Alma Begaj: “Farfurima e shpirtit” (IV)

Alma Begaj

 

Shkëputur nga cikli me poezi “Farfurima e shpirtit” IV

 

DËSHIRA

E ëmbla dëshirë,
të thith nga shumë larg.
Përkëdhele mendjen time.
Prekja jote,
një pasqyrim në sytë e zemrës.
Një tërmet,
i diellit brenda në një puthje ..
Dëshirë e vjedhur..

VALË ADRIATIKU

 

Në bregdet,

eci sa, vetë këmbët të ndalen.
Uji që vjen,

uji që shkon…
Vështrimin largoj në horizont
në kërkim të asgjëje…

Dallga,

sërisht vjen e shkon lehtë
Linjë e qetë,

pa fund…

Ngadalë rrezja e diellit

tretet në det
dhe vala që vjen,

puthet me valën që shkon…

 

 

KONFLIKTI, INDIVID-TRU-ZEMËR

 

Besoj dhe kontrolloj çdo gjë
Çdo pjesëz,

tingull që del nga goja,
truri e mendon..
Gjithçka që shkruajnë gishtat
ata,

unë vetë i komandoj..
Edhe pse jo të njëjtën gjë
ndjen zemra
e, zemra nuk shkruan dot..
Ajo di të flasë me tik-take

flet…përpëlitet…
ndjen vetëm një ritëm ndryshe dhe aq.
Ndoshta,

tani po bëjnë revolucion
arteriet e gjakut.

 

Ndoshta,

njëra prej tyre

kërkon të ushqejë trurin.
Të thotë atë që ajo ndjen.

Por jo..
Truri është më i zgjuar

dhe vendos…!

E MARTA E TRETË..

Në kulmet e bakërrta
mbi detin e vlagët
në kornizën nën qiell,
shpendët rrinë të fshehura…

Nata është kthyer
freskët në ket’ fillim mbrëmje, ftohtë…
e, në dritaren e syrit, larg në horizont,
shoh puhizën e bardhë të mjegullës që bie;

Ja…
mbulon ditën që shkoi
me një shtresë të hollë, mbyll dhe nis
një ditë të re
në pikën zero, Agimi filloi….!

MENDIME BLU

 

…Mendimet gjarpërojnë, 
fluturojnë me krahë të artë 
nëpër qiellin pakufi,
në kërkim të një bluje

për sytë e panjohur… 

NESËR

Nesër,
Rrobat pranverore vish,
vendos aromën e luleve mbi supe,
rinohu me Dashuri!
Vrapo të kapësh castin!
Harro vitet që ikën!
Lumturohu për atë që do të vijë…!

DIELL

 

Natën vonë. Heshtja bie…
Një zë i dashur
Kur vjen agimi buzëqesh
me farfuritje rrezesh rreth meje.
Diell,
i vërtetë është emri i tij.
Në hapësirën për të,
Qielli Blu,
masën e tij përgjithmonë
do të hapë.
E tani, Dashuria për jetë
me ritme të lirshme

në zemrën time thotë
Zgjohu!
Ditë e re plot diell
Për ty sapo filloi!
Përfundoi me kaq,
Errësira,
Heshtja..!

 

I LOVE YOU

 

Ritmi i kitarrës akustike

Dhe rrezja e diellit,

Mbi poret e lëkurës tonë

Ndërthureshin bukur

Nën melodinë blu…

 

Shkojmë të vallëzojmë

Me ritmin e fjalës

Të Dua,

Shqisat krejt, në një drejtim

Rrugën kanë nisur?

 

Me verën e kuqe

Në kupë të shenjtë

Buzët lagen

Për të mos u tharë…

 

Alkimia jonë me krahët e ëngjëllit

Fluturimin për në qiellin e shtatë nisi.

Të dua, të dua, të dua

Fjalë e vetme që del nga shpirti.

PAK PUSHIM

 

Jam në ishullin e mendimeve

Të pushoj pak

Duke rimarrë forcat

Për të vazhduar më tej

Me energji të reja positive.

 

Shpesh, pulëbardhat

Më vizitojnë,

Më flladisin me krahët e tyre

Të më zgjojnë nga gjumi.

 

Gjaku im,

Ka akoma nevojë

Të kryejë procesin e hollimit,

Për të filluar hapin dimëror nëpër damarë

Për të pranuar aromën e limonit.

 

Ndaj, në ishullin tim të mendimit

Pushoj,

Më e fortë të di ku të shkoj.

MË THUAJ KU JE?

 

Më thuaj ku je?

Nuk mundem më të ndjej

Qetësia prish gërshetin e mendimit

E unë kam frikë si kurrë më parë…

 

Frikë mos të humbas?

Apo të kam humbur…

 

Më thuaj ku je?

Të të ndjej si më parë,

Eja në ëndrrat e mia

E, gjumin ma prish!

SYTË E TU JANË BLU

 

Lexoj këto rreshta

të shkruara

me ngyrën e syve të tu.

 

Brenda më depërton

vështrimi ledhatues i tyre.

Fjalët, nuk kanë tinguj

pa zë flasin sytë  e tu

deri në fund…

JAM MENDIMI YT..

 

Jam mendimi yt i natës
që ty të mbështjell rrëzë hijes,

Janë mjaft të lidhur shpirtrat tanë
të dy, përnjëherësh një ëndërr shohin.

 

Hyjnë në shpella të lehta,

Të dy ëmbëlsohen

e,  helmohen vërtetë

kur janë larg.

Je mendimi im i natës

kur butësisht më prek

gjuha jote e lagësht

gojë si një det.

 

Të mrekullueshme janë duart,

lindur veç për ledhatim

a për një dedikim. 

QYTETI IM I VJETËR DHE I RI (Durrësit)

 

 

Qyteti,

me këmbët e krahët e tij

në det ..

Ku barkun dhe zemrën,

ka plot me këngë e histori,

krenar që rrethon blunë e ujit

me qiejt e purpurtë në muzg..

Ky, është subjekt i qytetit tim

qyteti, që prekin këmbët e mia

që krahët e mi flladiten prej tij,

çdo ditë, pa fund…

 

 

Mëndafsh të ndritshëm

vesh në mbrëmje,

të rinj dhe të vjetër

Shëtitoren Taulantia

përshëndesin,

dhe Hëna vjeshtore

i buzëqesh,

kur me valën e purpurt

xhelozon në mbrëmje,

e, këngën e qetë a të egër

nuk e ndal asnjëherë..

 

Ti,

qyteti im,

ti,

që bëhesh gjithnjë e më i bukur,

ndrit natën me vlerën nominale

të një ylli.

 

Them për ju,

që jeni larg këtij qyteti

t’ja keni lakminë

Se është krenari të jesh pjesë e tij!

JE DRITA NË ERRËSIRË

 

Nëse je Drita në errësirë,

E, konturi është i zbrazët

Më ndërpritet drejtimi

Dhe unë, anija e mbytyr, 

Verbuar nga fari,

Nuk dal dot në breg..

E pazonja të të ndjek,

E pazonja të gjej spirancën e ngecur diku,

Fort mbaj timonin, 

Shpresën, 

Polumbari do të më gjejë..!?

ESENCË

 

Më pëlqen kjo lojë..

Duart e tua,

duart e mia,

që, përveç se ledhatojnë,

prekin, ndërthuren..

 

Gishtat që futen ndër flokë,

kapërdridhen duke kërkuar falje…

Ndjejmë flakërimin e tyre

e, ndizen buzët për puthje..

dhe këto puthje,

e ç’të them për këto puthje?

 

Më pëlqen kur më qesh

me sytë e çiltër

që zbresin me shkëlqim,

e, rrotullohen ngadalë duke zbritur,

e, komunikojnë me buzët rrëshqitshëm..

 

Fuqishëm,

prekemi pa fjalë

me esencën e kësaj arome

që nuk ikën prej hundës sonë..

MË MUNGON

Më shikon pothuaj,
por, nuk të shoh ty!
Ujis lulet,
por, nuk të shoh ty!
Shikoj TV,
por, nuk të shoh ty!

Është,  koleksion herbar

nga e kundërta!

SA SHUMË TË DONTE

 

 

Ai të donte
moj e marrë.

Ai të adhuronte
moj e pavlerë.

Ti e vrave
se je e pamëshirshme..!

 

Ai të kerkonte
e, nuk të gjeti kurrë..

 

Ai të donte
dhe ti e theve
se je një idiote
ndaj dhe e humbe…!

 

Tani,
vetëm jeto
brenda  vetmisë tënde

të mjerë..!

PARALELE

 

Momentet që kalojmë bashkë

jetë në paralele janë,

apo,

janë një diagonale

që tërheqin vujatjet tona?!

 

Larg,

vetmi jetojmë të dy..

 

Spontanisht gozhduar

në forma gjeometrike,

lëvizim,

ecim,

në dy rrugë paralele

por bashkë..!

A do mundemi vallë

të puqemi?

AROMË NATYRE

 

 

Ritëm  lëkundës, 
lisharës me degë hardhie, 
kopësht plot ngjyra

para kësaj shtëpie.

Puthjen ja fala,
aromës së lules,
përkëdheljet e ëmbla

në fletëza trëndafilash.

Thellë frymë marr, 
me forcë thërras, 
plot lëng të ëmbël

nga luleshtrydhja marr,

kënaqësi që m’i fal vetëm ti natyrë…!

VJESHTË

 

Gjethja e fundit ra
në agimin e Dimrit të bardhë,
dhe qëndisi rrugën,
me ngjyrë vjeshte..

Kjo vjeshtë e gjatë,
durim pati shumë,
Verës ditët ja mori
dhe Dimrit po ashtu..

Shtegtari, krahët më ktheu
e, fluturimin mori,
cicërimën, më la në kujtesë
rrugën e diellit ndoqi..

KOKTEIL

 

Ku të kam parë?
Hije a engjëll je?!
Ti flet-unë qesh,
të prek;
e, ti hyn si shigjetë.

Zoti të ka dërguar,
që mendjen të më prishësh?

Oh! Sigurisht je një engjëll..
Përzierje e mrekullueshme
me puthje, zjarre, lëngje…
Je kokteil dashurie.

Zoti tek unë të solli,
që të më mbushësh krejt,
edhe pse sajesë perëndie je..!

NOSTALGJI

 

Nga një pllakë gramafoni,
një këngë e harruar më rikthehet..
Pllakë e gërvishur, përbrenda më gërvish
kujtime të shkapërderdhura
nga albumi i pluhurosur më shfaqen.

Muzika,
sfond i bukur për atë që shihja,
dhoma, nostalgji kishte veshur,
… dhe zëri yt
më troket ëmbël
në portat e shpirtit.

SHPORTË ME LULESHTRYDHE

Një shportë më mbushe plot,
por, ti,
nuk di ç’më duhet mua,
më thuaj,
a ka luleshtrydhe në tokë,
si dy buzët e tua?