Sabit Rrustemi: I heshtë dhe erërat

Sabit RRUSTEMI

I HESHTË DHE ERËRAT

(Shkambi i Kavajës në katër pamje)

I..

Sa dallga u përplas

Mbi tëndin gjoks

E u kthye mbrapshtë

Heshtur e pa lavd

Shkamb mbete

Përballë këtij deti të pa anë

I patrembur me krejt këto gjamë

Nuk qave kurrë

As lot derdhe

Qau ky përbindësh i zi

Që nuk arriti në tënden lartësi

Në shenjë mllefi

Përnatë ta grabit hënën

E ta çmend

Nëpër të errtën thellësi

Ditën ta mbështjell

Ta hudhë

Në kaltërsi

Ti

Rri e pret bri rruge

Kohërave që ikin varg

Nuk trembesh

Anise pritja

Përditë të gërryen ngapak

Atë sykaltëroshe

Me flokë prej uji

Tek zbret si puhizë

Fytyrës sate të gurtë

Pret

II.

Pëballë Shkambit që s’thyhet

Deti zhgrehet në vaj

Ditenatë e mësynë

Vetëm faqet ia shpërlanë

Ai kokën s’e qanë

I heshtë dhe erërat

Një mal vitesh

Shkamb e breg

As pritja bri udhe

Nuk e djeg

Pret aty pret

Me pritje pritjen vret

 III.

Deti nuk u e përpiu dot Majën tënde

Atë plis prej guri

As bubullimat nuk të trandën

Ajo Faqe jotja

U gurëzua në pritje

Male e male valësh

Nuk t'i lanë e sh'planë ato dhimbje

Vetëm pritja

Gjurmë të çarash 

Të la 

Dashuria që nuk e shijove

Dhe,

Ti pret pret pret

IV.

Një diell pogaqeje 

Për çdo mbrëmje

Lëshohet ngadalë e fshihet

Në këtë fushë të kaltërt

E pambarim

Është faqja jote,

Apo loti që më kërkon

Nga zanafilla e këndej

Mjeshtrinë e Pritjes ushtroj

Deri tek një Ditë e re

Një tjetër fushë të kaltërt

E të pafundtë

Krijova sipri për sytë e Tu

Universi im i ri

Përmes dritës sate shëndris

E nisem kah Ti

Tek ai sy grishës

Tek i ëmbli gji

Ta shamngë atë lot

T’ mos pikojë mbi mua

(28 gusht 2010 - 26 janar 2011)