Kostaq Duka: Mosha e tretë

Kostaq Duka

Mosha e tretë

U lodha

duke tundur këmbanën e rëndë të jetës.

Tingujt e fundit

shurdhuar

u  tretën hapësirës gri……

Tani

shoqëruar nga vetmia

deshifroj

klithmat e erës,

thashethemet e zhurmshme  të zogjve,

simfoninë drithëruese të gjetheve.

Qëndroj nën pushtetin e natyrës,

i përhumbur, pa u ndjerë,

spektator i vonuar,

i rreshtave të fundit.

Kthim në rininë e hershme

Shpirti u trazua keq,

dhe gjaku nëpër rremba

rendi çmëndurisht.

Harrova veten

dhe akullsinë e thinjave,

kur pas prekje duarsh,

e puthjesh të prushta,

u përskuqa e përvëlova si adoleshent.

Recipsionist në shtëpinë e pleqve

Dëgjoj e ridëgjoj,

zëra në shuarje,

zëra në ikje,

përzjerë me rënkime dhimbjesh,

me venitje shprese,

për të rithithur ajrin e ditës së nesërme.

Duke dëshmuar çastet e shuarjes

ridimesionoj paçmueshmërinë e jetës njerëzore.

Kurrë rob i natës

I shijoni natës

bukurinë e çasteve të magjimshme , intime,

misterin e lojës së hijeve e dritave.

Por kurrë, kurrë mos bini rob i saj,

se ngadalë si pa u ndjerë

u merr shpirt e lëkurë.