Bashkim Saliasi: Fshati im

Bashkim Saliasi

FSHATI IM

Ka vite që rrugicat në heshtje janë,

Nuk ndihen zërat e fëmijëve,

Shkollës muret e çatia i kanë rënë,

Mungon blegërima e bagëtive.

Ka vite që Dobrusha është thërrmuar,

Ujku hungëron, qeni nuk kuis,

Ara e livadhe në pyje janë shndërruar,

Fshati humbi bukurinë që kish.

Lagjet s’dallohen, shtëpitë kanë rënë,

Oxhaqet nuk nxjerrin tym e zë,

Po humbasin varret me ferra zënë,

Fshati në heshtje rri e flë.

Po zemra ime tek ti fluturon,

I përshëndet ato vende ku rri fëmijëria,

Kujtimi për ty shpesh më ngacmon,

S’më lënë të qetë mendimet e mia!

LAGJJA IME

Në lagjen time,

Dy fise jetuan,

Saliasi dhe Bejko,

Në harmoni kaluan.

S’kishim lidhje gjaku,

S’ishim nga një anë,

Gëzime e hidhërime,

Së bashku i ndamë.