Lida Lazaj: Haluçinacione vape

Haluçinacione vape

Nga Lida Lazaj

Vetëm njëherë

Qëlluam të çmendur

Orët i thyem dhe busullën e bëmë varkë

Vozitëm në detin e dëshirave miturisht

Spirancën e hodhëm në Ishullin e Pashkës

Në atë vend, ku as lind, as perëndon

Ku s`ka as mollë as gjarpër

Në det i flakëm gjithçka patëm prej Kaini

Mbajtëm në trup veç dlirësinë e foshnjës

Në atë vend s`do jemi më

As unë as Ti

E kush përgjithnjë i prêt statujat

Të gjejnë në llogjikën e mermerit

 Të kthehen a të mos kthehen tek të gjallët

Vetëm një herë

Qëlluam të mençur çmendurisht

Për vetëm një cent

I padukur mes turmës

Një shpirt prej drite

Me ura fjalësh lidh brigjet

Në fusha lënesha mbjell buzëqeshje e pemë miqësie

Në qytetin me trafik e det

Me mite te rrëzuara nga piedestalet

Me të gjallë që ender të vetme kanë piedestalet

Një qenie kozmike, mes turmës i padukur

Për foshnjat  e lulet

Për ketrat e zogjtë

Projekton një vendbanim të ëndërt

Në yllësinë e Udhës së Qumshtit

Në qytetin e zhuritur prej vapës

Dhe nga ethet e krizës ekonomike

Fjala dhe ëndrra kushtojnë një cent

Për vetëm një cent

Brigjet bëhen të largët

Pemët e miqësisë thahen

Vetëm një cent

një monedhë e vockël metalike

mban peng vezën aurike

Ne, bijt` e shekullit të ri

Kemi ecur, Migjen, kemi ecur

Në traga udhësh i lamë tollumat e Lulit

Që donin me hangër mësuesin

Luli i Vocërr u bë burrë shteti

Ndonse ç`do katund ka një Lul

Me tolluma gojshqyer, që duan me hangër shtetin

Cdo kullë mban fshehur një Lul

Që me ball` të shenjuar, nga gryka e armës së gjaksit

Gërmëzon alfabetin

Kemi ecur, Millosh, kemi ecur

Legjenda e misrit na ishte njëherë

Tashme falë teknologjisë dhe menysë së pasur të gastronomisë

Kryeqyteti ha e ofron live

Haviar, salsiçe e profka mediatike

Ndonse në ndonjë fshat nën sqetull mali

Meny e përditshme,

Poema e mjerimit dhe patatja

Është dhe bukë dhe gjellë

Kemi ecur, Migjen, kemi ecur

Së toku me Lula, tolluma, poema,

Me refren legjendën e misrit

Kemi duartrokitur fitoret e vogla

Parë me syrin e milingonës kokrrën e drithit

Kemi ecur, Migjen,kemi ecur

Ndonse në koas e rrëmujë, kemi ecur

Ne bijt` e erës internetike

Në ekranet epshndezur

Një travestit Tirane

Lidhet me martesë me nje kangur në Australi

Vrapojmë Millosh, vrapojmë (ku po shkojmë?!)

Ne bijt` e shekullit të ri