Kalosh Çeliku: Sot nuk dua të flas jo me të djeshmen

SOT NUK DUA TË FLAS

    JO ME TË DJESHMEN

NGA KALOSH ÇELIKU

(Edhe Sot të “lumtur”

në Grazhd të Lopës)

I kuptoj lojërat politike. Gropat

Edhe, dhiaret malore. Pritat.

Lundrimet përrockave Katundit:

Luftë për pushtet. Dhe, pasuri

Në emër të Popullit Shqiptar.

Po, dot nuk i kuptoj duartrokitjet

Vallet me lodra. “Hapjen” e kufirit politik:

Shqiptaro-shqiptar, para kamerave televizive

Fotografive. Selfie me telefona celular?!

Politikanëve sotshëm. “Analistëve” politik.

Ende, si opionistë fetar – politik në debate

Këmbekrye pa kokë, edhe Sot në legen.

Kufinj politik, që nuk i patëm as në Turqi

E, as në Shtetin e Shokut Tito. Jugosllavi.

Ende turreni me të katra pas herdheve dashit

Ndoshta, matanë gardhit do t’i bien udhës.

Nateditë, para kamerave televizive

Debate koti me politikanë. “Analistë”.

“Hapni”, një kufi Shqiptaro- shqiptar.

Premtime: Gjuhë shqipe. Shkolla. Stadiume

E ne, me vite nuk kemi as shkolla Shqipe:

Libra. Lektyra shkollore. Revista për fëmijë.

I kuptoj Sot, lojërat politike për pushtet

Por, jo politikanët. Dhe, “Intelektualët”.

Aqmëpak, edhe “profesorët” Universitar:

Me tituj shkencor të blerë në “Qafë-Thanë”.

Përmëtepër, “analistët” politik në debate:

“Pa kufinj”. Shkup. Prishtinë. Dhe, Tiranë.

Nateditë, me tespi kuqezi, ilahi në xhami

Këmbetru, edhe Sot e kesaj dite  në legen.

Partizanët e tyre partiak, në xhami. Trusakatë

Edhe Sot, dehen me çaj rusi në grazhd.

Popull i “lumtur” me këngë e valle. Daulle

Që, Sot i gëzohet “hapjes” të një kufiri politik.

Dhe: Jo, fshrijes kufinjëve shqiptaro-shqiptar...

(I çmendur isha asaj kohe

mes poezive dhe librave)

Ehu, po plakem! Kthehem në fëmijëri

Rini. Katund. Shkup. Dhe, Prishtinë.

Vite, kur turresha pas poezive. Mikeve:

Tek, “Parku i Grave” e fshihja Veten

Netëve errëta, në Shkup mes dëllinjave.

Herët, kthehesha në banesë. Boshnjakja

Përgjushmëm ma hapte derën e madhe:

O, rrugaç! Po, erdhe nesër kaq vonë

Dije, nuk ta hap më derën. Rri, akull

Jashtë, në shi e borë. Prite, Pranverën!

Unë, të nesërmen: Përsëri ia prishja gjumin

Çmendeshte. Thashë: Nuk ta hapë më derën!

Megjithatë, ma hapte krah më krah rrugaçit.

Nuk më priste shtrati Saj. Gjumi. Ëndërrat

Po, Përqafimet e Vajzës Saj azgane. Poezitë

Fletorja në xhep. Librat, në shkollë. Pranvera...

(Dëllinjat e dikurshme

te “Parku Grave”)

Edhe Sot, plak me mjekër. I çmendur

Unë, pi birrë të zeë te “Parku i Grave”.

Përkarshi, i kam dëllinjat e asaj kohe

Përçudi! Sot, janë rritur. Janë bërë pisha.

E pyes, Veten: Sa të bukura ishin atëherë

Sot, sa të shëmtuara! Plaka. Degëthara.

Nuk më fshehin dot nga Rrufjani. Gojëligat

Gjithë këtë burrë, Poet. Sot, Plak me mjekër.

Jo, nuk më fshehin nga Rrufjani. Gojëligat

Edhe, Sot e kësaj dite te “Parku i Grave”...

(Rrugaçe me Dy shtamba verë

Sot më gjen në Bibliotekë)

Ti vazhdon jetën rrugëve Qytetit. Nën Rrap

Edhe, nëpër botë ta gjesh Princin Tënd.

Mos e kërko kot! Sot, ka dalë në Mal

Vargjet i veshi përqafe. Poet, Gjeneral.

Jo! Mëkot, e kërkon nën hije. Dhe, Rrap

Kokë më kokë, Sot me Dy shtamba verë.

Dje, ishte Princ. Sot, Mbret. Gjeneral.

Asajkohe, rrokulliste Ibrikë me raki rrushi

Mike, në Vendlindje. Shkup. E, Prishtinë.

Dhe, Sot: E gjen me siguri, në Bibliotekë...

(Ti nuk qaje mes maleve

po villje nga inati)

Ti, pasmesnate nuk qaje asaj kohe

Edhe, kur Unë ikja maleve Dibrës:

Çmendeshe. Villje zorrët nga inati.

Përpak, desh të lash pasmesnate

Grykës Radikës. Maleve Dibrës.

Herët, ende pa zbardhë Agimi

E pushtuam Shkupin, në gjumë.

Dhe, e lamë inatin. E lamë Dibrën...

(Zjarrin që Ti e ndeze në Dibër

nuk i dha flakë as Prometheu)

Pamarrë parasysh, a jemi në Kërçovë

Strugë. Dibër.Shkup. Prishtinë. Tiranë.

E përcollëm Natën. E pritëm Agimin

Ne ishim në Shtëpi. Ende, në Atdhe.

Jo, për Besë! Ende, si Familje kaçakësh

Nuk e kemi mendjen të ikim në Turqi!

Endacakë: Te plepat. “Parku i Grave”

Ose, Grykës Radikës. Dimër e Verë.

Ne, jemi në Shtëpi. Ende, në Atdhe

Zjarrin, që e ndeze Ti dikur në Dibër:

Dëborës madhe. Akullit. Dhe, Acarit

Jo! Ende, nuk e ka ndez një Promethe...

(Hotel “Biseri” në Strugë

ende e ruan një varg)

Vite ka, që nuk shihemi më. As rrallë

Netët, ku i kaluam. Vërtetë, për mallë.

Valët e Liqenit, na suleshin me dallgë.

E, ne i prisnim me Dy shtamba verë

Verandë. Mëkot, suleshin dritareve:

Tërboheshin. Ne, ishim vetë dallgë.

Sot, e shoh: Heronj kishim qenë në breg

E, Liqeni tërboheshte. Hyjë në Shpellë:

Jo, i thoshe Ti: Sonte, është i imi ky Poet!...

(Gratë e Mia besnike përfunduan

te Nëna Parti – në shtrat)

Fuqi, nëse ke Ti, o Poet endacak. Rrugaç

Gratë e Tua besnike, do i kishe në Shtëpi.

Dhe, do i rrokullisje Dy shtamba me verë

Edhe, Sotekësajdite. Po, Ti nuk je Krishti

As Muhamedi a.s. me shtatë gra në shtrat.

Fuqi, po të kishe Ti, o Poet endacak. Rrugaç

Gratë Tua besnike, nuk do t’i merrte Nëna Parti

Rrokullisë, nateditë posteve politike. Shtrat...

(Sot nuk dua të flas

Jo me të Djeshmen)

Sot, nuk dua të flas me të Djeshmen. Jo!

Inatë, do të çoj te “Parku i Grave”:

Dje, ku Unë e shkërdheva Xhadinë

Dhe, Sot bythekrye edhe të Djeshmen.

Jo! Sot, nuk dua të flas me të Djeshmen

Dje, Unë e kam shkërdhyer Xhadinë.

Dhe, Sot: Bythekrye, edhe të Djeshmen...