Sabit Rrustemi: I heshtë dhe erërat

Sabit RRUSTEMI

 

I HESHTË DHE ERËRAT

(Shkambi i Kavajës në katër pamje)

 

 

I..

Sa dallga u përplas

Mbi tëndin gjoks

E u kthye mbrapshtë

Heshtur e pa lavd

 

Shkamb mbete

Përballë këtij deti të pa anë

I patrembur me krejt këto gjamë

 

Nuk qave kurrë

As lot derdhe

 

Qau ky përbindësh i zi

Që nuk arriti në tënden lartësi

 

Në shenjë mllefi

Përnatë ta grabit hënën

E ta çmend

Nëpër të errtën thellësi

 

Ditën ta mbështjell

Ta hudhë

Në kaltërsi

 

Ti

Rri e pret bri rruge

Kohërave që ikin varg

 

Nuk trembesh

Anise pritja

Përditë të gërryen ngapak

 

 

 

Atë sykaltëroshe

Me flokë prej uji

Tek zbret si puhizë

Fytyrës sate të gurtë

 

Pret

 

 

II.

Pëballë Shkambit që s’thyhet

Deti zhgrehet në vaj

 

Ditenatë e mësynë

Vetëm faqet ia shpërlanë

 

Ai kokën s’e qanë

I heshtë dhe erërat

 

Një mal vitesh

Shkamb e breg

 

As pritja bri udhe

Nuk e djeg

 

Pret aty pret

Me pritje pritjen vret

 

 

 III.

Deti nuk u e përpiu dot Majën tënde

Atë plis prej guri

 

As bubullimat nuk të trandën

 

Ajo Faqe jotja

U gurëzua në pritje

 

Male e male valësh

Nuk t'i lanë e sh'planë ato dhimbje

 

Vetëm pritja

Gjurmë të çarash 

Të la 

 

Dashuria që nuk e shijove

 

Dhe,

Ti pret pret pret

 

 

IV.

Një diell pogaqeje 

Për çdo mbrëmje

Lëshohet ngadalë e fshihet

Në këtë fushë të kaltërt

E pambarim

 

Është faqja jote,

Apo loti që më kërkon

 

Nga zanafilla e këndej

Mjeshtrinë e Pritjes ushtroj

Deri tek një Ditë e re

 

Një tjetër fushë të kaltërt

E të pafundtë

Krijova sipri për sytë e Tu

 

Universi im i ri

Përmes dritës sate shëndris

E nisem kah Ti

 

Tek ai sy grishës

Tek i ëmbli gji

 

Ta shamngë atë lot

T’ mos pikojë mbi mua

 

(28 gusht 2010 - 26 janar 2011)