Atdhe Geci: Sa bukur që sot s'është e diel

FJALA E POPULLIT NË SHESH

Shumë shpata perandorësh janë shembur mbi né

dhe shumë ëndrra njerëzish janë vrarë për atdhe

jemi nipash të pellazgo-ilirëve, fisesh të hershme

jemi pjesë e krijimit të qytetërimit të Evropës

jemi vendlindja e dy botëve të shenjta e himnore

Në vendlindjen tonë prej 54 shkronjash pellazge

rilindëm me 36 germa të Alfabetit të Manastirit

rilindëm përmes shkrimtarëve dhe luftëtarëve

derdhëm gjak që atdheun ta mbrojmë nga fqinjët

Kosovë Dardane, Atdhe i të gjitha luftërave tona

je i lashtë kur s´ kishim fqinj; serbë, grekë e turq

se kufijtë tanë shtriheshin përtej dardaneleve

O bijë pellazgësh dhe bijë të lashtë të Ilirisë antike

i gjithë mesdheu ishte toka jonë dhe vendi ynë

kaluar kemi nëpër dy vendlindje luftërash, nëpër

dy epoka të trishta! Por, fati s´ishte në anën tonë

kështu përjetuam dy fitore luftash të pakënaqura

Nga zotat e hershëm tek monarkët e sotëm, udha

ishte plotë mistere. Pyes, si i mbijetuam luftave,

mizorisë së Evropës dhe fqinjëve, po, Austria qé,

dhe Amerika, që na e dhanë dorën të mos shuhemi!...

Me 17 shkurt “trimat” e ngritën një tjetër flamur

jo atë të betejave, jo atë të rënëve dhe të busteve

ngritën një flamur të konsultuar dhe me pazare

se Dardania, tokën dhe qiellin e ka të natyrshëm!...

Në qytete dhe nëpër fshatra të dardanisë iliriane

liria vuri veten mbi plagët e popullit të pagjumë

duke mos patur frikën e arrestimeve e të burgjeve.

Një Dijemir duhet ta udhëheq kauzën e popullit!

Ilir, mbushur jemi me përmendore varresh të reja

dhe kemi me mija të rënë të harruar të hershëm

Ky libër i trashë me turq, serbë, grekë e malazez

I tëri është me plagë dhe me beteja të mbijetesës

Historisë né s´i thamë lamtumirë, nuk u ndamë

se historia jonë ende është gjallë dhe pellazgjike.

Historisë né s´i thamë lamtumirë, nuk  u ndamë

se historia jonë ende është gjallë  dhe pellazgjike.

Atdhe Geci – Poezi nga libri, "Dora e Atdheut".

SA BUKUR QË SOT S´ËSHTË E DJELË

Ky libër i mendjes, i syve e i duarve

është pasioni im për artin e poezinë

në kraharor i kam të gjitha muzat,

dashurinë për tokën dhe për atdheun

Sa bukur që sot s´është ditë e djelë

të vërtetat për shiun dhe bubullimat,

dhe farat me të cilat kohët ushqehen

nuk janë në vonesën e diellit tek retë.

Jetë, më jep dhe pak kohë të shkruaj

çastin kur unë u bërë pjesë e lumit që

rrjedhë, pjesë e kopshtit me fruta dhe

pjesë e maleve me këngë kreshnikësh.

Fjalët e këtij arti janë drita kozmike

ato s´humben as kur bien në duar të

erërava të çmendura dhe të stuhive,

në libër e ndiej trokitjen e hapjes së

qiejve dhe, zbritjen e frymë në tokë.

Njeriu dhe toka janë dy të dashuruar

janë dhe të xhelozuar në njër-tjetrin

janë zemër e dheut, qenie e materje.

Kjo jetë arbitër të fatit e ka mendjen

punën e çdoditshme në motivet e saj

idenë për një rilindje në tërë atdheun

Sa bukur që sot s´është ditë e djelë

të mirat e lirisë kurrë nuk vjetërohen

shpirt, poezia s´njeh moshë as stinë

brenda i ka yjet, diellin dhe hënën.

Ky libër jam unë dhe, ky libër je ti

tërë jetën unë e jotova si një i dënuar

zemër, e di një këngë që nuk përdor

kurrë fjalë, rrënjët i ka të padukshme

por ëndja çastet i shndërron në shpirt!...

Atdhe Geci - Dortmund , Gjermani