Gjon Markokaj: Cikël për 7 Marsin

Cikël për 7 Marsin

Nga Gjon Markokaj

 

MESUESITË E MI TË PARË

 

* -- Nana që më lindi

Mësimin e pare më ka dhanë

T'i thërras babait babë,

T’i thërras nanës nanë!

 

* --Baba shpesh më qortoi

Të më mësoi të vertetën

Edhe sot fjalët e tijë,

Më vlejnë si terë jetën

 

*-- Shaqe Zog Sokoli …,

Në njimijë e nëndëqinden

Senja katërdhjetë e shtatë

ABC-en e  shkronjave m'a mësoi

Si një armë në rrugën e gjatë.

 

 

SHAQE SOKOLIT

 

U hap shkolla për here të parë

Bija e Thethit, Qarku i Shkodrës

Shaqe Zog-ja e Zog Sokolit

N' fshatin tim mësuese e Rajës

 

Ishte e shpejt, si gjeraqinë

Mëndje kthjelltë dhe e zgjuar

Goja e sajë nxirrte veç mjaltë

Duart e sajë si "krahë sokolit"

 

Kalonte shpejt, bankë n' bankë

Sikur thellënxa kur ecë pupthi

Na mësonte si nëna djalin...,

S'dinte lodhje as merzi!

 

Ishte mësuese e burrneshë

Me pasion i mesonte fmijtë,

Me ato kusht, të asajë kohe

Dieja e sajë i ka shëndritë...,

 

Si ujevarë e bukur Thethi,

Ti Jeton n’kujtesën time

Oj “Bukuroshja e Alpeve”!

Nëper breza  e pa shlyeme

 

Ne nxënësit tuaj të parë

Me respekt të ri-kujtojmë!

Mësimet dhe porositë tuaja

Ne, kurrë s' mund ti harrojmë!

 

 

Mësuesi im i letersisë

-Kushtuar PETRO MARKOS-

 

I nderuari - Petro Marko

Ne pamundësi të luleve

Pranë varrit ku prehesh!

Nga "yrrneku"  i zëmrës

Pak vargje po ua qindisi

Në “Altarin e pavdekësisë”

Me respekt, prej nxënësi.

 

O Burre i Dhermiut!

Ishe i Familjes ndritur:

-  Dere Principate,

E Gjin Bua Shpatës

 

Me ne u solle:

- Si prind i nderuar!

Me gjakë e kockë

- Ishe: - shqiptar.

 

O Profesor i nderuar!

- Ishe njeri i lartë

Shumë i respektuar

Goja të nxirrte mjaltë.

 

Ishe njiri i ëmbel

Shumë i pasur me dije

Te kishte hije fjala

E urtia si pedagog.

 

Mësuesi im i letersisë

Në vitet: 1952 - 1956

Në Shkollën Pedagogjike

- " Ndrec Ndue GJoka"

Shëndritshe në mësimdhënje!

 

Në orën e mësimit sillje:

Shkëlqim si drita e diellit...,

Flisnje me ëmbelsi prej profesori

Zëmren kishe prej Atdhetari.

 

Jaka e këmishës sote,

Mbi seter e shpalosur

Si bardhësia e borës,

Gjithënjë  e shëndritur.

 

Flokët e tua kacurrele

Dridheshin prej pasionit

Sëbashku me zërin e ëmbël

Kur shpjegojshe gjuhën shqipe.

 

Emocioni ta mbulonte fytyrën

Si bulzat e vesës së mëngjesit

Si pikat e shiut nëpër rrasa guri,

Të skuqnin mollzave të faqeve.

 

Kur na shpjegoje Bogdanin

Deradën e Zef Seremben

Naimin, Çajupin e Migjenin,

Geten, Hygoin e Shekspirin…

Fjala të nxirrte muzë frymëzimi

 

Në studim, të masditës....,

Ju në tavolinë përpara nesh

Kur sundonte  qetësia

Lapsin e mrehje shpesh.

 

Mbas…, lexova dhe e kuptova:

Ishte Poet e shkrimtar i madh...,

Me veprat:  "Hastalavista"

"Qyteti i Fundit", "Retë dhe Gurtë” …

 

Në "planetin e letrave"

Erdhe ndriçim yllësor…,

Shkrove në gjini të ndryshme

Udhërrëfyes si shkrimtar e poet .

 

Në letërsi ishe i "pa-arritshëm"

Gjatë - sundimit të monizmit

- Shkrine nji jetë të tërë…..,

Luftë me pikpamjet e regjimit.

 

Prej Luftës së Spanjës:

Erdhe me zërin poetik

Vetem se ishe krijues

Diktatura s'të la shtek!

 

-- Deri në kockë:

Të shtërnguen hekurat

Deri në palcë

I ndjeve dhimbjet.

 

E provove genocidin:

E "gjysëm shekullit"

Asnjiherë s' e humbe,

…Muzën e shkrimit!

 

Punove e “lundrove”,

N'dallkët e regjimit

I pa epur dhe i fortë

Në rrugën e ndriçimit.

 

"Te culahiten" pa deshirë

"Ideatorët" e Komunizmt...,

I pa harruar je gjithmonë

O shkrimtar, "yll karvani".

 

Veprimtaria e juaj nderohet

Në shoqëri  e në letërsi shqipe

Në parajsë në mes të luleve

- "Trupi" të pushoftë në paqe.

 

- "Shpirti i yt”, u mëshiroftë

Në qiell, afër shëjtënve!

O Yll ndriçues i letrave

O i madhi, Petro Marko!

-Per ZemraShqiptare, nga Washington State USA, fillim-marsi 2014-