluesit e fakteve të dinë provat për pretendimet e mia.

Unë flas me përfitimin e 30 viteve të raportimit mbi historinë e vrasjes së Kenedit.

Unë publikova historinë time të parë të JFK në Washington Post tridhjetë vjet më parë këtë javë.

Unë praktikova teknikat e provuara dhe të vërteta të Postës: Ndiqni paratë. Trokitni në dyer. Lexoni dokumentin. Merrni dy burime. Filloni me mbulimin. Punoni në rrugën tuaj drejt krimit.

Kur bëhej fjalë për JFK, nuk e nisa me një teori konspirative dhe nuk po kërkoja një armë për tymosje.

Fillova me një mendje të hapur. Po kërkoja një model faktesh. Ndërsa intervistoja, hulumtova dhe raportoja mbi historinë e JFK-së gjatë tre dekadave të ardhshme, vazhdimisht shmanga gjykimin se kush ishte përgjegjës për vdekjen e JFK.

Hulumtimi im nuk më dha një përgjigje përfundimtare. Ajo që pashë ishte një model fakti. Në pranverën e vitit 2023, CIA deklasifikoi plotësisht dosjen e saj të para-atentatit për Lee Harvey Oswald, atentatorin e akuzuar, i cili tha se ishte “i paturpshëm” për të tjerët që kryen krimin.

Unë kam një kopje të dosjes së plotë të CIA-s të Oswald-it para atentatit këtu dhe do ta dorëzoj për procesverbal.

Dosja e plotë e CIA-s për Oswald-in e para-atentatit ka 185 faqe. Në vjeshtën e vitit 1963, i gjithë ky informacion u mbajt në një vend: zyra e Shefit të Kundërzbulimit të CIA-s, James Angleton në Selinë e CIA-s në Langley, Virxhinia, jo pesë milje larg Shtëpisë së Bardhë Kennedy.

Për të qenë të sigurt, Dosja e Oswald e deklasifikuar plotësisht NUK është një armë duhanpirëse.

Kur ua tregova dosjen Oswald kolegëve gazetarë, gjykimi i të cilëve u besoj, ata ngritën supet.

Dosja Oswald, thanë ata, është vetëm dëshmi e CIA CYA, mbuloni paaftësinë e bythës tuaj. Dyshova për këtë, por nuk mund ta përgënjeshtroja përfundimisht.

Deri më 18 mars 2025, atëherë u bënë publike versionet plotësisht të deklasifikuara të nëntë dokumenteve të gjata sekrete rreth operacioneve të fshehta të Angleton, kurse dosjet e lashta të JFK-së u postuan në faqen e Arkivave Kombëtare.

Mendja ime filloi të ndryshonte ndërsa lexoja. Një memorandum i janarit 1958 i FBI-së raportoi se Byroja kishte “shpallur një operacion shumë sekret” të CIA-s.

Ishte një program masiv i përgjimit të postës i mbaruar nga një zyrë postare në New York, e cila hapi, lexoi dhe kopjoi postën e mijëra amerikanëve. Angleton e drejtoi atë për dy dekada. Siç raportoi Washington Post më 21 mars 2025, memo tregon se Angleton pranoi në FBI programi i tij i përgjimit të postës ishte një nga “operacionet më të mëdha dhe më secrete” të Agjencisë, që kushtonte 1 milion dollarë (rreth 11 milion dollarë në dollarët e sotëm) dhe përfshinte disa qindra njerëz.

Në gjuhën moralisht neutrale të agjencisë, ky spiun i paligjshëm (i cili nuk ishte miratuar nga Kongresi, Gjykatat apo Presidenti) njihej si “mbulim me postë”.

Drejtori i programit të mbulimit të postës, ishte një oficer operacionesh shumëgjuhësh i quajtur Ruben Efron. Një tjetër dokument i sapodeklasifikuar, tregoi se Angleton gënjeu nën betim për atë që dinte për mbikëqyrjen e postës së Oswald. Ai po i përgjigjej pyetjeve të zjarrit të shpejtë nga Michael Goldsmith, këshilltar për HSCA.

Angleton gënjeu duke u përgjigjur, sepse përgjigjet e tij për pyetjen e dytë dhe të tretë ishin të vërteta. Memorandumet e sapodeklasifikuara tregojnë se

1) krijoi programin “mbulimi i postës”.

2) ai e drejtoi atë nga viti 1953 e tutje.

3) ai punësoi Reuben Efron për punën e zëvendësdrejtorit të projektit.

4) ai urdhëroi mbikëqyrjen me postë të Oswaldit në nëntor 1959.

5) Në korrik 1962, Efron raportoi te eprorët e tij për korrespondencën e fundit të Oswaldit.

Kombinimi i dokumenteve të sapodeklasifikuara e bën përfundimin të pashmangshëm: Angleton gënjeu nën betim, për mbulimin me postë të Oswald-it.

Kjo ishte pika kthese për mua

Transkripti, të cilin CIA e fshehu nga publiku për 47 vjet, konfirmoi se Angleton është oficeri i tretë i lartë i CIA-s, që dihet se ka gënjyer nën betim për atë që ata dinin për atentatorin e supozuar Oswald përpara se JFK të vritej.

Tre oficerë të lartë të CIA-s gënjyen nën betim, për vrasjen e JFK. I pari ishte zëvendësdrejtori Richard Helms. Ai gënjeu Komisionin Warren në maj 1964 kur tha, nën betim, CIA kishte cituar vetëm njohuri “minimale” të pacituara për Oswald, përpara se JFK të vritej.

Helms po dëshmonte me dyer të mbyllura për mikun e tij të mirë dhe ish-shefin Allen Dulles, një anëtar i Komisionit Warren. Shefi i tij aktual, drejtori i CIA-s, John McCone, ishte gjithashtu pjesë e bisedës.

Dulles: Duke parë prapa tani që keni të dhënat e plota, a mendoni se keni marrë nga Departamenti i Shtetit informacion adekuat në atë kohë që ata ishin në dijeni të dezertimit të Oswald dhe aktiviteteve të mëvonshme në Bashkimin Sovjetik, a keni marrë në atë kohë informacion të plotë për ato tema të veçanta?

McCone: Epo, nuk jam i sigurt se kemi marrë informacion të plotë zoti Dulles. Fakti është se ne kishim shumë pak informacion në dosjet tona.

Helms: Ndoshta ishte minimale.

Të dhënat tani tregojnë se FBI-ja i kishte dërguar CIA-s 12 raporte për Oswald-in midis viteve 1960 dhe 1963, dy prej të cilave u ulën në tryezën e Angleton-it në mes të nëntorit 1963.

Ndihmësja e Angletonit, Jane Roman, inicioi fletëkalimet e rrugës më 14 dhe 15 nëntor 1963, duke i dërguar raportet kundërtelefonit të Angleton-it. Shih faqet 254 dhe 275 të DOSJEVE OSWALD për inicialet e Romanit (JAR) në fletët e rrugës së raporteve të FBI-së për Oswald.

Në atë kohë, Presidenti dhe Zonja e Parë zbarkuan në Love Field në Dallas më 22 nëntor, Angleton kishte një dosje prej 180 faqesh mbi njeriun që do të arrestohej për të vrarë JFK.

Helms e mashtroi kjartë Komisionin Warren. Njëqind e tetëdhjetë faqe informacioni nuk mund të përshkruhen me të vërtetë si “minimale”.

Mashtrimi i Helms bëri jehonë në Capitol Hill 15 vjet më vonë, kur Kongresi rihapi hetimin për JFK.

Në pranverën e vitit 1978, një oficer i fshehtë i karrierës u thirr nga pensioni, për të shërbyer si ndërlidhës në Komitetin e Përzgjedhur të Dhomës për Vrasjet (HSCA).

George Joannides u caktua për të ndihmuar hetuesit të kenë akses në të dhënat dhe personelin e CIA-s. Joannides e dinte temën në fjalë. Si shef i operacioneve të fshehta në stacionin e Agjencisë në Miami në vitin 1963, ai drejtoi një grup studentor kuban (i njohur me akronimin spanjoll DRE), që financohej nga CIA, nën një program veprimi të fshehtë të koduar të quajtur AMSPELL.

Agjentët e tij në New Orleans dhe Miami, u angazhuan në aksione politike, kundër aktivizmit pro-Castros të Oswald dhe gjeneruan propaganda, për të si para ashtu edhe pas vrasjes së Kenedit.

Në përgjigje të një kërkese të drejtpërdrejtë nga hetuesi i HSCA, Dan Hardway, Joannides mohoi të dinte se kush e drejtonte programin AMSPELL në 1963 kur, në fakt, ai vetë e kishte drejtuar atë.

Kur ky mashtrim u zbulua në vitin 2001, këshilltari kryesor i HSCA, G. Robert Blakey i tha serisë së PBS “Frontline”, se Joannides kishte penguar Kongresin, dhe kjo përbënte një krim. Nuk më thanë historia e Joannides me DRE, ishte një pikë qendrore e hetimit. Po ta dija se kush ishte, ai do të kishte qenë një dëshmitar, që do të merrej në pyetje nën betim nga stafi ose nga Komiteti. Ai kurrë nuk do të ishte i pranueshëm si një pikë kontakti me ne, për të tërhequr dokumente.

Në fakt, tani kam mësuar, siç e shënova më lart, se Joannides ishte pika e kontaktit midis Agjencisë dhe DRE-së, gjatë periudhës kur Oswald ishte në kontakt me DRE-në.

Fakti që Agjencia do të vendoste një “dëshmitar material” si një “filter”, midis Komisionit dhe kërkimeve të tij për dokumente, ishte një shkelje e kjartë e të kuptuarit që Komiteti kishte me Agjencinë, se do të bashkëpunonte me hetimin.

Dhe tani kemi CIA, që fsheh se Angleton dëshmoi rrejshëm nën betim. Një deklaratë e rreme mund të jetë paaftësia. Një deklaratë e dytë e rreme, mund të interpretohet si CYA për të parën. Por tre deklarata të rreme nga oficerët e lartë të CIA-s për vrasësin e Kenedit? Tre bën një model, një model të keqpërdorimit të sjelljes së keqe institucionale.

Nëse tre oficerë policie gënjejnë, për të pandehurin në një rast vrasjeje, kush do ta quante atë provë shfajësuese?

Një mospërputhje e tillë, tregon njohuri fajtore dhe fajësi ligjore, individualisht dhe institucionalisht.

Modeli i ri i fakteve të JFK-së, çon në një përfundim të ri: Helms, Angleton dhe Joannides ishin përgjegjës ose bashkëpunëtorë në vdekjen e JFK-së, qoftë nga neglizhenca kriminale ose nga veprimet e fshehta.

Rekomandimet e mia për Task Forcën:

Siguroni dhe lëshoni dosjen e personelit të George Joannides dhe kërkoni nga drejtori i ri sot i CIA Ratcliffe të japë një deklaratë publike, duke iu përgjigjur pyetjes: Pse këta tre oficerë të lartë të CIA-s gënjejnë hetuesit e JFK-së?

Përgjigjet, do të ndihmojnë në përmbushjen e qëllimit të Task Forcës, për zbulimin “të plotë dhe të plotë” të JFK-së.[8] [9]

Faleminderit.