Poezi nga Besar Shkëmbi

UNE DHE FSHATI IM

Edhe pse shume large gjithemone te mbaje ne gji

cdo bremje ulemi kembekryq si babai me t´birin e tij

Per balle kulles se Haxhi Zekes qe e ke per lavdi

brenda neve vullkan fjalesh,ndjenjash,dashuri e krenari

perzier me muziken e valeve te Lumbardhit qe te shkon per bri

dhe per cdo mengjes lajme syte me ujin e tij

i lumi une i lumi qe t´kam e krenohem me ty.

Sa shume ke ndryshuar qysh se jemi ndare

Pleqte edhe plakat qe vicen e shkuan ne boten tjeter

ne mendje me vijne si relikt i vjeter

me dhembje te zemres e me lot i kam qare

e nga dhembja per ta akoma mbaje zi

per cdo nate te madhe per ta ndeze qirinje

e ne anen tjeter lumturohem mu sikur femije

kur ne vend te tyre vijne te tjeret perseri

qe si njoh akoma por qe do te njihem

kur t´thehem tek ti perseri

Dhe por sa te kthehem kembeve do t´u hipe

rrugicavet tua dua te shetitite

por se pari para permendores dua qe te ndalem

fqinit tim,te maadhit tahir Lushit,dua qe ti falem

dhe nje kurore me mbishkrimin te falem o hero

k´si trimash si ti fshati ka pasur e do t´kete cdo kohe

me emrin tend o trim mburremi cdo fshatare

dhe jo vetem ne por kahdo ka shqiptare

Pastaj do t´vazhdoj mes per mes teje te vije

ne krojin e etheve uje te ftohte te pije

te kenaqem me bukurine e bashkefashatereve

me shatben e ujit ne dore permbi koke tepsiite plot me fli

ne sofrabez dua te ha dreke vec nje krah ta shti

me argatet dua kosin e trazuar me ujin e ftohte ta pije

dua ta shuaj flaken e etjes qe me djeg per ty

Por nese nuk arriij gjalle por mbyll ne kerr te zi

jam keq me shendet e cdo cast vdekja mund te vije

amanet u le bashkefshatereve te mi

kufomen le t´ma vejne mu ne mes te fshatit

aty le te vijne te gjithe, plak edhe i ri

edhe i vdekur dua ta shuaj flaken e mallit

qe tere kohen e kam mbajtur n´gji

dhe pastaj kra Tahirit dua n´dhe te hyj

kemi qene shoke te idelit pastaj edhe fqinje