Afrim Caka?: Feja në duart e djallit

FEJA NË DUARTË E DJALLIT

Nga Afrim Caka?

Gjergj Kastrioti i thoshte popullit të vet:

“Kjo është një luftë e shenjtë për ta shpëtuar atdheun nga afrozaiatikët!”.

Një ditë e çmendur, vërtet si, kjo e sotmja, pam fytyrën e djallit me sy gogoli! Ramiqi dëshironë ekzekutimin e figurës së Skënderbeut. Njollosja e tij, kryer me shpatën e Ramiqit në Prishtinë më 2016, është një nga ngjarjet më të pazakonta e më të shëmtuara që meritijnë vëmendjen e brezave të sotëm dhe atyre të ardhshëm. Figura e një kryetrimi dhe ndër beteja të shumta nuk mund të harrohet, njolloset sa hap e mbyll sytë sipas Ramiqit të Erdoganit, por sepse ata që vdesin nga tehu i kordhës Ramiqjane mund të kishin çuar në botën tjetër edhe armitë e tij.

Lodërtija e madhe këtij gjakprishuri shqiptari binte pa pushim! Tani që mjekërzinjët ishin egërsuar, gjëmimi i saj i vetmuar kishte diçka më të rëndë dhe sipërane. Pas çdo gjëmimi Ramiqi villte helmë nga tërbimi dhe, duke goditur heroin tonë, pas disa goditjeve të “përpikta”, me shpresë priste se aty do të hapen çarje e poshtërime tjera antikombëtare. Ç’është kjo prishje, thash me vete. Ç’është kjo fikë, o Perëndi. Kjo është mënyra më e tmerrëshme e shpërlarjës së truve, të cilën e zotron në menyrë të përkryer islamizmi i Ramiqëve. Padyshim, djalli me emrin Fuad Ramiq, u ngrit me mjaft tërbim kundër Skënderbeut, mirpo krijohet përshtypja se në mënyrë më të ashpër ai doli kundër edhe krishtërimit?

Po na përcjellët një histori e vjetër. Unë do të doja t’i bëja një nder të tillë Ramiqit islamist dhe t’i kushtoj “atij vëmendje” të veçantë, por fatkeqësisht, ai nuk e meriton atë. Ky është faqja më e shëmtuar e fesë islame në tok dhe kjo për shumë arsye. Shkaku i parë:

“Ofendimi i figurave shqiptare dhe ndrrimi i kombit në atë arabe... Drejtësia heshtë?

Cili është ndryshimi ndërmjet Skënderbeut dhe Fuad Ramiqit!

Duhet ta dinë të gjtihë që dallimi është i madh, që të gjitha fetë janë vepër e Zotit. Por, prisni pak: meqë feja islame është hyjnore, mos duhet që ajo të mbizotrojë, përmes urrejtjes, çmendurive, dëbimeve, vrasjeve, toturave dhe falenderimeve të bëra Zotit për këto vrasje me këputje kokash? Sa hyjnore të jetë feja islame, aq më pak i takon njeriut si Fuad Ramiqit që ta kontrollojë.

Nëse fenë e ka shpallur Përendia, ai do ta ruajë pa ndihmen dhe të zagarëve të tij. Ramiq, ju e dini që mostoleranca pjellë vetëm njerëz, monstra si ju, me dy fytyra e me dy surrate. Sa alternativë e kobëshme është kjo e juaja! Fundja, Ramiqi i Serbisë, do të donit ju të mbanit me xhelatë fenë e një Zoti, i cili ra në duartë e xhelatëve gjakprishur e trutharë dhe predikoi vetëm urrejtje e dhembshuri?

Një përulje e tillë fetare nëpër xhami e tija përmbledhet aq shumë herezi, saqë do të ktheheshin kohërat e inkoizicionit, këta fanatikë fetarë, me sa duket, do të ishin të parët që do të futeshin në zjarr. Një individ i tillë e humbet ndjenjën e realitetit dhe lë t’i shpëtojë nga pamja jetën reale të shqiptarëve, meqenëse ai është i zhytur vazhdimisht, për shembull, me lutje të veçanta ose me rite të tjera fetare. Me fjalë të tjera, Perëndia i dashur, thjesht nuk ka se çfarë të bëjë tjetër, por vetëm të merret me hallet e ofendimet e Ramiqit dhe mos ia ndaj sytë Ramiqëve.

Ma thuani ju: lexues të nderuar!

Është më të vërtetë i mundur një ditë takimi ndërmjet Skënderbeut dhe Ramiqit? Nëse po! Atëherë mesiguri do të mbetet pa gjuhë...

Pse këtij “lideri” radikal islam i lejojet të njollos figurat tona? Sy leshët islamë e shohin Skënderbeun si armikun e tyre të betuar. Pse? Sepse heronjtë tanë depërtojnë në të tiila thellësi, ku kurrë nuk mund të futën Ramiqët dhe banda e tij. Kjo është xhelozia nga ana e tij, ky është një problem i vërtetë. Por radikalët ekzistojnë, prandaj në sfondin e saj kjo mbetje turke duket i zbehtë. Ramiqët e Shefqetët i frikësohet shumë Emrit tw Skwnderbeut dhe kulturës shqiptare, sepse ajo shkon shumë më fellë, ajo e ndryshon Ramiqët e spiunët nga brenda, i transformon bazat qenies së tyre të brendëshme. Unë ndjej urrejtje për ta, por as dashuri ndaj tyre nuk ndiej. Nga pikpamja ime, këta janë krejtësisht absurdë, të pakuptimtë, të padobishëm për kulturën tonë, qesharak e sy lesh në jetën tonë dhe spiunë të Erdoganit. Thjesht u themë këtyre demonëve:

“Vafshit në djall!”

Ramiq, ju keni bërë shumë veprime të këqija e antikombëtare. Ju duhet të vuani shpirtërishtë sepse kjo është mënyra e vetme për të zgjidhur nyjën dhe të shlyeni mëkatet tuaja ndaj atdheut. Duhet ti paguani për të gjitha. Ti do të përgjigjesh për çdo veprim tëndin. Sepse cili tjetër do të paguante për ty?

O Ramiq e faqezi. Ti ke vrarë e vjellur në tërë jetën tënde ndaj figurave dhe kulturës shqiptare. Ti ke vrarë kulturën tonë, ti duhesh t’i paguashë të gjitha mëkatet ndaj saj. Dhe çfarë do të ndodhë më tej: mos duhet që ky ndëshkim i juaji të vazhdoj pafundësisht? Ky do të jetë edhe dënimi i juaj i përjetshëm?

Nëse Shqipëria etnike i dha botës aq njerëz gjeneralë, gjenialë dhe i ka të gjitha të dhënat mbi Skënderbeun. A e dinë, vallë, ky far Ramiq zagari turk se kryetrimi është heroi ynë dhe ky lindi në trojet shqiptare? Dhe se ekzistonte këtu prej shtatë qindë vitesh? Nëse Shqipëria mundi t’i japte botës një njeri të tillë si Gjergj Kastriotin, i cili i dha e krijoi edhe liri për gjithë Evropën. Cili komandantë në Perëndim apo në Lindje mund të barazohet për nga përmasa të një strategu me Skënderbeun. Asnjë sulltan e Erdogan turk nuk mund të krahasohen në asgjë me Gjergjin.

Liria e jonë e Dardanisë së brendëshme nuk lind duke ikur prej saj, por duke jetuar tërësisht me të; deri në atë pikë, që të mos ketë asnjë vend për Irfan Saliha, Shefqet Krasniqa, Enes Goga, Fuad Ramiqa, Naim Tërnava, hoxhë Mazllami, Sadullah Bajrama, Drilon Bytyça, Gëzim Këlmenda, Rexhep Memisha, Enes Goga si: ky kancer nuk do të ketë asnjë emer tjetër përveç emrit tradhti. Mbetet vetëm një dimesion dhe është e natyrëshme që të fillojjmë e ta pastrojmë Dardanin nga rrënjët e këqija dhe nga mbetjet turko-arabe, ta pastrojmë nga testamentet e vjetra.

Kjo duhet të jetë prioriteti i çdo shqiptari, kjo është përndritja jonë.