Pal Neçaj: Mërgimtari plak

MERGIMTARI PLAK

Nga Pal Neçaj

Ne moshe të thyer mergimi vet-tërbim,

Kush "rrezohet ne dardhe", ai beson,

Nuk din cilin të fajsoi per kete hutim,

Por zemra e shkrete i digjet e pervelon.

Si delet drejt gjolles s' kripes vrapuan,

Ashtu kthyen shpinen nga Atdheu,

Kur u thye "rrethi" shteg, per t'u larguar,

Tera- moshat kjo mani i mertheu.

Keshtu, dhe pleqte, hutuar, ne agoni,

Ca pas femijeve e shume prej halli,

Kush siguroi "viza", disa me llotari,

Rrugeve të botes si "cjapi të kasapi"!

Jetes, plaku me veshtiresi i perballon,

Atij, dielli thuajse i ka perenduar,

Bene çdo lloj pune qe dikush ofron,

Vone eshte, zanat e gjuhe me mesuar

E del nga streha ku e solli fati,

I shkreti plak, i lodhur nga mundimi,

Duke iu dridhur kembet dhe shtati,

Ne syte e tij'  i lexohet pendimi.

Me djerse, me sakrifice, per t' mbijetuar,

Asaj pjese kohe qe i ka mbetur,

Si lypsar i mjere, n' azil mos me u shuar,

Sa deshiron, ne Atdhe të kishe vdekur!

Kthehet i kerrusur plaku, plot zemerim,

Pas disa dekadash, iku nga Atdheu,

Shpirti thote: mallkuar fjala "mergim"!

Si femija qan, kjo shprese e zhgenjeu?!

Ditet i kolon, dermuar shpirterisht,

Mendja ne vendin e tij, gjithnje i qendron

Rrugezgjidhje tjeter nuk gjeti, mjerisht'

Vdekjen pret, pa ditur varrin, ku pushon.

-------------------

(Nga libri me poezi “Enderren e lashë atje”)

-Zeqir Lushaj e Pal Neçaj, në Manhatan, NY, USA, 10 Qershor 2013- (Foto: Sokol Neçaj)