Kulturë
Poezi nga Tahir Bezhani
E marte, 19.11.2013, 08:22 PM
Tahir
Bezhani
NEVERITJE
Një trokitje
nate pa ndarë
Më nxjerr
rrugëve të përgjumura
Shëtis
boshësive pa cak
Pamje të mykura
Me zënë frymën
Zjarrmia
niset damarëve
Unë këpus
pullat e këmishës
Në heshtje
grimcoj thonjtë e dorës
Pa dashje
pështyjë
Djathtas
e majtas,
Plot
neveri,
Kaloj nga
rruga në rrugë
Kudo postier
të ngjeshur mureve
Ne vrapim
postesh...
Varfëria
prapë plagë e kohës
Heshtja
ilaç shërimi
I
shpirtit në vuajtje
Rrugëve
pa fund.
Gjakovë, 31.10.2013
DHIMBJA
NXERR LOTIN
Mos më qortoni
Kur shihni lotin që rrjedhë
Gjollës së
rrjepur
Malli e
dhimbja
Vallëzim
kohe
Flaka
nuk pyet
Gacat
mbuluar me hi
Zbrazë dufin
E viteve të shkuara
Malli
nxjerr lotin
Mos
gjykoni askënd
Peshën e
dhimbjes pa shijuar....
G j a k o v ë, Tetor 2013
LOTIM I DJEGUR
Kalova
korridoret e zbehta
Me qeshje
te mbytur shtrënguar
Takova
fytyrën në pasqyrë
Nuk e
njoha hijen time
Ndeshje në
prag terri
Flokë të shprishura
në gërhanë
Pata frikë
siluetës në dridhje
Eshtnaja buzëqeshte hijshëm
Nga
bukuri e dhimbjes
Djegur
hijeve mashtruese
E durimi
gërgëlatke gjymtyrëve
Sa ishte
lodhur dhimbja me mua
Durimi zgërdhihej
tinëz
Në pusin
e zi të natës
Si fëmijë
i gëzohesha ditës së re
Kishte
ikur një natë me protesta.....
Gjakove, 08.11.2013
NUK
DI PSE
Nuk e
di pse
Sa herë moti
dalldiset
Më tretet
gjumi
Kur
rrebeshet turren zemrës
Në lëmshin
e jetës mbështjellë
Sytë
Pa dashje
lotojnë
Përplasje
pa nda
As në tokë,
As në qiell
Sa herë qiellit
bubullin
Tmerr i
buzëqeshur
Fërkohet
trupit tim
As vet
nuk e dijë se pse
Me vijnë qeshje
të mbytura në vajë...
Gjakove, 20.10.2013