Poezi nga Neki Lulaj

Neki LULAJ

 

 

TË PAVDEKSHMIT

(Kushtuar Ardian Krasniqit)

 

Mbi  fytyrën e fatosit

Ende pa kaluar

Brisku i rrojës

Së parë

Kishte futur rrënjë

Liria

Nga ninullat e djepit

Që e përkundi

Nanëlokja

Me duar të arta

E zerinë pushkë e zjarr.

 

Ata e derdhën mllefin

Me plumba robërie

Juda gjakatar

Meduzat

Engjëjt e qiellit

Lindën zogun lajmëtar

Lëkundej si Oqea dallgësh

Cynam

Lirie.

 

Si dhëmballë ugurëzeze

Që e ka harruar vdekja

Përmbytej robëria

Me ndryshk e vaj

Me bisht nën shalë

Nga tojet Ilire

iknin.....,.

 

Skëterrë përjetësie

Greminë për barbarë..

Troket në  zemrat tona

Çasti ...,

Pa u ndalë

Vdekja ishte kushtrim

Himn lajmëtar

Zgjohu Kosovë

E Kastriotit ilirian

Shpatën për luftim

Përkrenaren mburojë

Kalin për fluturim

Betejë mbi tiran.

 

Ne jemi meduza

Vlonjate

Që nuk kemi hekamë

Djegim shpirtin

Në furrë gelqereje

Jemi Koronë

Krater në vullkan.

 

 

KURRË

 

Atje, kurrë

Nuk digjet fjala

Nuk thehet Besa

Nuk vyshket pema

Bilbil mbi degë

Çerdhen e ndërton

Me tjegulla Elbasani

E murmurimë  Sharri

Çatinë e mbulon.

 

Skilja ruan shtegun

Me drapër në dorë

Dielli sytë ia vërbon

Lakuriqet fluturojnë

Mbi çarçafin

E zi

Lugetërit mahniten

Hutat hapin gojën

Presin në pabesi…

 

 

Krushqve

 

Koha i tha

Dy zanore shtese

Jeni më të fortë

Brez pas brezi

Që nga Pirroja

E Gjergji

E deri të Ibrahimi

Një trup

Me shtatë zemra

E dy krena:

Toskë e gegë

Mençuri e trimëri

Burrëri e besnikëri.

 

 

DIKUR

 

Me duar

Të plasaritura

E thyem shkëmbin

Për t’i gdhendur

Gurët për murim.

 

Ate kohë

E puthëm Drinin

Në dy cepa

Nën harqet e urës

Shpirtin e Teutës

E flijuam për përjetësi.

 

Lulja e shpoi gurin

Saxifraga

I hodhi rrënjët

Deri në zemër të dheut

U puthën dy brigje

Anembanë me gjelbrim…

 

 

MALLI

 

Malli më djeg

Shpirtin

Si dimri mbi

Saharë –shkrtetirë

Si eshka mbi unurë

Si rrëshira që pikë

Mbi shkëmbin e Durimit

Me përmallim.

 

Ne me gurët e strrallit

Dje zumë

Shumë miq

Tejmatanë

Me ta ndërtuam

Urën mbi Oqeanë

Shkëmb graniti

 

E Bogdani iku

Pa fjalë

Së bashku

Me xixa Stralli

Me shallin Dardan

Trashëgim

Nga i pari i Botës.

 

 

MEDIKAMENT

 

Sonte ka të ftohtë

Edhe nata

Ka ethe

Temperaturë ka

Edhe ora ime

Sonte kërkon

Ilaçin e shpirtit

Për shërim

Adrenalinen..,.

 

Mbi kokë sonte

Më rrinë kupolat

E frymëmarrjes

Së shpresës

E lumi kaptisë

Avullon

Drejt gjithësisë

Me shungullimë.

 

Kush e mbështolli

Sonte

Natën me mjegull

Nuk dua të rri këtu

Dua ta shof zogun

Dhe çatinë…

 

 

TOKË E ÇARË

 

Qelbet uji i kënetave

Thatësirë

Dirgjet aromë e keqe

Po i nxjerin përjashta

Vitet e mprapshta

Rrokullimë.

 

Shavarët flasin

Nga toka e çarë

Bretkosat kërkojnë

Ndihmë

E gjallesat viktimë

Thatësia e viteve

Të marra

Nga brendia

Nxjerr helm zemre

Mugëtirë.

 

Toka e çarë e Kosovës

U pëngjet hartave

Te hileqarëve

Ata që varrin

Me gërrsherë

E ndanë

Përgjysmë

Diellin

Kurrë mos e pafshin

As Dritën e Dardanisë!